Die Welt von Gestern | 114 – 245
Stefan Zweig
Dit boek wordt persoonlijker in het tweede kwart. En het lijkt haast alsof Zweig daarmee erkent dat alles wat hij voor zijn twintigste meemaakte, beleefd werd door een heel ander mens. Iemand die hij later niet zo goed meer kende.
Cesuur is dan het moment dat hij debuteerde als schrijver, met een dichtbundel, op zijn negentiende. Want aan die gedichten was nog zo weinig van hemzelf dat hij dat hele boek al binnen een paar jaar verafschuwde.
Zweig debuteerde ook al jong als de schrijver van feuilletons, in de krant die zijn ouders lazen. Wat hem thuis ineens een status gaf die er niet eerder was geweest. Zijn oudere broer was ook al in het familiebedrijf gestapt. Stefan Zweig mocht daarom nog even freewheelen — waaronder zelfs het volgen van een universitaire opleiding werd verstaan.
Bij de krant ontmoette hij Theodor Herzl, die zijn feuilleton voor publicatie accepteerde. En met Herzl kruipt er een wat vreemd element in het boek. Zweig gaat er namelijk later telkens uitgebreid op in welke beroemdheden hij zoal ontmoet.
De Eerste Wereldoorlog begint in het derde kwart van Die Welt von Gestern, dus is het nog allemaal tamelijk ongestoord wat ik las. Over antisemitisme ging het nog niet. Zweig had de totale vrijheid om te reizen — tot en met een reis naar Nederlandsch-Indië aan toe, waar helaas nauwelijks over geschreven wordt.
In romans wordt er altijd conflict op de personages afgestuurd, om zo te laten zien wie zij zijn. En conflict ontbrak tot nu toe wat in deze autobiografie.
[ lees al mijn gedachten bij het lezen van Die Welt von Gestern hier ]
[x]#13848 fan donderdag 8 maart 2018 @ 11:51:33
