04. Free Culture
Laurence Lessig
Internet heeft éen vooralsnog onoplosbare paradox opgeleverd.
Aan de ene kant stelt deze infrastructuur nu iedereen in staat zonder kosten informatie, en andere vormen van digitale content, te verspreiden. En internetgebruikers hoeven vaak niets te betalen om daarvan kennis te nemen. [Later in deze serie aandacht voor de meer directe gevolgen van dit fenomeen].
Tegelijkertijd is inhoud, diezelfde digitale content, nu meer waard dan ooit. Maar dit geldt dan alleen voor enkele grote bedrijven, en reeksen aan non-gouvernementele organisaties belast met het innen van auteursrechten en andere licenties.
Op dit moment hebben deze laatste twee groepen verreweg de overhand. Alleen hun al zo gevestigde belangen worden door de politiek bediend.
Het boek Free Culture van de rechtsgeleerde Laurence Lessig gaat over dit fenomeen, en de negatieve gevolgen die dat voor de hele cultuur heeft. Ook voor de niet-internetgebruikers. Maar dit boek, dat in een elektronische versie gratis online is te vinden, stamt uit 2004. En Lessig heeft ondanks al zijn somberheid van toen niet voorzien tot welke uitwassen de auteursrechtenmafia, met de wet in de hand, in staat is gebleken.
In de VS hebben sindsdien een aantal mensen miljoenenboetes opgelegd gekregen, vanwege de schade die zij volgens de muziekindustrie veroorzaakten door een stuk of wat liedjes online te zetten.
Frankrijk kent nu de wet Hadopi, die bepaalt dat iedereen die drie keer betrapt wordt op illegale handelingen online een jaar geen internettoegang meer mag hebben. Loopt het abonnement bij de provider ondertussen wel gewoon door.
Het Verenigd Koninkrijk werkt aan eenzelfde wet, ook al gaat die tegen het universele mensenrecht in dat iedereen toegang tot informatie moet kunnen krijgen.
En Nederlandse politici overwegen in hun blinde kippendrift deep packet inspection van alle internetverkeer te verplichten. [Dit is ook de technische methode waarmee in Frankrijk waarschijnlijk de wet Hadopi gehandhaafd zal worden].
Terwijl het toch andersom zou moeten zijn. Principieel. Juridisch gezien. Als zo veel mensen zo makkelijk en zo vaak zonder het te weten een wet overtreden, dan moet die wet worden herzien. Of zelfs helemaal worden afgeschaft. Overal. Omdat internet zich niets van grenzen aantrekt.
En daarom zijn mensen als Laurence Lessig zo vreselijk nodig. Die vertolken als vrijwel enige nog een stem van rede, in een wereld zo vol van stomme dwaasheid.
[x]#7141 fan donderdag 4 februari 2010 @ 00:00:00
