it is dochs oars, sûnt 2001

Overwegingen | 0407

Google heeft opvallend veel geheimen, wat me niet goed lijkt omdat het bedrijf zo ontstellend veel macht heeft, en zo veel betekenis in het leven van ieder van ons;
Maar éen geheim is nu minder geheim. Eindelijk is bekend hoe een Google-server eruitziet;

Bekend was wel dat het bedrijf zijn serverparken op gewone hardware draaien liet, zoals iedereen in de winkel kopen kan. Al is niet alles aan de hardware standaard;
Zo heeft elke server een eigen accu, voor als de stroom eens mocht uitvallen;
Servers met een accu uitrusten, is namelijk veel goedkoper dan een UPS voor het hele datacenter standby te laten draaien;

Omdat de opbrengst voor Google per zoekopdracht zo klein is, zijn er vele, soms minieme, aanpassingen aan de servers gedaan, om die zo min mogelijk stroom te laten gebruiken;
En als nerd wil ik liefst nog meer van zulke details;

Tegelijk mag van mij alles op hardware-gebied nog veel simpeler, wat mij betreft zo simpel als lego. Gaat er iets stuk, of moet er eens wat anders, dan hup, click, klaar;
De netbook is in sommige opzichten een stap de goede kant op, maar in dit aspect nu net niet, omdat als alle laptops netbooks zulke potdichtgesloten dozen zijn;

Ondertussen gaat Google zijn zoekresultaten aanpassen aan iemands locatie, door daarbij diens IP-adres mee te laten wegen;
Doet het bedrijf eindelijk iets goeds met al zijn kennis onzer IP-adressen, kan men stellen;
En toch zit er ergens een catch, al zie ik niet meteen waar;

De handel in gebruikersprofielen is de nieuwe gouden handel op internet;
Geen wonder dat Google Twitter wil hebben. Geen wonder dat netwerksites zo belachelijk veel geld waard zijn. Nooit was er betere technologie voorhanden om in éen keer iemands hele sociale netwerk in kaart te hebben — met alle demografische inzichten daarmee annex;

Maar dat ik me niet bijzonder weer op Twitter, Facebook, LinkedIn, MySpace, Hyves, of hoe ze ook maar mogen heten, is niet alleen uit principe;
Dat is ook uit luiheid;

Quote of the Day | 0622

Anyone with a voice today has a very public platform—blogging, Twitter, Facebook, etc.—and yet for all of this potential, nothing has changed. So what’s going on here? I’m beginning to believe that we don’t want answers, that we simply like to hear the sound of our (own) voices, and that in, say, 300 years, this epoch will be looked upon as the Age of the Mental Masturbators.

What If This is as Good as it Gets?

Quote of the Day | 1013

don’t worry if you think you’re not on Facebook, because you actually are. Jason enrolled you when you signed the contract last year, or at least he was supposed to, and he told Sarah Williams he did before he had to retire and Sarah left for nursing school. You currently have 421 Friends, 17 Pending Requests, 8 Pokes, 5 Winks, and 3 Proposals of “Marriage.”

Subject: Our Marketing Plan, by Ellis Weiner

Interest areas

Een adres waar ik weleens uithang online, heet Metafilter. En Metafilter had laatst iets leuks bedacht. Van alle geregistreerde leden werd op hun profielpagina zichtbaar gemaakt over welke onderwerpen zij zich het vaakst uitlieten. Die indeling was dan weer gebaseerd op de ‘tags’ die aan de berichten op de website worden gehangen.

Metafilter dacht hiermee goed te doen, omdat zo duidelijker werd wie waarin een expert zou zijn. Men had alleen nog niet nagedacht over consequenties. Of iemand er wel zo blij zou zijn om publiekelijk tot expert benoemd te worden in zaken als homoseksualiteit, drugstesten, of marihuanagebruik.

Na een massaal protest, zijn de ‘interest areas’ dan ook snel weer van de profielpagina’s verdwenen. Te snel eigenlijk voor mij om een standpunt te hebben over wat er gebeurd is.

Tegelijk is het simpel.

Ik heb twee publieke weblogs, waaruit iemand die daar tijd in wil investeren een redelijk profiel van mij zou kunnen samenstellen. Maar dat kost moeite, en dus gebeurt dit niet. Ik heb daarentegen geen actieve accounts op sociale netwerksites, als Hyves, Facebook, LinkedIn, of noem de hele bups maar op. Mede omdat me bekend is dat zulke sites automatisch persoonsprofielen met ‘interest areas’ aanmaken van mij, en aan adverteerders doorverkopen. Bovendien vind ik het iets onzindelijks hebben dat vreemden met een paar muisclicken mijn hele sociale netwerk in kaart zouden kunnen krijgen. Tenminste, dat netwerk van mensen die een computer kunnen gebruiken.

Bovendien, sinds Google het usenet-archief overnam, kan ik vrij makkelijk terugvinden wat ik in 1992 ook weer ergens van vond. Die kennis speelt ook mee. Eenmaal online gezet, is bijna niet meer ongedaan te maken.

