TLM: Cinema and the Novel
Italo Calvino
Na een week lezen wordt de ware betekenis van dit leesprojectje duidelijk. Ik ben bezig om een boek te vermoorden. En tegelijk is ook helder dat dit niet heel erg hoeft te zijn. Niet al de opgenomen teksten zijn briljant. Er zit weleens maakwerk bij.
Punt was, eerder leek me deze bundel geweldig, omdat er in elk van de dertig teksten iets anders aan de orde komt; terwijl ze toch allemaal over schrijven gaan, en over vertellen. Omdat het boek alle kanten op gaat alleen, was me na drie of vier stukken al niet meer helemaal helder wat Calvino’s punten eerder precies waren geweest. En daarmee leek dit een werkelijk overvol boek. Onmogelijk om nog eens samen te vatten achteraf in een boeklogje.
Eerder leken Italo Calvino’s verkenningen naar de verschillen tussen films en romans me ook een heldere beschouwing. Maar nu, bij herlezing, geïsoleerd, zie ik dat hij het eigenlijk wat vermeed om de twee rechtstreeks op elkaar te betrekken.
Film heeft ook geen invloed gehad op zijn mijn manier van schrijven. Of hoogstens nog net de tekenfilm. Omdat het nogal leerzaam is om te zien hoe tekenaars zich kunnen beperken tot een paar lijnen, om daarin dan toch hele werelden te tonen.
Ook het stripverhaal is voor Calvino van invloed geweest. En dan helemaal de komische strip; omdat die de 20e eeuw een helemaal nieuwe manier gaf van verhalen vertellen. Mede daarom betreurt hij het dat de humorstrip eigenlijk nog nooit goed wetenschappelijk geanalyseerd is.
* lees al mijn woorden over The Literature Machine hier.
[x]#14674 fan donderdag 8 november 2018 @ 12:26:30
