Vorig jaar, toen ik omstreeks deze tijd eens mijn gedachten opschreef bij een avondje televisie, was het al duidelijk. Een groot TV-kijker was ik al niet. Maar het toestel lijkt inmiddels misbaarder dan ooit.
Alleen de rechtstreekse uitzendingen van sportwedstrijden, daarin blijft de televisie onovertroffen. En ook heb ik er wel enige lol in klassieke documentaires te bekijken via de digitale themakanalen. Al gaat het daarbij al om opnames; rechtstreeks kijken is er al niet meer bij.
Verder is het aanbod me te magertjes.
Vorig televisiejaar was er elke werkdag tenminste nog zoiets om me op te verheugen als ‘Vrienden van de poëzie‘.
Dit jaar is er wekelijks weleens een aardig halfuurtje hier of daar. Verder niets. Top Gear vanavond. Of QI, op vrijdag. En de BBC heeft op de vrijdagavonden tegenwoordig ook het heel aardige History Detectives. Daarin wordt aan de hand van een voorwerp door het publiek opgestuurd een stukje verleden ontrafeld.
Een paar weken terug ging het daarin ineens over de kwaliteit van geaborteerd geitenlam, omdat het huidje daarvan zulk mooi leer opleverde om dameshandschoenen van te maken. Specialiteit van de Fransen.
Nu hoeft het mij zeker niet alle dagen over geaborteerd geitenlam te gaan op televisie; maar iets minder voorspelbaarheid zou toch wel mogen.
