Zitcomfort
Te fietsen | week 4
Afgebeeld hierboven staat de Essax Shark. Dat is een serieus zadel, van een serieus bedrijf. Die de haaienvin in het midden achterop bedoeld heeft als hulpmiddel voor fietsers, om zo de beste positie te houden bij het rijden.
Duw iemand een stuk plastic in zijn bilspleet, en dan wordt zeker dan dat hij in het midden blijft zitten. Dat is hierbij het idee.
De makers melden inmiddels zelfs dat ze moeite doen om erkenning te krijgen bij de wielerbond UCI — opdat hun zadel ook in wedstrijden mag worden gebruikt.
Nu zou ik werkelijk iedere aflevering in 2015 van dit serietje over fietsen kunnen wijden aan vreemde zadels. Zo leeft het aloude Nederlandse rokzadel elders verder als ‘noseless seat’. Waarbij genegeerd wordt dat een zadelpunt zo goed meehelpt om de fiets te sturen, en dus te controleren. Blijkbaar zijn er genoeg mensen die zich zo ongelukkig zitten op een standaardzadel dat er goed te verdienen is aan alternatieven.
Er wordt in stilte heel wat af geleden.
Alleen heb ik nu werkelijk nooit zitproblemen bij fietsen, mits alles naar mijn maten staat afgesteld. Mijn lievelingszadel, de Brooks B17, werd ontworpen in 1898, en daar hoefde sindsdien niet meer aan verbeterd te worden. Ik schreef daar eerder over.
Dus wordt het heel moeilijk om me in te leven in de problemen die anderen met hun fietszadels kunnen hebben.
Toch plaagt andermans zadelpijn me wel, op een heel andere manier. Omdat er tegenwoordig nauwelijks fietsbroeken te koop zijn met een prettig dunne zeem. De fabrikanten stoppen er namelijk doorgaans een soort dikke pampers in, die ik te vreselijk vind om te willen aantrekken.
Ik stam uit de oude oertijd, toen een broekzeem nog van echt dun geitenleer was; die na het wassen goed verzorgd moest worden, omdat die dan hard was geworden.
Toen diende dat leer enkel om het schuren over het zadel te verminderen, en om transpiratievocht snel af te voeren.
Tegenwoordig moeten de fietszemen alleen ook als schokdempers fungeren, omdat de hedendaagse zadels zo licht van gewicht zijn en zo hard. Plankjes werden het. Waarbij niet meehielp dat de fietsen ook al stijver werden.
En die zadelvin van Essax is ook alleen te begrijpen vanuit deze ontwikkeling; dat mensen ineens geen idee meer hebben hoe ze op hun fiets zitten, vanwege die noodzakelijk geachte luier om hun kont met alle gelvulling daarin.
En compensatiemaatregelen, zoals een zadelvin, zoals een gelgevulde broekzeem, bestrijden toch allereerst symptomen, zo lijkt me. Terwijl het altijd beter is om oorzaken weg te nemen. Zo moeilijk is het niet om goed op een fiets te zitten, voor wie een paar simpele vuistregels in acht neemt.
[x]#11647 fan woensdag 21 januari 2015 @ 00:00:00
