it is dochs oars, sûnt 2001

Overwegingen | WikiLeaks i

Ideaal aan een weblog is de vrijheid om er ongecensureerd, en zonder last of ruggespraak, opinies op te publiceren over de actualiteit. Helaas komt het zelden voor dat ik vrijwel direct publicabele meningen heb. Ik ken doorgaans de feiten niet genoeg om me uit te willen spreken.

Weliswaar is het altijd het eenvoudigst om ongehinderd door enige kennis stevige standpunten in te nemen. Maar in het grootkoor onbenul zing ik toch liever niet zo maar mee.

Een weblog is ook ideaal omdat alles wat er op komt automatisch gearchiveerd wordt. Ooit, jaren terug, speelde er misschien iets, en daar heb ik misschien aandacht aan besteed toen. Dus ga ik soms kijken naar wat ik ooit vond, al is dat meestal tegen beter weten in.

Daarom, om mijzelf over enkele jaren ten dienste te zijn, dien ik nu toch maar eens wat gedachten te formuleren over WikiLeaks. Dat is het webadres dat momenteel overal de nieuwskoppen haalt, doordat daar enkele jaren aan diplomatieke correspondentie van de VS online worden gezet. Waarschijnlijk omdat een jonge, ooit gedegradeerde soldaat dit gevoelige materiaal op zijn werk gekopieerd heeft.

En mijn gedachten gaan dan toch eerst uit naar de positie van de VS in de wereld – die er éen is van een imperium op zijn retour. Of naar wat een Chalmers Johnson, of desnoods Paul Kennedy of John Perkins mij daar over leerden. Amerikaanse buitenlandpolitiek is altijd sterk gekleurd geweest door het beleid om het eigen volk goedkoop grondstoffen te verschaffen, en in de VS geproduceerde handel elders duur te verkopen. Maar dwars door dat verhaal speelt ook de militaire macht die het land sinds de Eerste Wereldoorlog bezat.

Enfin, spelen daar nog enkele andere complicerende factoren in mee. Zo heeft de VS het beste parlement dat er voor geld te koop is. Politici hebben zo veel geld nodig voor de campagnes om gekozen of herkozen te worden, dat het ze bijna onmogelijk is om niet de stem van een bedrijf of andere lobbyclub te worden. Daarom kan het zakelijke belang van een commerciële Amerikaanse partij ineens internationale politiek worden. Die anderen vervolgens agressief opgedrongen krijgen.

Dus, als nu door WikiLeaks ineens blijkt dat een nieuwe wet in Spanje om dowloaders streng te straffen grotendeels geschreven is door de Amerikaanse filmindustrie, verbaast me dat niet. Eerder al waren enkele Europese richtlijnen op dit gebied wel erg vanuit éen visie geschreven; waarbij het er niet op leek dat het publieke belang het best gediend werd, maar enige monopolisten ergens tevreden werden gesteld.

En er is nog een partij, naast leger, bedrijfsleven, en politiek, die de Amerikaanse belangen in den vreemde bevecht. De CIA heeft de ontwikkelingen van sommige landen toch ook met behoorlijk vreemde beslissingen beïnvloed, zo leerde de geschiedenis.

Maar WikiLeaks zou juist niets van dat supergeheime spul tonen. [wordt vervolgd]

verder lezen:
Neal Aschers, ‘WikiLeaks cables are dispatches from a beleaguered America in imperial retreat’

Overwegingen | WikiLeaks ii

Het is bijna niet mogelijk de invloed van de VS te overschatten bij wat er gebeurde in de wereld sinds de Tweede Wereldoorlog. Zelfs al veranderde deze wereld sinds 1989 nog eens ingrijpend, met het einde van het Communisme als heilsleer, in zovele landen.

Punt is wel dat de Amerikanen ook toen hun defensie-uitgaven bleven verhogen. En er ineens nauwelijks meer directe krachten waren om de arrogantie van het machtigste land ter wereld te temperen.

