Arthur C. Clarke [1917 – 2008] | 2
Een gebrek aan nogal wat fictie is, voor mij, dat de auteur daarvan meestal zo weinig benul heeft van hoe de wereld in elkaar zit.
Maar vroeger stoorde me dat meer dan nu. Enige afstomping is inmiddels opgetreden. Vroeger ook vond ik bijvoorbeeld de wereld van de techniek vreselijk belangrijk. Dus las ik bijna noodgedwongen veel science fiction.
En, al is er ontstellend veel nogal slechte science fiction, de meeste schrijvers daarvan proberen toch verhaaltjes te schrijven, met een plot. Ook dat kon ik een tijd lang appreciëren.
Uiteindelijk bleven er maar een paar science fiction-auteurs over die ik echt kon waarderen. Waarbij de waardering erin zat dat hun werk is te herlezen. Clarke was daar éen van, al las ik zijn boeken meer om zijn ideeën, dan om het verhaal.
De boeken die ik heb van Clarke, staan niet bij mij in de kast, maar zijn verstopt in een doos op zolder. Niet dat ik me schaam hem ooit intensief gelezen te hebben. Maar Clarke hoorde bij een periode in mijn leven die afgelopen is.
Ondertussen leven we twintig jaar verder. Mijn ideeën over techniek zijn iets veranderd. Niet langer vind ik boeiend wat er kan, of zou kunnen, interessanter is welke invloed zulks heeft.
Nog steeds denk ik dat niet alleen romanschrijvers, maar ook politici, en zeker historici, te weinig oog hebben voor de vaak zo beslissende betekenis van de techniek achter alles wat er verandert. Met die ergernis heb ik moeten leren leven. Al betekent dit niet dat ik me bij het gegeven neerleg.
Ik kan dus alleen Arthur C. Clarke maar danken om wat hij, met zijn werk, aan bewustwording in mijn eigen denken heeft gedaan. Nog afgezien van alle vermaak dat hij daarbij bood.
[x]#3462 fan woensdag 19 maart 2008 @ 14:17:45
