Begeerte had me aangeraakt

Begeerte is een merkwaardige emotie. Dat merk ik vooral nu ik zo veel minder verlangen heb om boeken te willen bezitten als vroeger. Het huis puilt al uit.

Voorheen moest die begeerte met maatregelen in toom worden gehouden. Door met een budget te werken bijvoorbeeld, dat strik limiteerde hoe veel er per maand aan boeken mocht werden uitgegeven.

Tegenwoordig kom ik — mede door de goedkope handel online — nooit meer in de buurt van die limiet.

Ook bouwde ik ter bescherming een tijdsfactor in. Elke boektitel die me intrigeert, en heblust aanwakkert, wordt keurig genoteerd. Alleen mag ik pas na een half jaar beslissen of de begeerte er nog steeds is. En daarna is er weer een afkoelingsperiode van een paar maanden, waarbij er toch altijd weer enkele titels afvallen.

Dit systeem werkt buitengewoon goed. Ik heb in elk geval niet het idee iets te missen. En ik weet zeker anders te veel nutteloze boeken te kopen. Al geldt wel dat dit systeem dient om mijn gedrag te sturen op internet. Slechts online is er het gevaar dat een interview met een schrijver, of een pakkende recensie, direct tot een bezoekje aan een internetboekhandel leidt — en die hebben zelden nee te koop.

De zekerheid die de boekhandel online biedt, heeft er dan weer toe geleid dat ik zelden een fysieke boekwinkel bezoek — relatief gesproken dan. Het aanbod van zulke zaken verrast me namelijk bijna nooit. En de tijd is voorbij dat ik van elke stad wist waar de aantrekkelijkste antiquariaten waren, of telkens uren kwijt was aan sneupen.

En toch moest ik de afgelopen boekenweek per se Titaantjes waren we hebben, omdat het er in de boekhandel aantrekkelijker uitzag dan online — het is een groot gebonden boek. Misschien wel alleen omdat ik wist spijt te kunnen krijgen het niet te hebben gekocht toen dit zo makkelijk kon. Veel lust om 75 brieven van Nederlandse auteurs aan hun jongere ik te lezen, heb ik namelijk nog niet.

En toch kocht ik Be My Knife van David Grossman online, nadat het alle filters had overwonnen; ondanks dat ik niets wist over het boek; noch inspanningen had verricht iets uit te zoeken.

Dit gedrag is zo zeldzaam geworden dat het ineens opmerkelijk genoemd mag heten om te worden opgetekend. Maar beide uitzonderingen laten ook zien dat ik niet begrijp waarom iets ineens hebzucht kan oproepen.