Dus doen organisaties als de VN er nauwelijks nog toe — en houdt de VS de organisatie bovendien gegijzeld door miljarden aan contributie niet te betalen.

Dus doet het Volkenrecht er niet toe, als dit de VS verkeerd uitkomt.

En ik zou daar nog betrekkelijk onverschillig onder kunnen blijven, als de Nederlandse overheid niet telkens zo kruiperig de beste vriendjes met Washington wil zijn. En veel van de keuzes die daar het gevolg van zijn met leugens verkoopt. En de media die propaganda meestal zonder enig inzicht doorbrieven.

De vorige minister-president, die een gepromoveerd rechtsgeleerde is, vond het geen probleem een illegale oorlog, of twee, te steunen. Wetende dat een alliantie aan de VS toch wel voor immuniteit zou zorgen; zelfs al werd de grootste misdaad denkbaar gepleegd.

Onder de vorige minister-president nam Nederland hierbij bewust afstand tot wat naburige landen wilden; terwijl we nochtans met die landen een Europese Unie vormen.

En even later, in 2005, bij een referendum, kwam deze zelfde man ons vertellen hoe belangrijk de EU voor ons was. Net als alle kabinetsleden niet op konden houden te benadrukken hoe belangrijk die EU wel was. Terwijl deze lieden toch hoogstpersoonlijk de positie van Nederland in die unie verzwakt hadden in hun totaal onkritische liefde voor de VS.

Bij zulke ontwikkelingen is het moeilijk onverschillig te blijven. Of enkel te consumeren wat de media aan nieuws bieden; omdat die niet vertellen wat er echt gebeurt.

Dus doe ik al lang moeite om na te denken, om mijn eigen informatie te verzamelen, om te begrijpen wat er allemaal speelt op dit moment.

Daarom zou ik blij moeten zijn met de onthullingen die WikiLeaks op dit moment doet, over wat het beleid van de VS is in de wereld. Maar, waarom valt het met die blijdschap dan toch zo tegen? [wordt vervolgd]

Overwegingen | WikiLeaks iii

Mijn voornaamste problem met WikLeaks is dat de kleine groepering daarachter ineens een wat overspannen speler werd in een koude oorlog die al zeker vijftien jaar woedt. De strijd die gaat om de openheid en onafhankelijkheid van internet.

Het internet is namelijk open en voor iedereen, en trekt zich niets van landsgrenzen aan. Nationale overheden kunnen daar tot nu toe maar moeilijk mee omgaan; zulke vrijheid verdraagt zich slecht met de regel- en bedilzucht die aan overheden kleeft; mede omdat beknotting en handhaving hun bestaan zo prettig rechtvaardigt.

Als burgers makkelijk in het buitenland kunnen kopen, of liever daar hun diensten afnemen, ondermijnt dit bovendien de nationale economie. Maar gelukkig is de bevolking vrijwel overal nogal inert, en blijft e-commerce vooral een nationale zaak. Verder helpt de entertainmentindustrie daar weer flink aan mee, door slechts licenties voor hun producten per land af te willen geven; zodat legaal downloaden nog altijd nauwelijks ontwikkeld is als industrie.

Dus ligt al erg lang, te lang, bij politici een nadruk op de illegale activiteiten die online mogelijk zijn. Onder het mom ‘het terrorisme’ moet bestreden worden — of anders is het de ‘kinderporno’ wel — zijn de afgelopen tien jaar de meest draconische maatregelen genomen om onze vrijheden te beknotten. Zo betalen wij onze telefoonmaatschappij en internetaanbieder onder meer om voor de overheid bij te houden met wie en wat we allemaal contact leggen. Het nut van deze verzameling data is overigens nooit bewezen.

Staatssecretaris Teeven van Veiligheid, die ik een zeldzaam foute man acht, bestond het vorige week om te opperen totale screening van ieders internetverkeer in te voeren. Alles natuurlijk weer tegen de kinderporno.

