it is dochs oars, sûnt 2001

To invent or collect yourself a past

The worrying thing at the moment is that history – including tradition – is being invented in vast quantities. In the past 30 years there’s been an explosion of heritage sites and historical museums. On top of this, particularly since the end of communism, there’s been the foundation of new states which need to invent histories to show how important they are. And the way you do this is that you invent or collect yourself a past.

From the Observer interview with Eric Hobsbawm.

Bandits
E.J. Hobsbawm

[…] Robin Hood zelf heeft waarschijnlijk nooit bestaan. Maar mannen die stalen van de rijken, om met de armen te delen, kwamen overal voor waar een streng centraal gezag ontbrak. Hobsbawm plukte zijn voorbeelden uit de hele wereld weg, mede door de schaarste aan goede bronnen. […]

boeklog 798

Nations and Nationalism since 1780
E.J. Hobsbawm

[…] Hobsbawm relativeert die laatste ontwikkeling tegelijk. Hoewel nationale overheden op zich belangrijker dan ooit zijn — door het netwerk aan sociale zekerheid dat zij bieden, en om hoe ze welvaart herverdelen via belastingen — speelt er ook genoeg dat dit belang van de staat meteen weer inperkt. Geen landseconomie is meer autarkisch. […]
 

boeklog 31 iii 2009

The Invention of Tradition
Eric Hobsbawm and Terence Ragner (eds.)

[…] het meest zei mij het artikel van Prys Morgan, over hoe de Welsh een eigen identiteit probeerden te ontwikkelen in de 18e en vroeg 19e-eeuw. Vooral de kunstgrepen die sommige inwoners van Wales toepasten om hun zo weinig homogene taal toch een echt volwaardige cultuurtaal te laten lijken, kwamen me zeer bekend voor — uit de recente Friese taalgeschiedenis. […]

boeklog 13 vii 2009

Boeklog in 2010

[geschreven op herhaald verzoek]

Dat ik geen idee heb wat ik in 2010 lezen wil, en dus aandacht zal geven op boeklog, is niet helemaal waar. Tegelijk kan het toeval maar beter blijven regeren. Lezen moet een lust zijn, geen opgave.

Maar om me tot wat grotere inspanningen te beperken:

• ik wil iets gestructureerds met e-boeken doen;
• een serie boeken die dit jaar in elk geval langs komt, is de geschiedschrijving van Hobsbawm in vier delen, over de perioden van 1789 tot 1989;
• misschien moet ik van John Updike toch de Rabbit-romans nog eens lezen. Al vond ik zeker het tweede deel indertijd onoverkomelijk slecht;
• en het initiatief Infinite Summer beviel me vorig jaar wel; zelfs al was het boek dat we tezamen lazen een te tijdsgebonden Amerikaans geval. Ik zoek dus nog óf iets gezamenlijks — al wordt dat zeker niet Hofstaedter’s Gödel, Escher, Bach — óf iets groots waar ik wekelijks verslag over moet doen om er niet in om te komen;

Nu kan ik schrijven: tips blijven welkom. Maar de praktijk is eigenwijzer.

Comprimé

Daarnet las ik een briljante zin, in een geschiedenisboek1 van E.J. Hobsbawm.

The relative monotony of French success makes it unnecessary to discuss the military operations of the war on land in any great detail.

Een zin waarvan iedereen die weleens iets schrijft door heeft welk een elegante uitvlucht die biedt om onder onnozel werk uit te komen.

Schrijven blijft toch de enige kunst waarvan de schoonheid in een geslaagde samenvatting kan zitten.

1. The Age of Revolution. Een zeer veelbelovende algemene geschiedenis van 1789 tot 1848. [↩]

The Age of Revolution
Eric Hobsbawm

[…] Wat me door Hobsbawm opviel, was onder meer hoe prettig het kan zijn om een buitenstaander over je eigen land te laten oordelen. Nederland komt nauwelijks voor in dit boek. Behalve als er iets leeft dat ook elders speelt. Zoals de revolutie rond 1789, en wat daarna gebeurde. En ook de afscheiding van België in 1830 wordt in een breder Europees perspectief aan opstanden geplaatst. […]

boeklog 1 vi 2010

The Age of Capital
Eric Hobsbawm

[…] In The Age of Capital schrijft Hobsbawm over een periode die er doorgaans in de geschiedschrijving bekaaid vanaf komt. Er vond ook niets spannends plaats, zal de evenementieel historicus zeggen. Het bleef bijna overal vrede. […]
 
 

boeklog 2 vi 2010

The Age of Empire
Eric Hobsbawm

[…] Tot dan toe was er ook alleen maar sprake van vooruitgang, op welk terrein ook. Dus tot enige relativering, door naar een crisis toe te schrijven, was Hobsbawm misschien wel verplicht. […]
 
 

boeklog 3 vi 2010

The Age of Extremes
Eric Hobsbawm

[…] de aarde loopt inmiddels gevaar op een andere manier vernietigd te worden.

