The Captive Mind | chapters V, VI & VII
Czeslaw Miłosz
The Captive Mind werd ineens tot een boek, in de vier hoofdstukken over collegaschrijvers die na de oorlog het Communisme gingen verheerlijken in hun werk.
Want, politieke traktaten zijn er genoeg. Alleen zijn die dan zo vaak eenzijdig, en onpersoonlijk. Maar bij het schetsen van die vier biografieën vertelde Miłosz ook hoe hij die andere mannen had leren kennen, en hoe hij ze had meegemaakt. Zo is éen van hen een medestudent geweest ooit, die al Stalinist was voor de oorlog, toen dat niet mocht. Want de Communistische partij was verboden in Polen. Automatisch promoveerde dat deze man tot autoriteit toen de Russen eenmaal kwamen overheersen.
Door deze portretten wordt Czeslaw Miłosz ineens veel meer ook zelf partij in het verhaal, in plaats van enkel die observerende buitenstaander.
En dan zijn de heren Alpha, Beta, Gamma, en Delta allemaal andere schrijvers, met ieder een eigen geschiedenis. Had de éen nogal wat meer puur talent dan de ander bovendien. Toch geldt dat ze alle vier hun intelligentie, en hun macht over het woord, gingen gebruiken om een totalitaire manier van denken en doen te verdedigen. Waarbij Miłosz er voetstoots vanuit gaat dat ze daarmee telkens tegen hun aard en hun begrip ingingen.
Alleen denk ik dan, hoeveel mensen kiezen er wel niet een baan waar ze niets mee hebben, enkel om de hypotheek en de financiering van de auto te kunnen doorbetalen. Waarin ze dan ook onzin verkopen.
Zal niet iedereen met zulk werk propaganda produceren voor foute ideeën.
Schrijven is zo bezien wel een bijzondere bezigheid.
Op onder meer Wikipedia staat een sleutel tot dit boek: daar is te lezen wie Miłosz precies bedoelde met Alpha, Beta, Gamma, en Delta. Alleen valt bij het bekijken van hun biografieën online meteen op: dat zijn nogal objectiverende beschrijvingen. Czeslaw Miłosz maakte nu net wel levende mensen van deze schrijvers.
[ lees al mijn gedachten over The Captive Mind van Miłosz hier ]
[x]#13565 fan vrijdag 22 december 2017 @ 09:15:22
