Op zoek naar de puurste chocolade | 04

Toen ik met mijn speurtocht naar de puurste chocolade begon, waren er vaag nog grootse plannen. Recensies zou ik schrijven over iedere geproefde reep. En als mijn proeven veel besprekingen zou opleveren, moest daar desnoods maar weer een nieuw weblog aan worden gewijd ook. Voor het overzicht.
Maar al gauw was me duidelijk niet de woorden te hebben om het eten van chocolade te beschrijven. En boven alles wilde ik voorkomen om het esotherische gebabbel te moeten produceren dat het lezen over wijn zo’n gruwel maakt.
Toch is mijn terughoudendheid weleens spijtig.
Graag had ik een bespreking gewijd aan de Kul-Kul chocolade uit Papoea Nieuw-Guinea. [Fabrikant daarvan is de firma Gross, die ongetwijfeld geen hoge uitvoer naar Angelsaksische landen heeft].
Kul-Kul is tijdelijk te bekomen bij de supermarktketen Lidl, normaal geen adres om chocolade te kopen. Maar er lijkt iets als een Derdewereld-actie te zijn nu.
Een eerste proeve leerde me overigens dat er stukjes in de chocolade zitten. Dat zijn geen nootjes maar harde stukjes cacao. Grootste probleem bij het eten van Kul-Kul was daarom dat ik even hevig zeker wist dat een van mijn vullingen het begeven had.
Volgens de verpakking heten die stukjes trouwens nibbs. Maar goed, ik lees anders nooit de gebruiksaanwijzing voor het eten van een reep.
[Dat ‘éclats de cacao’ op het wikkel zie ik nu pas, bij het plaatsen van deze diepgaande analyse op de server. Hawar.]
[x]#2667 fan donderdag 12 april 2007 @ 20:40:30
Irene op 13 april 2007 @ 11:03:29
Wat een hypercultspul zeg. En nog van de Lidl ook. Helemaal goed. :-p