Homo faber
Max Frisch
Arte zond donderdag de speelfilm Homo faber uit, die in het Amerikaans the Voyager heet. Ik ben er niet voor opgebleven. Net zomin deed ik eerder moeite om deze film te zien. Het boek van Max Frisch was me al bekend. Daar kon verfilming alleen aan afdoen.
Maar goed, er bestaan tegenwoordig digitale videorecorders. Die kunnen van alles vastleggen, met een druk op een knop.
Dus keek ik uiteindelijk toch, en bleef ik de volle twee uur hangen aan het beeld.
Homo faber is een filmisch boek, zoals ik indertijd ook al in mijn boeklogje schreef. Om aardige beelden te schieten hoefde Volker Schlöndorff weinig meer te doen dan de elementen op te pakken die er al lagen — een vliegtuigcrash, een jungletocht, een cruise, een kunstbedevaart in Europa.
Wel verloor het boek een laag of wat in de verfilming.
Want, uiteindelijk werd voor mij Sabeth de hoofdrolspeler in de film — gespeeld door een zeer onschuldig uitziende Julie Delphy. Terwijl ik in het boek nauwelijks aandacht had gegeven aan het personage dat ze speelde; omdat Faber zelf, de ingenieur, de perfectionist, al die ruimte al innam. Niet de vrouw waarvan in het boek onduidelijk blijft of ze zijn dochter is, waar de film zich daar nu juist expliciet over uitspreekt. Met dramatische scène en al.
[x]#8899 fan zaterdag 18 juni 2011 @ 14:18:12