En dat is dan toch een uitwas van de gestage opmars van het kapitalisme; een opmars die uiteindelijk het centrale thema lijkt te zijn van de vier boeken tezamen. […]

boeklog 4 vi 2010

On History
Eric Hobsbawm

[…] Terwijl me toch duidelijk kon zijn dat Hobsbawm’s aanpak in twee zinnen valt samen te vatten.

De geschiedenis is niet de geschiedenis van grote mannen alleen. En historici schrijven voor iedereen, niet slechts voor dat kleine kringetje vakgenoten. […]

boeklog 5 vi 2010

Interesting Times
Eric Hobsbawm

[…] Het boek is typisch de autobiografie van een man, die altijd aan het werk was, en het daarom niet nodig vind om over zijn huwelijk te schrijven, of zijn kinderen — of noem de normale hoogtepunten uit iemands persoonlijke leven maar op. […]
 

boeklog 6 vi 2010

Quote of the Day | 0807

What do you see as the major developments in world history since then?

I see five main changes. First, the shift of the economic centre of the world from the North Atlantic to South and East Asia. This was beginning in Japan in the seventies and eighties, but the rise of China from the nineties has made a real difference. Secondly, of course, the worldwide crisis of capitalism, which we had been predicting, but which nevertheless took a long time to occur. Third, the clamorous failure of the US attempt at a solo world hegemony after 2001—and it has very visibly failed. Fourth, the emergence of the new bloc of developing countries as a political entity—the BRICs—had not taken place when I wrote Age of Extremes. And fifth, the erosion and systematic weakening of the authority of states: of national states within their territories, and in large parts of the world, of any kind of effective state authority.

Eric Hobsbwam, in the New Left Review

Boeklog on Hobsbawm

Quote of the Day | 0419

the 20th century can only be understood fully by those who became historians because they lived through it and shared its basic passion: namely the belief that politics was the key to our truths as well as our myths.

E.J. Hobsbawm, ‘After the Cold War’

Eric Hobsbawm [1917 – 2012]

Eén van de historici is dood die als weinige een invloed op mijn denken had; al was het maar door het boek The Invention of Tradition dat hij mede samenstelde.

Boeklog biedt dan ook ruim aandacht aan zijn werk.
 

I.M.: The Guardian

Quote of the Day | 1002

History is being invented in vast quantities … it’s more important to have historians, especially sceptical historians, than ever before.

Eric Hobsbawm, in the Observer Special

Quote of the Day | 1007

In recent decades, as the appetite of historians to account for change in the long term has diminished, Eric’s contribution has appeared all the more distinctive and magnificent. The degree of austerity, the refusal of sentimentality, all of which I had found a little off-putting when a student, now appear among his great strengths as a historian. As he acknowledged in his 1993 Creighton lecture, as a communist he was on the losing side of history. Movingly, he tried to recuperate as a historian what had been lost politically. Winners, he suggested, rarely asked the interesting questions. How could they? Their victory so often seemed right or inevitable or both. […]

David Feldman, ‘Eric Hobsbawm 1917-2012’

Eric Hobsbawm [1917 – 2012] ii

Het keurige BBC-programma Desert Island Discs is bezig alle uitzendingen die nog bestaan online te zetten. Waardoor het mogelijk wordt om op je gemak stemmen te beluisteren die je misschien nooit eerder hoorde. Isaiah Berlin? Ernst Gombrich?

Zo vond ik deze week tijd om naar de interviews met de historici Hugh Trevor Roper te luisteren, van de Hitler-dagboeken, en die met E.J. Hobsbawm. Zelfs al is de interviewster van dienst niet mijn favoriet. Sue Lawley vroeg nooit eens door, in tegenstelling tot wat Kirsty Young tegenwoordig doet.

Of ik kan beter zeggen, Sue Lawley vroeg normaal nooit door. Behalve dan in het gesprek met Eric Hobsbawm. Want die was nu eenmaal communist geweest, en had het daarmee fout gezien. Daarover diende hij niet eenmaal, maar telkenmale verantwoording af te leggen. Alsof hij in de rest van zijn leven niets had gepresteerd.

Het jaar was 1995. De Muur lag nog maar even om. En ondertussen signaleerde Hobsbawm toch fijntjes tegenover Lawley dat de georganiseerde solidariteit in een samenleving niet vanzelf spreekt en ook heel makkelijk weer verdwijnen kan.