The Histories | Book Eight, Book Nine
Herodotos
Het grote voordeel van mijn leesprojecten is dat ik daardoor boeken uitkrijg die me eerder gauw eens te machtig waren.
Het grote nadeel van zo’n langlopende verplichting is dat er vaak heel goede redenen waren waarom het tussen mij en het boek eerder niet ging. En eenmaal over de helft gekomen, wordt het in zulke gevallen moeilijk om in hetzelfde gestage tempo door te blijven lezen. Dan moet het ding gewoon uit. Omdat ik er wel klaar mee ben.
De Boeken acht en negen uit Herodotos Historiën brachten niets waar ik vreselijk van opkeek. Er werd weer eens gestreden. Nog steeds. Tussen de Perzen en de Grieken vanzelfsprekend. En beschrijvingen van strijd, of wie wanneer in die strijd kwam helpen, interesseren me domweg niet het meest.
De grootste waarde van de Historiën voor mij zat in Boek twee, waarin Herodotos voor de verandering eens niet naverteld wat er twee generaties voor zijn geboorte allemaal aan oorlog was. Boek twee biedt ooggetuigeverslagen van zijn verblijf in Egypte. Enkel dan vallen die tweeënhalf millennia aan afstand weg, en is de schrijver even gewoon een nieuwsgierig mens.
In de overige acht boeken is hij namelijk allereerst de verteller van andermans materiaal, die instinctief op allerlei manieren vindt om het spannend te houden — want geen verhaal wordt helemaal rechtstreeks verteld. Dat teksten lezen ook niet alsof ze geschreven zijn — het verschil tussen schrijftaal en spreektaal zal er ook niet vanzelf zijn geweest — maar of er iemand aan het woord is.
Al kan ik niet inschatten wat hierbij de invloed is van bewerker Tom Holland.
Volgende week gewoon ouderwets weer eens een boeklogje.
lees het hele serietje over Herodotos’ Historiën hier
[x]#11723 fan vrijdag 6 maart 2015 @ 00:00:00