En natuurlijk, kindermisbruik is vreselijk. Alleen zal iedereen het daar mee eens zijn. Het probleem lijkt me absoluut veel te klein om de hele rechtstaat maar meteen voor af te schaffen.

Trouwens, als de overheid echt de kindermisbruik wilde bestrijden, was de Katholieke kerk toch allang tot misdadige organisatie uitgeroepen?

Het principiële probleem bij de discussie over wat er mag of kan op internet, is dat daar te veel mensen aan meedoen die geen idee hebben waarover ze praten, en dit niet beseffen. Zoals die Teeven. En dat tegenwicht slechts kan komen van mensen die doorgaans wel wat beters te doen hebben dan op kleuterniveau uitleggen wat internet is. Omdat zij allereerst mogelijkheden zien.

Dus is het nu slechts wachten op politici die WikiLeaks of vergelijkbare initiatieven willen verbieden. En omdat zo’n supranationale organisatie zich overal ter wereld kan verstoppen, zal alleen de plaatselijke actiegroep, die protesteert tegen de aanleg van een weg door een bos ergens, onder dat soort maatregelen lijden; omdat ze toevallig een trajectkaart online hebben staan die ze niet horen te hebben.

Terechte vragen die online gesteld worden zijn overigens: waarom wordt WikiLeaks zo hard aangepakt dan, en kranten als The Guardian, Der Spiegel, El País, en The New York Times niet?

En waarom zijn bedrijven als PayPal, Amazon.com, Visa, MasterCard, en die Zwitserse postbank maar al te bereid de dienstverlening aan WikiLeaks te staken, terwijl nog geen rechter waar dan ook die organisatie ergens voor veroordeeld heeft?

Mij gaat het dan te ver om deze conflicten een strijd om de informatievrijheid te noemen, die sommigen erin willen zien. Die strijd om de vrijheid van internet is namelijk al veel langer bezig. Dit is hoogstens éen van de veldslagen; éen die toevallig een keer zichtbaar is; omdat andere media er voor de verandering eens wel oog voor hebben. [wordt vervolgd]

Overwegingen | WikiLeaks iv

Dat ik weinig informatie op het eerste gezicht geloof, maakt me soms wat cynisch. En waarschijnlijk te cynisch. Maar als overheden, of politici, bewezen hebben niet helemaal te vertrouwen te zijn. En de media aantoonbaar meehelpen een wereldbeeld in stand te houden dat niet bestaat. Of als te veel bedrijven blind winst najagen. Geloof ik dan echt niet dat er helden zouden kunnen bestaan die zich onttrekken aan deze miserie?

Julian Assange is toch zeker een held? Door zijn inspanningen weten we inmiddels toch veel meer van wat onze volksvertegenwoordigers, de mensen die wij betalen om ons te dienen, allemaal nagelaten hebben om te zeggen?

Of is Julian Assange toch eerder een eigengeiler; uit op macht, en persoonlijke roem? Hij had niet ineens hoeven opduiken dit jaar als gezicht van WikiLeaks. Hij heeft WikiLeaks niet altijd op de meest slimme vertegenwoordigt in de media. En zolang belangrijke kranten zaken willen doen met WikiLeaks had deze organisatie heel goed anoniem kunnen blijven.

Inmiddels heb ik verschillende van zijn essays gelezen [pdf] — zijn oude weblog is er overigens ook nog. En ook heb ik kennis genomen van de felle kritiek op hem van normaal toch heldere denkers.

En dan is het beste wat ik over Assange kan zeggen dat het een dromer is. En de wereld gaat niet vooruit zonder dromers.

