Dode dichters | W.H. Auden

click image to play. 0.37 minutes

Volgende week woensdag is het honderd jaar geleden dat de dichter Wystan Hugh Auden werd geboren. En onder Britse litterati heerst nogal wat onvrede dat hier nauwelijks aandacht voor bestaat. Zelfs Auden’s uitgever brengt niet eens iets speciaals uit.

Nu kan ik vrij makkelijk Auden zelf gaan gedenken. Helemaal op orde is mijn digitale archief nog niet, maar ik bezit zo al drie documentaires over de man. En dan zijn er nog tal van uitzendingen van de ‘Dode dichters almanak’ aan hem gewijd, die ik ook verzamelde. Om nog maar te zwijgen over de boeken die ik van hem heb, of de herinneringen van tijdgenoten in hun boeken weer.

En toch is er wel wat te zeggen voor die onvrede onder Auden-liefhebbers. Soms vraagt het een klein zetje om eens wat meer met iemand’s werk te doen.

Zo ben ik een onvoorwaardelijke liefhebber van Auden’s essaybundel “The Dyer’s Hand“. En tegelijkertijd vrees ik nooit verder met zijn gedichten te komen dan ik nu ben. Meestal moet ik hem eerst een vers hebben horen voorlezen, om het enigszins ontsloten te krijgen.

wordt mogelijk vervolgd

voor de tekst van het hele gedicht uit de clip:

Time will say nothing but I told you so,
Time only knows the price we have to pay;
If I could tell you I would let you know.
If we should weep when clowns put on their show,
If we should stumble when musicians play,
Time will say nothing but I told you so.
There are no fortunes to be told, although,
Because I love you more than I can say,
If I could tell you I would let you know.
The winds must come from somewhere when they blow,
There must be reasons why the leaves decay;
Time will say nothing but I told you so.
Perhaps the roses really want to grow,
The vision seriously intends to stay;
If I could tell you I would let you know.
Suppose all the lions get up and go,
And all the brooks and soldiers run away;
Will Time say nothing but I told you so?
If I could tell you I would let you know.

W.H. Auden. “If I Could Tell You”