Waarom nog immer voortborduren, als het patroon inmiddels wel duidelijk is?
Er zijn veel redenen om een weblog te beginnen. Maar wie dat een tijd doet, in zijn eentje, houdt vervolgens weinig redenen over om er mee door te gaan. Routine dreigt gauw, verveling ligt op loer. De zelfopgelegde plicht gaat schrijnen. En een tweet, krabbel, of Facebook-bericht is zo veel sneller geschreven; roept inmiddels zo veel makkelijker reacties op ook.
Bij mijn beide weblogs heb ik dan het geluk dat dit allereerst publieke aantekenschriftjes zijn, met een deel van wat mij opviel. Stel dat ik deze ruimte benut zou hebben voor zoiets als zelfexpressie, of om anderen te vertellen over mijn leven.
Maar dan nog gaat het allemaal niet vanzelf. Aan boeklog kleeft voor mij al te lang het probleem dat ik mijn boeklogjes dien af te raffelen, en toch meen elke dag binnen twintig minuten een wonder te kunnen verrichten.
Bovendien heb enkel ik mezelf opgelegd om twee jaar lang elke dag minstens éen boeklogje te publiceren — omdat het me altijd zo ergert als ergens iemand publiciteit scoort voor het lezen van een boek per dag een jaar lang. Ik lees al minstens dertig jaar zeker een boek per dag; gemiddeld over een jaar.
Wellicht ga ik in 2012 het eens een jaar helemaal anders doen. Beperk ik me dan tot éen goed geschreven boeklogje per week, zodat de schrijver in mij ook eens lol beleeft aan het publiceren online.
Nadeel van die verandering is wel dat boeklog me dan waarschijnlijk meer tijd gaat kosten dan nu. Voordeel zal slechts zijn dat er niet die domme plicht is om elke dag weerbaar te hoeven zijn.
Vandaag twee maanden geleden publiceerde Achille van den Branden de laatste bespreking op zijn boekenweblog. Zijn andere website, waar hij fragmenten uit boeken op zette, is sinds 4 april niet meer ververst.
Ik ben niet de enige aan wie dit zwijgen is opgevallen1. Poëzie-weblog De Contrabas verspreidde zelfs een opsporingsbericht. En een opvallend grote hoeveelheid mensen heeft me inmiddels gemaild met de vraag of ik meer wist over Achille van den Branden.
Die grote zorg geeft trouwens hoop, voor de mensheid.
Maar nee, ik weet niets meer over Achille van den Branden’s plotselinge verstommen dan welke gewone bezoeker van zijn websites ook. Evenmin kan ik hem daarover benaderen via andere adressen dan op de website staan aangegeven, en vanwaar geen antwoord terug komt, aldus mijn correspondenten.
Er zijn heel wat redenen om met een weblog op te houden. En als iemand ophoudt, kan ik slechts hopen dat die keuze geen onverwacht gedwongen keuze is.
- en ben al evenmin de enige die dit is opgevallen vandaag [↩]
[x]#8824 fan woensdag 1 juni 2011 @ 16:23:32
Occy op 2 juni 2011 @ 00:34:27
Ik hoop het met je mee dat de stopzetting niet gedwongen is, maar heb er eigenlijk wel vertrouwen in. Hoe dan ook is zijn abrupte afscheid (en het uitschakelen van de reactiemogelijkheid, tegelijk met het online houden van de blog zelf) er één in stijl. En zal ik zijn leessuggesties missen.
(zoals ik het in 2012 iets zal missen wanneer ik slechts eens per week een boek op boeklog besproken zie worden)