Mijn voornaamste ‘interest area’ wordt privacy. Al was dat onderwerp altijd al belangrijk voor me. Eén van de eerste stukken die ik ooit een krant verkocht, in 1993, ging over ons schaduwbestaan in databestanden. Maar toen was het probleem nog simpelweg wat er zou gebeuren als databases gekoppeld werden. Tegenwoordig is het gevaar dat profielen worden opgesteld, uit datacollecties, en daar dan te veel gezag aan ontleend wordt.

Het Metafilter-voorbeeld mag daarbij illustratief heten. Post slechts een keer meer dan een ander online over een gevoelig onderwerp, en krijg meteen een stempel…

Webloggen voor beginners

Begin toch vooral een weblog…

Nu ja, tegenwoordig is Twitter de rage, of anders wel het posten van berichtjes op Facebook, en noem de heleboel maar op. Maar webloggen, dat was nog eens wat. Toen ik begon. In 2001.

Ondertussen is het bezoekerstal gedecimeerd, lager dan ooit, omdat mijn weblogs telkens gehackt worden, en Google de sites daarom wantrouwt. En vanavond was nog eens een storing bij de host, die op zich redelijk snel verholpen was, maar alles ontregelde. Zo werd vervolgens mijn mailbox dichtgeplamuurd met dumps uit de database die verzonden werden door een dolgedraaide plugin.

Tja.

Quote of the Day | 0219

Worries about information overload are as old as information itself, with each generation reimagining the dangerous impacts of technology on mind and brain. From a historical perspective, what strikes home is not the evolution of these social concerns, but their similarity from one century to the next, to the point where they arrive anew with little having changed except the label.

Vaughan Bell, ‘A history of media technology scares, from the printing press to Facebook‘

Quote of the Day | 0408

Who has an AOL account these days? Not that long ago, AOL was the single most powerful player on the Internet. Who has a MySpace account these days? MySpace sold for billions of dollars not that long ago. I’m very reluctant to crown Facebook king of the future. They certainly are flavour of the month. This is not a world that respects loyalties and longevity.

Q&A Malcolm Gladwell: The quiet Canadian

Boeklog on Gladwell

Quote of the Day | 0822

around that time, Bill Gates uttered one of the smartest things he has ever said: “The future of search is verbs.” But he said it at a private dinner and it never spread.

To me, the meaning was clear: when people search, they aren’t just looking for nouns or information; they are looking for action. They want to book a flight, reserve a table, buy a product, cure a hangover, take a class, fix a leak, resolve an argument, or occasionally find a person, for which Facebook is very handy. They mostly want to find something in order to do something.

Esther Dyson, ‘The Future of Internet Search’

Quote of the Day | 0921

Here are the Huffington Post’s “principles”:

• Take an original story available on the internet, preferably outside a paywall.
• Match the subject of the story against a traffic analysis of what readers like on your superblog.
• Process the story according a compression ratio of 15% to 30% (sometimes more); stay as much as possible within an elastic interpretation of “fair use”.
• The result of your editorial meat-processing must absolutely be a self-sufficient entity.
• Always quote and link generously; your fairness and integrity must be unquestionable; linking is no big deal since no one will actually click and go to the original source (your treatment should be designed to prevent going back to the original content).
• You get it: the reader has to stay in the environment of the Huffington Post, in which he will comment, babble profusely, (I spotted a 12,000 comments on a copyright free video); he will Facebook-share the “piece”, creating further reverberation the HuffPo machine will sell to is advertisers. Comprende?

Frédéric Fuilloux, ‘Aggregators: the good ones vs. the looters’

Quote of the Day | 0928

Yes, there are some excellent staff journalists working to communicate science seriously and clearly in British newspapers such as The Times or The Guardian. Yet one of our biggest-selling British daily papers is the Daily Mail — whose science coverage in recent months has revealed that using Facebook can raise your risk of cancer; that science proves that the Bible’s stories are true; and, in a headline just ahead of the Large Hadron Collider’s launch: “Are we all going to die next Wednesday?” Apparently the answer was “No”.

David Rowan, ‘How to save science journalism’

Quote of the Day | 0108

If the critic has to compete with the seductions of Facebook, with shrewdly written television, with culturally relevant movies — with, in short, every bright thing that flies to the surface of the iPhone — that’s all the more reason for him to write dramatically, vividly, beautifully, to have, as Alfred Kazin wrote in 1960, a “sense of the age in his bones.” The critic could take all of this healthy competition, the challenge of dwindling review pages, the slash in pay, as a sign to be better, to be irreplaceable, to transcend.

Katie Roiphe, ‘Why Criticism Matters’

From the New York Times special ‘Why Criticism Matters’.

Quotes of the Day | 0222

Blogs were once the outlet of choice for people who wanted to express themselves online. But with the rise of sites like Facebook and Twitter, they are losing their allure for many people — particularly the younger generation.

