Zij en ik | representatief online

 

ik:Nee, het is anders. Iemand die mij mailt over mijn weblogs typt daarvoor meestal apart een boodschap in op boeklog, of eamelje net. Die gebruikt niet zijn normale e-mailprogramma. Dus als zo iemand dan zijn titeltje gebruikt, is dat heel bewust.
zij:Begrijp ik nog het probleem niet.
ik:Zulke mensen denken vast dat ik meteen automatisch mijn plaats weet omdat een hele echte doctorandus het zich verwaardigd om me te komen toespreken. Terwijl ik meteen, alleen bij het zien van een academische graad in het vakje met de afzender al weet, dat een enorme blaaskaak me schrijft.
zij:Hoeveel mensen doen dat dan?
ik:Genoeg om me op het verschijnsel te wijzen. Dat gebeurt zeker meerdere keren per jaar.
zij:Uit de hoeveel mail?
ik:Dat hangt er vanaf. Ik krijg meer post dan commentaar. Zeker op boeklog. Laat me even tellen…
zij:…Dus je bewaart al die berichten wel?
ik:75 berichten in 2010, tot nu toe, zegt de mailserver.
zij:En allemaal onzin?
ik:Grotendeels wel. Nog altijd heel veel mensen die boeken willen bestellen via mij. Mensen die me om telefoonnummers vragen, of om een e-mailadres. Mensen die klagen dat ze geen plaatjes kunnen jatten van mijn websites. En al die boekhandels dus, waar we mee begonnen, die denken voor niets mijn boeklog commercieel te mogen maken.
zij:Maar als al zo veel mensen denken dat je een boekhandel bent, wat heb je er nu tegen dan om advertenties te plaatsen?
ik:Daar hebben we het weleens vaker over gehad.
zij:O, dus krijgen we nu je gebruikelijke smoesje weer dat als je iets doet dit dan ook goed moet. Anders heeft het allemaal zo weinig zin.
ik:Smoesje?
zij:Die karaktereigenschap dan, van je, dat je nooit iets gewoon wilt proberen, voor de lol, maar dat je er altijd meteen zo verschrikkelijk serieus over bent.
ik:Altijd?
zij:Als ik vraag waarom jij nog altijd niet Twittert, zeg jij dat de tijd ontbreekt om te Twitteren. Omdat je dat dan goed wilt aanpakken. Je kent jezelf, zoiets kan niet half. Terwijl ik denk, doe het nu maar gewoon. Zonder van tevoren alles dood te plannen, met een begroting, een zevenjarenplan, en tussentijdse evaluatiemomenten.
ik:
zij:Of klink ik nu heel hard?
ik:O nee. We hebben deze discussie vaker gehad. Ik vind alleen dat je altijd compromisloos moet kunnen beginnen met iets nieuws, omdat de omstandigheden je vanzelf dwingen om je doelen af te zwakken. Half aan iets beginnen, dat wil ik niet. Dat zeg je net zelf. Vooraf al compromissen sluiten werkt gewoon niet.
zij:Dus als jij advertenties zet op boeklog, moet die website ook meteen helemaal commercieel worden. Anders heeft het geen zin.
ik:Ja. De Nederlandse markt is gewoon te klein om iets te verdienen, anders.
zij:En als jij gaat Twitteren, wil je ook meteen de beste Twitterberichten…
ik:…Tweets…
zij:…Tweets schrijven die er maar te lezen zijn.
ik:Je kunt leuk overdrijven.
zij:Maar daar komt het wel op neer.

[x]#7337 fan vrijdag 2 april 2010 @ 10:55:45


© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden