Rabbit Redux | 113 t/m 225
John Updike
Eindelijk is er volledige zekerheid dat ik deze Rabbit-romans eerder gelezen heb. Rabbit Redux bestaat grotendeels uit een claustrofobisch gegeven dat ik me ineens heel goed herinnerde.
Harry Angstrom woont op een gegeven moment nog alleen thuis, met zoon Nelson. Zijn vrouw Janice is met de auto vertrokken, naar haar minnaar.
Waarop na enige tijd een amper meerderjarig meisje bij Rabbit Angstrom intrekt. Jill.
Zij is een weggelopen rijkeluisdochter, niettemin. Ze brengt haar eigen Porsche mee.
Later duikt er ook nog een kennis van haar op in het huis. Angstrom kent hem vaag uit de kroeg waar hij Jill leerde kennen. Deze kennis claimt onder meer in Vietnam te zijn geweest; en dus op meer dan éen manier slachtoffer te zijn van het systeem. Ook hij kan het huis niet uit zonder gearresteerd te worden; omdat hij de voorwaarden van zijn borgtocht overtreden heeft.
Dit wist ik nog allemaal van de vorige keer lezen — vooral omdat het boek me toen zo weinig anders bracht. Opvallend genoeg was ik wel de huidskleur vergeten van de mannelijke logee; terwijl Updike nu net zo veel moeite doet om dat element in het verhaal te brengen.
Als oudere en wat afstandelijker lezer zie ik meer dan bij eerste lezing, maar toch het meest hoe Updike met deze roman vreselijk zijn best doet om actuele thema’s in te brengen. Het boek speelt zich af in 1969. Dus landen de Amerikanen op de maan. Het is een verder nutteloos gegeven, tot de lezer gebracht via een TV-uitzending in een andere kamer. Maar Updike gebruikt het wel.
Net zo kleeft aan het optreden van die zwarte man in het boek, de Vietnam oorlog op de achtergrond, of hun drugsgebruik iets dat erop lijkt dat de auteur zijn effecten bewust heeft berekend.
Lees al mijn gedachten over Updike’s Rabbit Tetralogy hier.
[x]#10203 fan vrijdag 6 juli 2012 @ 08:20:34
