it is dochs oars, sûnt 2001

Hoewel ik op boeklog regelmatig probeer te formuleren waarom een boek goed is, heb ik daar nooit algemene conclusies uit getrokken. Beperk ik me tot fictie, dan valt ook op dat de boeken die ik eeuwig kan herlezen eerder verzamelingen zijn dan éen verhaal bieden. Galeano’s Boek der omhelzingen was net zo rijk en verrassend geweest met 20% minder pagina’s. En was het twee keer zo dik geweest had dit aan mijn waardering ook niets afgedaan.

Toch is het wel prettig als een boek te kort lijkt, dat de ervaring zo goed was dat het zonde lijkt om er mee op te moeten houden.

Dus kan ik misschien toch een lijstje opstellen waar fictie aan moet voldoen.

1. ik moet meteen het boek ingezogen worden. Vanaf pagina 1 willen weten hoe het verder gaat;
2. ik moet verrast worden, maar toch ook geboeid blijven. Waarschijnlijk lukt dit het best door mij te vertellen over wat ik al ken, maar daar toch nieuwe en onbekende elementen aan toe te voegen;
3. ik wil ook iets kunnen leren, idealiter iets waardoor ik voortaan toch met een andere blik naar de wereld kijk. Maar dat leren moet vanzelf gaan. Voor imponeergebasel van de schrijver ben ik hogelijk allergisch;
4. als het verhaal ernstig is, moet het toch voldoende lucht en vrolijkheid hebben. Als een verhaal humoristisch is, moet het wel realistisch blijven;
5. het taalgebruik moet me niet opvallen. De schrijfstijl moet onnadrukkelijk zijn, maar mag bij gelegenheid zeker even flonkeren;
6. de schrijver hoort aan te nemen dat ik intelligentie bezit. Mij hoeft lang niet alles van het verhaal verteld te worden, als mij maar wordt aangereikt wat ik verder zelf in kan vullen;
7. een bonus is als ik met iemand in het boek mee kan leven;

Wordt ongetwijfeld vervolgd. En ja, het is met een lijstje als dit ook heel goed mogelijk te formuleren wat me ergert aan een boek, door van het tegendeel uit te gaan.

Daarmee kom ik toch ook bij de boeken van Dick Francis. Die, hoewel onschuldig amusement, toch zeker drie eigenschappen bezitten die ik hierboven noem [a,b,c]. Want ja, ook al schrijft hij genrefictie, daarin behandelt hij de misdaad toch ook op zo’n manier dat ik verbaasd ben hoe makkelijk de wereld te bedriegen is.

boeklog: 723 — Dick Francis, Enquiry
boeklog: 727 — Dick Francis: Field of 13
boeklog: 729 — Dick Francis: Decider
boeklog: 733 — Dick Francis: Twice Shy