Te fietsen | week 20
tegenwind
Nog niet eerder had ik meer dan honderd kilometer aan éen stuk gereden, sinds mijn terugkeer naar de fiets. Maar afgelopen weekend gebeurde dit wel. Twee keer achter elkaar zelfs, op opeenvolgende dagen. Met als bijzonderheid dat de harde wind die ik vrijdag tegen had op zaterdag gedraaid was, zodat die me weer tegemoet kwam. Om me daarbij weer voortdurend uit te fluiten.
De wind had al op vrijdag zullen draaien. Maar weerberichten zijn alleen goed in het achteraf verklaren van wat het weer was, en hoe dit zo kwam.
Toch was het probleem op beide dagen nog niets eens de tegenwind. Of tenminste niet direct. Op hedendaagse fietsen is altijd wel nog een lichtere versnelling te vinden, zodat de beweging zelf nooit tot harken hoeft te worden. Ook tegen de wind in is wel te fietsen.
Er ontstond alleen indirect een probleem. Door de permanente windmuur lag mijn snelheid niet zo hoog. Dus liet de vooruitgang op zich wachten. En wie zich dan op de kaarsrechte wegen in de Flevopolder waagt, beweegt zich vervolgens tergend langzaam door het meest vervelende decor denkbaar. Het landschap is er getekend met de lineaal.
En fietsen is allereerst toch een mentale bezigheid, omdat de inspanning geen moeite hoort te kosten.
Terug reed ik daarom om, in plaats de tientallen kilometers Niemandsland te trotseren waar de routeplanner van de Fietsersbond me door had geleid. Een tocht van dorp naar dorp had tenminste het voordeel dat het passeren van elk nieuw plaatsnaambordje een evenement was dat zich liet registreren. Een naam kon van de lijst worden afgestreept. Er was naar het volgende dorp uit te kijken. Kijk, de volgende kerktoren was al zichtbaar. Die kwam met elke trap dichterbij.
[x]#10081 fan dinsdag 15 mei 2012 @ 14:33:27