Maar het slechtste dat er over hem valt op te merken, is de vrees die ik eerder verwoordde. Dat hij, en zijn organisatie, de openheid van internet geen dienst bewijzen.

verder lezen:
The Story Behind the Publication of WikiLeaks’s Afghanistan Logs;
Clay Shirkey: Wikileaks and the Long Haul
Glenn Greenwald on the Arrest of Julian Assange and the U.S. “War on WikiLeaks”
Daniel W. Drezner, Why WikiLeaks Is Bad for Scholars
Johann Hari, Julian Assange Has Made Us All Safer
Chaos Computer Club fordert Informationsfreiheit im Netz
Tien Wikileaks-stellingen ontkracht (opinie)

Citaat van de dag | 1211

Ik heb me verbaasd over politici zoals Martijn van Dam (PvdA) die het Wikileaks-initiatief toejuichen maar niet zelf hun macht gebruiken om via legale wegen de overheid opener te maken. Van Dams eigen PvdA is een notoire dwarsligger als het gaat om het hervormen van de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB).

Arjan Dasselaar, ‘Wikleaks moet stoppen’

Citaat van de dag | 1215

Staten die zich opwerpen als enige hoeder van de rechten van hun burgers, trekken een te grote broek aan, meent De Vey Mestdagh. ‘De staat kan mijn privacy niet meer waarborgen, kan het auteursrecht niet meer beschermen en kan de vrijheid van meningsuiting niet meer beschermen noch aan banden leggen. Dat zijn lessen die we allang hadden kunnen trekken en die de zaak-WikiLeaks nog eens onderstreept.’ Staten moeten dus transparant opereren en hun beperkingen erkennen, aldus de jurist. Doen ze dat niet, dan zullen ze verder aan gezag inboeten.

Dr.mr. Kees de Vey Mestdagh: ‘Wie WikiLeaks wil bestrijden,
snapt niks van internet’

Quote of the Day | 1223

That is how we come to the dismal saga of Wikileaks and its ongoing Cablegate affair, which is a melancholy business, all in all. The scale of it is so big that every weirdo involved immediately becomes a larger-than-life figure. But they’re not innately heroic. They’re just living, mortal human beings, the kind of geeky, quirky, cyberculture loons that I run into every day. And man, are they ever going to pay.

Bruce Sterling, ‘The Blast Shack’

Quote of the Day | 1225

A closer look at these matters brings us to the real value of WikiLeaks. Over and above their oft-stated goal of scaring the bejesus out of any would-be misbehaving varmints in power is an even simpler and more valuable message for the public: don’t believe anything you read. No seriously, not one single thing.

Maria Bustillos, Wikileaks and the danger of hubris

Overwegingen | WikiLeaks v

Hoe lang zal het nog duren voor de VS WikiLeaks tot een terroristische organisatie uitroept?

Er bestond in democratieën altijd een zeker evenwicht tussen machthebbers en de media om het elkaar niet al te lastig te maken. Als de overheid net deed dat er vrijheid van meningsuiting bestond, konden journalisten net alsof ze de boven hen gestelden controleerden. Iedereen gelukkig. En aan historici de puzzel om decennia later, als het verder niemand meer wat schelen kon, te reconstrueren wat er allemaal echt gebeurd was.

Door de onthullingen van WikiLeaks is dat equilibrium wankeler geworden.

Ineens is duidelijk dat de media al jarenlang kritiekloos overheidspropaganda doorbrieven. En heel veel reflectie vanuit het vak op dat gegeven heb ik nog niet mogen ontwaren.

Natuurlijk telt bij laatste ronden aan onthullingen mee dat enkele gerespecteerde kranten met WikiLeaks samenspannen om de eigen nalatigheid ongedaan te maken. En nu kan de Amerikaanse overheid de New York Times niet zonder meer straffen voor het publiceren over alle geheimen uit de diplomatieke post.

Maar, als WikiLeaks iets duidelijk maakt, dan wel hoe veel middelen een overheid als de VS kan inzetten, legaal zowel als illegaal, om te kunnen corrigeren wat zij vindt dat correctie behoeft.

Bedrijven als Amazon, PayPal, en dus eBay, MasterCard, en Visa, hadden maar een klein beetje druk nodig om hun normale dienstverlening te stoppen, en weigeren nu om giften aan WikiLeaks door te geven.

