Mein Jahr in der Niemandsbucht | t/m 97
Peter Handke
Het plan om wekelijks een overzichtelijk tal pagina’s te lezen van een dik boek, heeft natuurlijk een foute reden. Alles is te verteren in heel kleine stukjes. Ook de onleesbaarste werken.
En bij Handke’s romans is het altijd afwachten of ik er wel inkom, bij hem. Dus pastte hij in het project. Helemaal omdat critici dit boek gauw eens als een hoogtepunt in het oeuvre zien.
Ditmaal greep Mein Jahr in der Niemandsbucht me alleen direct. Meteen was er een leesroes, waarin het vanzelf sprak dat ik door las en door las. Nu goed, ik beperkte me tot iets meer dan de helft van het eerste van de vijf delen van het boek. Maar het mooi iets te hebben om naar uit te kijken; om volgende keer weer verder te mogen.
Tegelijk weet ik nog nauwelijks iets. Dit eerste boekdeel, met de titel ‘Wer nicht? Wer?’, is de meanderende monoloog van een man, die lijkt te wachten tot er eindelijk eens iets gaat veranderen in zijn leven.
De man is een schrijver. Hij heeft een kind, en ex-vriendinnen. En hij woont vlakbij Parijs, al ligt er nog wel een heuvelrug tussen.
Prettig las zijn betoog om een reden die weinig met dit boek te maken heeft. Ik heb namelijk alle aantekenboeken van Handke gelezen; waarin hij trachtte direct in taal te reageren op wat op hem afkwam. En deze monoloog las bij vlagen als die aantekeningen, maar dan nu eens uitgewerkt tot een lopend verhaal. Eindelijk zag ik al die duizenden waarneminkjes eens logisch bij elkaar gezet.
[ lees mijn ervaringen met Mein Jahr in der Niemandsbucht hier ]
[x]#8414 fan zaterdag 12 maart 2011 @ 07:00:00
