Maak eens een verhaal
Voor journalisten is het geen onbekende emotie. Vaak weet je pas achteraf wat je had moeten vragen aan de informant, of de gesprekspartner in het interview. Wanneer het artikel al in de krant staat, of de uitzending al geweest is.
Geen wonder dat zo veel journalisten zich liever niet laten verrassen, en het liefst binnen het veilige tafeluniversum blijven van de thema’s uit de knipselmap, of uit het voorgesprek.
Nog erger is de trend van het moment om overal bekende Nederlanders op te voeren, juist omdat zelfs het publiek daar het verhaal al van kent.
Geen wonder dat ik zelden geboeid wordt door wat de media mij aan mensen tonen.
Maar nu heb ik de laatste weken nogal wat lang schrijfwerk moeten doen, van heel wisselende aard. En ineens moest ik toegeven ook vaak achteraf te hebben geweten wat ik had willen schrijven.
En niet altijd was er gelegenheid tot correctie achteraf.
Toch zie ik in deze ontdekking weinig aanleiding om binnen mijn routines te blijven. Zonder nieuwsgierigheid schrijven, levert doodse resultaten op. Lijkt mij. Ook al kost schrijven nogal wat tijd op mijn manier.
[x]#2687 fan maandag 23 april 2007 @ 13:14:33