Vermoed mag worden dat zij ook hebben doorgebrieft wie er aan WikiLeaks wilden doneren; of dit al eerder deden .

Slechts dankzij het fatsoen van een bedrijf als Twitter is duidelijk dat er in de VS een geheime grand jury werkt aan een rechtszaak tegen WikiLeaks; en al die daar mee verbonden zijn. Rop Gonggrijp prees Twitter daarom ook geinformeerd te zijn dat er een onderzoek tegen hem loopt; hoewel de onderneming wel de gegevens die ze over hem hebben aan de Amerikaanse justitie zal verstrekken.

De Googles, Visas, en MasterCards van deze wereld hebben dat immers niet gemeld.

Ondertussen zouden ook de gegevens van de tienduizenden volgens van WikiLeaks op Twitter door de Amerikanen verzameld zijn. En daar hoor ik dus ook bij.

Maar goed, dat ik Chomsky lees, of Johnson, en nog zo veel meer critici van de Amerikaanse politiek, staat uitgebreid op mijn weblogs vermeld.

Sue me.

Quote of the Day | 0110

“Assange is very able and willing to speak for himself and doesn’t need lawyers other than to stop him going on every program that offers itself,” Robertson said of Assange’s frequent media interviews.

Geoffrey Robertson QC, quoted in ‘Assange Lawyer Hid Rushdie, Defended Lawmaker Who Faked Death’

CliChe | 60

Uit het Julian Assange Coloring Book.

Alle CliChés op eamelje.net

Quote of the Day | 0112

People who can’t control their self-presentation—children, prisoners, celebrities who have lost their grip on their own stories—feel the pain of missing autonomy, missing adulthood. Someone else is deciding what they really meant; someone else decides which version is true and which others don’t count. So the opposite of privacy, as Kundera noted, isn’t some secretless glass-house Utopia of good government. It’s totalitarianism.

David Berreby, ‘What Psychology Could Add to the Wikileaks Debate’

Quote of the Day | 0115

What is most striking about these “interviews” is not so much their arrogance and lack of intellectual and moral humility; it is their indifference to fundamental issues of justice and freedom and their imposition of narrow, prurient terms of reference. Fixing these boundaries allows the interviewer to diminish the journalistic credibility of Assange and WikiLeaks, whose remarkable achievements stand in vivid contrast to their own. It is like watching the old and stale, guardians of the status quo, struggling to prevent the emergence of the new.

John Pilger’s Investigation Into the War on WikiLeaks
and His Interview With Julian Assange

Citaat van de dag | 0117

auteursrecht botst op zúlke fundamentele punten met internet dat daar een oplossing voor moet komen. En die moet er komen via verdienen discussie in het parlement en afgewogen wetgeving – niet via achterkamertjesverdragen of vonnissen afgedwongen door lobbyclubs.

Arnoud Engelfriet, ‘Internetrecht. Kroniek 2011’

Citaat van de dag | 0120

Gek genoeg besluit Staman zijn betoog met een tweevoudig advies aan de overheid om het vertrouwen van de burger terug te winnen. Dat luidt: wees open en eerlijk, en vertrouw de burgers. Dat is exact de doelstelling van WikiLeaks. Eigenlijk is hij het dus volkomen met ze eens. Blijkbaar vindt Staman dat hij als hoge, door het ministerie van Onderwijs betaalde ambtenaar nooit kan zeggen dat hij het met WikiLeaks eens is. En moet hij die club dus eerst uitgebreid zwart maken, alvorens ze stiekem gelijk te geven.

Marcel Hulspas, ‘Losgeslagen anarchisten?’

