Op fietse | 4
Een spannende wedstrijd vereist minstens twee gelijkwaardige tegenstanders, die beide willen winnen. Daarom boeit voetbal me zelden. Nu ja, ik kijk vrijwel nooit. Maar gezien de klachten over het spel van het Nederlands elftal mis ik daar niets aan.
Wielrennen kijk ik dan wel, maar de Tour juist heel vaak niet. De Ronde van Frankrijk bevat te weinig spanning; de toppers vinden het te belangrijk om niet te verliezen.
En dan blijkt de afgelopen dagen ineens dat nogal wat potentiële eindwinnaars moesten afhaken. Weliswaar speelde pech daarbij een rol, maar winnaars kennen geen pech; zoals ik eerder al eens schreef. Dat Lance Armstrong zondag het klassement verliest, omdat hij op grote achterstand binnenkomt, is niet alleen omdat hij drie keer valt die dag.
Cadel Evans verliest vandaag zijn gele trui omdat het slecht fietsen is met een scheur in de elleboog. Wielrenners rijden bergop door aan hun stuur te trekken. En het moest vandaag vier keer bergop.
Evans’ verwonding kwam ook weer door een val; op zondag.
Maar boeiender dan het verlies van de leider, was het effect van diens zwakte op de rest. Want ineens gingen de toprijders een gevecht aan van man tegen man. Dat leverde spannende televisie op, voor een uurtje.
Werd de rit van vandaag al de hele dag uitgezonden, vanaf iets na elven, of zo wat idioots. Dat voegt er niet aan toe.
[x]#7615 fan dinsdag 13 juli 2010 @ 22:08:25
