Dom vertrouwen
Te fietsen | week 25
Het zou zaterdag droog blijven, zo meldde Piet — die het op details vaker fout heeft dan niet. Dus keek ik ’s ochtends zelf nog even op de buienradars en weerplaza’s wat er aan wolken aan kwam drijven.
Eén enkel regenfront kondigde zich daarop aan.
Dus wachtte ik met de zaterdagrit tot die bui over was gewaaid. Viel mijn vertrek weliswaar al na twaalven, alleen maakte dat niet veel uit omdat het nog minstens tien uur daglicht blijven zou.
Daarop fietste ik binnen vijftien kilometer al in de stromende regen. Bleek dat zich achter het regenfront spontaan een nieuwe bui had gevormd. Zoals ik op mijn smartphone controleren kon, in een bushokje schuilend.
Nu is een beetje regen niet erg — helemaal niet als je al onderweg bent. Daarom trek ik me er normaal weinig van aan. Alleen had ik voor deze zaterdagrit een naakte fiets gekozen; eentje zonder spatborden. Zo éen die tijdens een beetje regenbui maakt dat het water ook van onderen spat. Mijn route zou die dag ook over onverharde paden voeren, als dat kon. En dan rijden de dunne banden van mijn enige racefiets met spatborden niet lekker.
Bleek vervolgens dat Piet het wel heel erg fout had gezien voor die zaterdag. In plaats van de beloofde 18 à 19° C koelde het af tot amper 14°. De verwachtte windkracht 2 à 3 wakkerde zo af en toe aan tot 4 à 5. In plaats van een zomerritje te plannen had ik me beter op een herfsttocht kunnen voorbereiden.
Dan is het idee wat anders over zo’n rit. Verwachtingen kleuren een dag alvast in.
Had ik ook schoenen aangetrokken in plaats van sandalen, en een broek die mijn knieën wel bedekte.
Niet dat de rit van zaterdag tegenviel, uiteindelijk. Het ritme was alleen wat vreemd. In plaats van zelf mijn pauzes uit te kiezen, dwong de regen me af en toe de stilstand op; een bushokje binnen.
[x]#12504 fan woensdag 22 juni 2016 @ 10:37:16