Overwegingen | 0121

Vervelend aan politiek is dat het theater waaraan de media aandacht besteden zo vaak niet gaat om wat er werkelijk speelt. Neem nu de aangekondigde missie naar Afghanistan. Door het kabinet Rutte inmiddels overal verkocht met fraaie woorden, als ‘een noodzakelijke bijdrage leveren’, en ‘niet in de steek laten’;

Genegeerd wordt voor het gemak dat de invasie van Afghanistan een Amerikaans ideetje was; waar de wereld geheel overdonderd toestemming voor gaf, onder de indruk van 9/11. Daarop kozen de Amerikanen er tamelijk blind voor om éen van de toch al strijdende partijen — het land kent een geschiedenis met weinig anders dan burgeroorlogen en stammenstrijden — boven de anderen te stellen; slechts omdat die niet de Taliban was. En hoe corrupt ook, dat regime was voortaan baas;

En vervolgens werden NATO-leden geronseld om bezettingsmachtje te spelen, namens de nieuwe bazen;

Is het land daar nog iets mee opgeschoten, sinds 2001?

Neuh, het bewind is nog even corrupt. De economie draait nog steeds vooral op opiumteelt. Het is nog altijd vrijwel nergens veilig. Maar de statistieken waar Nederlandse politici dan allereerst mee komen, is dat er wat meer kinderen naar school gaan;

Toegegeven, het kan wel degelijk wat worden met zo’n land. Alleen duurt dit tot minstens éen generatie vrede en voorspoed heeft meegemaakt. Dus zeker zo al dertig jaar.

Dus zo bezien is zo’n missie om politieagenten te gaan opleiden, voor drie tot vier jaar, een onfatsoenlijk gebaar. Dat is een eenmalige inspanning die waarschijnlijk niet eens iets oplevert; gezien het opiumverslaafde materiaal waaruit agenten geworven worden;

Enfin. Het was al duidelijk, maar WikiLeaks bevestigde het nog eens: Nederland ging alleen naar Afghanistan omdat de VS leuke dingen beloofde aan de minister-president. Dat Jan Peter Balkenende rond mocht lopen op G20 was best een paar miljard aan belastinggeld, en 24 dode soldaatjes waard;

Maar cynischer wordt het nog bij de besluitvorming rond de nieuwe missie. Daarvoor heeft het kabinet geen meerderheid onder de Kamerleden. Weliswaar lijken VVD en CDA voor, om hun ministers te steunen, maar Wilders PVVis tegen. Net als PvdA en SP. Dus rest ineens alle hoop van premier Rutte op GroenLinks, met zijn tien zetels;

GroenLinks is een fusiepartij van onder meer de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), en pacifistische christenen;

Maar GroenLinks wil zich graag profileren als een partij die regeren kan — want dat deden ze nog nooit — en dus impopulaire maatregelen durft te nemen. Zelfs al heeft de eigen partijraad met 47-0 tegen een nieuwe Afghanistan-missie gestemd. Want regeringsmacht, dat is best een paar miljard belastinggeld waard, plus een dood soldaatje hier of daar…

Quote of the Day | 0128

Over the Christmas-New Year’s holiday in 2003, Khaled el-Masri, a greengrocer from a small town in South Germany, traveled by bus to Skopje, Macedonia. There, he was arrested by officials because his name was similar to that of Khalid al-Masri, a known al-Qaeda agent.

According to The Guardian newspaper in Britain, despite el-Masri’s protests that he was not al-Masri, he was beaten, stripped naked, shot full of drugs, given an enema and a diaper and flown first to Baghdad and then to the notorious “salt pit,” the CIA’s secret interrogation facility in Afghanistan.

William Fisher, Bush, Obama, Wiki and the CIA

Quote of the Day | 0206

“What if the liberating potential of the Internet also contains the seeds of depoliticization and thus dedemocratization?” he asks. The Net delusion of his title is just that. Contrary to the “cyberutopians,” as he calls them, who consider the Internet a powerful tool of political emancipation, Morozov convincingly argues that, in freedom’s name, the Internet more often than not constricts or even abolishes freedom.

