Oneindige jool | pagina’s 210 — 284
David Foster Wallace
De zo grandioze onthulling op pagina 223 viel wat tegen. Die bestaat uit weinig anders dan een lijstje met de sponsornamen die de jaren hebben gekregen. Nu speelt dit boek zich vrijwel steeds af in het jaar van de Depend volwassenenluier, en is dat wel de éen-na-laatste naam die in het rijtje genoemd wordt. Misschien moet ik daar grote betekenis aan hechten. Wellicht houdt de bizarre gewoonte op om jaartallen te verkopen aan de hoogste bieder; maar wellicht houdt zelfs de hele wereld op te bestaan. In een boek van een klinisch depressieve auteur kan tenslotte niets helemaal worden uitgesloten…
Enfin, de komende 750 pagina’s zullen het antwoord op deze vragen geven.
De 75 bladzijden van deze week waren voor het eerst niet echt een corvee. Belangrijkste reden: de auteur liet zijn personages eindelijk eens tennissen. Hadden zijn beschrijvingen van deze inspanning wel nog wat uitgebreider gemogen van mij. Maar zo af en toe kwam er een interessante beschouwende opmerking — zoals dat tennis bij goede spelers vooral een mentaal spel is — en dat toernooi met die rivaliserende tennisacademie leverde eindelijk wat actie op in het boek, en daarmee leven.
Werd vervolgens ook de beschrijving van de sportloopbaan van Hal Incandenza’s oudere broer Orin interessant. Nu ja, relatief gezien dan. Alles blijft relatief, in deze.
[de hele reeks gewijd aan de Infinite Summer staat hier]
[x]#6064 fan vrijdag 17 juli 2009 @ 12:02:42
