it is dochs oars, sûnt 2001

Vertalingen naar het Nederlands kunnen er doorgaans goed mee door. Zolang het om literatuur gaat dan. En ook onder de voorwaarde dat er geen haast bij was — omdat de uitgever de vertaling al op de markt wilde hebben voor de Engelstalige collegae het boek uitbrengen. Bij non-fictie is de kwaliteit al veel minder constant. Om over de ondertiteling op televisie nog maar te zwijgen.

Maar het liefst lees ik literatuur natuurlijk in de originele taal. En een paar keer heb ik mij zelfs de moeite getroost om mijn talenkennis te vergroten, en zo nader tot de auteur te komen.

Ook zijn er boeken waar ik meerdere vertalingen van bezit. Meestal gaat het daarbij om poëzie. Szymborska noch Brodksy kan ik in hun beider moedertaal lezen; daarbij rest me weinig anders dan hun gedichten via zo veel mogelijk vertalingen en interpretaties te omsingelen. In de hoop zo dichterbij te komen.

Bij Canetti ligt het nog net weer wat anders. Hem kan ik goed lezen in het Duits, dus hoeft een vertaling niet. Alleen zijn al diens aantekenboeken zo met uitspraken volgeladen dat me in elke andere taal telkens weer andere zinnen opvallen.

Zelfs de Engelse vertaling van Nachträge aus Hampstead bleek nuttig, in die zin, al was die vertaling niet zo heel goed.

boeklog 1128: Nachträge aus Hampstead
boeklog 1127: Notes from Hampstead