A review of Evgeny Morozin’s, The Net Delusion

Quote of the Day | 0212

The very idea of trying to threaten the careers of journalists and activists to punish and deter their advocacy is self-evidently pernicious; that it’s being so freely and casually proposed to groups as powerful as the Bank of America, the Chamber of Commerce, and the DOJ-recommended Hunton & Williams demonstrates how common this is. These highly experienced firms included such proposals because they assumed those deep-pocket organizations would approve and it would make their hiring more likely.

Glenn Greenwald, ‘The leaked campaign to attack WikiLeaks and its supporters’

Quote of the Day | 0215

the whole reason why it is imperative to me to remain independent and not work within a corporate structure and not have any editorial oversight or anything like that, which I don’t, and to be accountable only to my readers is precisely because I never wanted to be in a position where I would have to choose between preservation of career and cause. And it is the same reason that I am insistent about doing what I do without relying upon access to political insiders or being forced to use anonymous sources who feed me information that I have to please or whose agenda I have to remain loyal.

The Glenn Greenwald story continues

more
previously, on eamelje.net

Quote of the Day | 0224

[…] WikiLeaks disclosed one of such unofficial talks between the CIA/FBI and the Swedish government, which in fact resulted in an agreement between the two governments for the implementation of intelligence operations in the form of transference of information from Sweden to the USA. And the Swedish government, far more that the USA government (USA government and policies are predictable, and strategically open) cannot afford that these leaks should continue. Assange has to be stopped, be put out of productive track. And some wish to even punish him, or simply kill him. However, to reach any feasible end in that regard, in the case of a political celebrity as Julian Assange it is first necessary to kill his character. And here is where the smearing operation enters the scene.

Marcello Ferrada-Noli, ‘Does Sweden Inflict Trial by Media against Assange?’

Speech of the Day | 0402

Glenn Greenwald’s presentation at the Lannan Foundation about why he writes so often about WikiLeaks.

Summary one sentence: because WikiLeaks currently is one of the few effective manners to show how secrecy is undermining democracy; everywhere.

Quote of the Day | 1106

Since 97% of transactions now go through the big two credit cards, and Paypal, the effect is that US corporations control the day-to-day economic interactions between two people in another country entirely.

Indeed, the fix WikiLeaks is in points to a double paradox of the rise of the internet, and more particularly, the web — the manner by which liberating processes and applications quickly take on a near-monopoly status. Credit cards were fairly marginal to key commercial processes until about 25 years ago,

Rundle on WikiLeaks: the humble credit card is now a political tool

Quote of the Day | 0601

The United States has utterly failed to explain why some leaks of classified information are prosecuted and others (such as those to the prestige press) are not, leaving many to conclude that it likes some leaks (those that help the war effort, according to former FBI agent and attorney Coleen Rowley) but scowls on others; how the Justice Department can prosecute Assange and not The New York Times remains entirely unknown.

D.H. Kerby, “Extraditing Assange”

Het sterkste onrecht
week 30

Merkwaardig aan dit weblog, maar ook aan boeklog trouwens, is dat het in mijn gedachten meer ruimte bezet dan het werkelijk inneemt. Mijn geheugen koppelt blijkbaar automatisch schrijven aan publiceren. Ik ga er als vanzelf vanuit dat alles wat ik heb getypt ook online is komen te staan. Terwijl ik bijvoorbeeld in e-mails ook nogal wat zeg.

Dus komt het met regelmaat voor dat ik op mijn websites veel minder over bepaalde onderwerpen kan terugvinden dan er zou horen te staan.

Eén zo’n onderwerp is Wikileaks; en dan niet alleen omdat Julian Assange al zolang buiten het normale recht is geplaatst. Want de reactie van Amerikaanse overheid op Wikileaks past in een veel bredere trend aan openlijk machtsmisbruik.

