Glibberen
Te fietsen | week 03
Het vervelendste aan periodes met kou, helemaal nu de weersverwachtingen veertien dagen vooruit kijken, is dat die mij te makkelijk passief maken. Waarom zou ik nu de weg op gaan, met al zijn plekken sneeuw en ijs, als die rotzooi overmorgen alweer weg is? Als ik dan nergens bij hoef na te denken onder het fietsen?
Dus blijf ik liever thuis.
Weinig voelt ook zo onnozel dan om uit te glijden op iets dat morgen niet meer bestaat; want dan al is weggesmolten.
Als het moet dan lukt het me overigens vrij goed om over gladde wegen te fietsen. Zolang mijn fiets maar brede banden heeft, en die niet knalhard zijn opgepompt, is het niet heel moeilijk om tractie te houden. Mits ik mijn vaart aanpas aan wat er kan.
In de winter 2012-2013 kwamen er bijna een halfjaar lang telkens periodes voor met sneeuw, die dan half wegsmolt, maar vervolgens weer opvroor, en dus verraderlijk glad werd. Toen heb ik uitgebreid ervaring kunnen opdoen met het fietsen onder omstandigheden als in de afgelopen week — want anders had bijna een halfjaar lang ik het huis amper uit gekund.
Een val overkomt me alleen omdat mijn snelheid dan blijkbaar te hoog is voor wat kon.
Viel me deze week wel op dat het nogal uitmaakte waar je was hoeveel sneeuw er lokaal gevallen was. Er waren plaatsen bij waar de wegen er nog heel vies bijlagen. Ik reed zelfs over een stukje fietspad dat blijkbaar amper gebruikt wordt, en waar alles nog met een hobbelig laagje ijs bedekt bleek te zijn.
Gelukkig moest ik daar enkel rechtdoor.
En dan kunnen de gemeenten nog zo hun best gedaan hebben om de fietspaden op doorgaande routes vrij te houden, dat valt dan nauwelijks op; want dat spreekt vanzelf. Enkel dat gehobbel over dat stukje ijs zal me nu net wel bijblijven; om het mogelijke risico.
[x]#12249 fan zaterdag 23 januari 2016 @ 23:00:00