Verne G Kopytoff, ‘Blogs Wane as the Young Drift to Sites Like Twitter’

As the online population becomes closer to universal, that is an extraordinary thing: One in ten people writing in public. Our civilization has never seen anything like it.

So you can keep your “waning” headlines, and I’ll keep my amazement and enthusiasm.

Scott Rosenberg, ‘Another misleading story reports that blogs ‘r’ dead’

Quote of the Day | 0504

Everything that journalists are doing on Facebook today — engaging readers in conversation, soliciting sources, polling users, posting “behind the story” material — is stuff they could just as easily do on their own websites. So why are they doing it on Facebook?

Scott Rosenberg, ‘Why journalists should think twice about Facebook’

Aan de knoppen

Wie een website onderhoudt, en die een beetje bij de tijd wil houden, ontdekt al gauw éen wet. Voor alle problemen die opgelost moeten worden, bestaat er altijd een oplossing die snel en eenvoudig is, maar ook absoluut fout.

Neem nu de service waarmee bezoekers eenvoudig van een webpagina kunnen aangeven dat deze hen bevalt. Gebruik daar een standaardoplossing voor, en prompt schend je privacy van dat bezoek op grove wijze.

Daarom zijn de serviceknopjes op boeklog al een tijdje hard gecodeerd, en plaatsen deze niet onverwacht cookies op de computers van wie er maar langskomt. Toch kostte het belachelijk veel moeite om de juiste code te vinden om die knopjes goed te laten samenwerken met websites als Facebook.
 

[Overigens, à propos Facebook. Ik begrijp daar niets van. Ik snap domweg niet waarom je alles uit je leven zou vertellen aan een te groot Amerikaans bedrijf, dat vervolgens geld verdient aan die informatie.
 
Nu goed. Ik ben al te lang online om onder de indruk te zijn van wat goed beschouwd een soort afgeschermde plek op internet is, waar je zo makkelijk je vrienden kunt treffen. Online interesseert me nu net vooral alles wat mijn vrienden niet zijn.]

Quote of the Day | 0709

there are new power centers, like Facebook and Google, and they have an incredible amount of power to shape what people know and don’t know, just as much as, and in a lot of ways more than, the New York Times or any other elite, old media institution ever did. And for Facebook and Google, their mythology is very convenient: “We’re just helping people do what they want to do, we’re just passive participants.” But that’s not true.

What is the internet hiding from you?
PW talks with Eli Pariser

Citaat van de dag | 0104

We leden maatschappelijk onder Microsoft die niet meer hoefde te innoveren en liepen we vast met onze computers door die monocultuur. Nu dreigen we met internet dezelfde fout te maken. Google, Apple en Facebook verdelen de wereld.

Rop Gonggrijp, ‘Ideaal als internet weer decentraler wordt’

Quote of the Day | 1204

if we look back to what’s a earlier example of the worst penetration by an intelligence apparatus of a society, which is perhaps East Germany, where up to 10 percent of people over their lifetime had been an informer at one stage or another, in Iceland we have 88 percent penetration of Iceland by Facebook. Eighty-eight percent of people are there on Facebook informing on their friends and their movements and the nature of their relationships—and for free. They’re not even being paid money. They’re not even being directly coerced to do it. They’re doing it for social credits to avoid the feeling of exclusion. But people should understand what is really going on. I don’t believe people are doing this or would do it if they truly understood what was going on, that they are doing hundreds of billions of hours of free work for the Central Intelligence Agency, for the FBI, and for all allied agencies and all countries that can ask for favors to get hold of that information.

‘Julian Assange on Wikileaks, Bradley Manning and the Emerging Surveillance State’

Quote of the Day | 1213

It’s hard to imagine that Facebook would start “liking” stuff on people’s behalf without their knowledge or consent. Even for Mark Zuckerberg, the guy who once said of his members, “They trust me — dumb fucks,” this would be a stretch.

But are the brands themselves doing it? Or are third-party services selling fake “likes” to brands? Supposedly Facebook has been trying to crack down on fake likes. Nevertheless they seem to keep popping up.

This might be funny except that it’s also kind of disturbing.

‘Why Are Dead People Liking Stuff On Facebook?’

Citaat van de dag | 0218

om hun eigen handel te verkopen en hun aandeelhouders tevreden te stellen, moet Facebook wel steeds bewijzen dat ze heus, eerlijk waar, nog steeds groeien. En dat doen ze dus niet. De aanwas van nieuwe leden stagneert. En dus verzint Facebook tegenwoordig nieuwe deelnemers: ze scheppen steeds meer nepprofielen, nep-likes en nepvriendschappen.

Dat bevalt me eigenlijk wel. Die paniekstrategie van Facebook betekent immers dat de informatie over ons die Facebook te gelde wil maken, vervuild raakt, minder betrouwbaar wordt, en dus: minder waard.

Karin Spaink, ‘Valse vrienden’