In plaats met veel misbaar oorlogen te beginnen, en dit dan te verkopen door te stellen dat hun soldaten democratie komen brengen, doodt dit land nu liever stiekem mensen. Met drones bijvoorbeeld; van afstand bestuurbare vliegtuigjes, die in hun domme vernietigingsdrang ook weleens een landgenoot meepikken.

En wie bepaalt dat drones mogen doden? Dat is enkel de Amerikaanse president en diens adviseurs. Die daarmee aanklager, rechter, en beul ineens zijn geworden.

En wie legt de Amerikaanse president iets in de weg? Geen enkel land met enige invloed protesteert openlijk. Alsof er niet zoiets als rechtsorde bestaat; en er internationaal geen afspraken bestaan over de inzet van geweld.

Dankzij internet heeft de Amerikaanse president bovendien zeggenschap gekregen over personen of bedrijven die voordien helemaal niet onder de jurisdictie vielen van de VS. Enkel omdat iedereen online de diensten gebruikt van grote Amerikaanse ondernemingen — om data op te slaan, te zoeken, te communiceren, of betalingen te verrichten. Dus kan de Amerikaanse justitie desgewenst nogal wat inzicht krijgen in privé-gegevens en andere gevoelige informatie.

Maar als de principes al zo verkeerd liggen, krijgt het nieuws vaak dezelfde lading. De VS misbruikt zijn macht. En niemand doet er iets tegen. Dus lijkt dat machtsmisbruik normaal. Of zelfs iets om te negeren.

Moeilijk wordt het dan om redenen te vinden hier iets over te blijven schrijven. Tenzij misschien als het je lukt om met enkele goed gekozen bewoordingen de belachelijkheid van dit alles aan te tonen. Maar dat maakt je dan al gauw tot een raaskallende cabaretier.

Quote of the Day | 1204

if we look back to what’s a earlier example of the worst penetration by an intelligence apparatus of a society, which is perhaps East Germany, where up to 10 percent of people over their lifetime had been an informer at one stage or another, in Iceland we have 88 percent penetration of Iceland by Facebook. Eighty-eight percent of people are there on Facebook informing on their friends and their movements and the nature of their relationships—and for free. They’re not even being paid money. They’re not even being directly coerced to do it. They’re doing it for social credits to avoid the feeling of exclusion. But people should understand what is really going on. I don’t believe people are doing this or would do it if they truly understood what was going on, that they are doing hundreds of billions of hours of free work for the Central Intelligence Agency, for the FBI, and for all allied agencies and all countries that can ask for favors to get hold of that information.

‘Julian Assange on Wikileaks, Bradley Manning and the Emerging Surveillance State’

Quote of the Day | 0304

The prosecution case seems designed, quite simply, to terrorize future national security whistleblowers. The charges against Manning are different from those that have been brought against other whistleblowers. “Aiding the enemy” is punishable by death. And although the prosecutors in this case are not seeking the death penalty against Manning, the precedent they are seeking to establish does not depend on the penalty. It establishes the act as a capital offense, regardless of whether prosecutors in their discretion decide to seek the death penalty in any particular case.

Yoghai Benkler, ‘The Dangerous Logic of the Bradley Manning Case’

Quote of the Day | 1028

I think there’s some semantic game-playing in how you chose to summarize our debate. My view of journalism absolutely requires both fairness and rigorous adherence to facts. But I think those values are promoted by being honest about one’s perspectives and subjective assumptions rather than donning a voice-of-god, view-from-nowhere tone that falsely implies that journalists reside above the normal viewpoints and faction-loyalties that plague the non-journalist and the dreaded “activist.”

Embedded in The New York Times’s institutional perspective and reporting methodologies are all sorts of quite debatable and subjective political and cultural assumptions about the world. And with some noble exceptions, The Times, by design or otherwise, has long served the interests of the same set of elite and powerful factions. Its reporting is no less “activist,” subjective or opinion-driven than the new media voices it sometimes condescendingly scorns.

Glenn Greenwald, in: ‘Is Glenn Greenwald the Future of News?’