The Wapshot Scandal | chapters 18-24
John Cheever
Merkwaardige roman. Wat The Wapshot Scandal absoluut heeft, is tempo. Knip éen keer met je ogen tijdens het lezen, en dan kan je net een cruciale zin ontgaan zijn — zoals wanneer de vrouw van Moses Wapshot bij de dokter iets meer krijgt dan een lichamelijk onderzoek.
Komt daar alleen bij dat ik op driekwart van het boek nog altijd geen idee heb waar John Cheever heen wil met deze roman. Behalve dan dat hij er waarschijnlijk aardigheid in had om zijn personages telkens weer ineens voor een absurd dilemma te plaatsen; en hen dan te confronteren met iets buiten hun macht.
Dus begrijp ik inmiddels wel dat de beide Wapshot-boeken nog altijd fans hebben. Wie zich mee laat drijven met de verhalen, en zich telkens overrompelen laat door wat daarin nu weer voor onverwachts gebeurt, leest vast een fijn boek.
Cheever zal ook zichzelf plezier hebben willen bezorgen door vrij onbekommerd aan ieder hoofdstuk te beginnen, en dan maar te zien waar of het verhaal heen ging. Logica be damned.
Mij lukt het toch niet goed om dit boek in te komen. Alle onverwachte verwikkelingen dwingen me om langzaam en grondig te lezen, alleen zijn de verhalen in deze roman net te simpel om die lage leessnelheid nodig te hebben.
John Cheever schmiert ook de hele tijd, bijvoorbeeld als het om de gebruikte wetenschap in dit boek gaat — deze uitgave komt met de opvallende disclaimer dat zelfs de wetenschappelijk kennis die in de roman gebruikt wordt fictie is.
Maar laat ik de verhaallijn waarin dat speelt, van Coverly Wapshot, op die geheime raketbasis in dat geheime dorp, nu net het meest intrigerend vinden — mede omdat die hoofdstukken het meest nog iets van een tijdsbeeld schetsen, door de Koude Oorlog-paranoïa, en de steelse verwijzingen naar het bijbehorende McCarthyisme.
Enfin, nog éen week.
[ Lees al mijn gedachten over The Wapshot Saga hier ]
[x]#13778 fan vrijdag 16 februari 2018 @ 09:43:01
