Naschriften van een nerd | 2
Het maakt me niet veel uit welke hardware ik gebruiken moet. Zolang het beeldscherm maar rustig aan de ogen is, en het toetsenbord niet plakt.
Ook het besturingssysteem van de computer waarop ik werk, kan me niet schelen. Geef me wat opslagruimte die ik naar eigen inzicht kan inrichten, en het is mij wel goed.
Des te kritischer ben ik over de programmatuur die ik gebruiken wil. Software is mijn gereedschap, en dat gereedschap moet zo goed mogelijk van kwaliteit zijn.
Alleen bestaat er geen perfecte programmatuur. Dus gebeurt altijd het omgekeerde van wat eigenlijk zou moeten. Niet ik leg mijn wil op aan de software, maar de software gaat mijn gedrag in grote mate beheersen.
Werken met een nieuw programma kost tijd, om te leren. Dat speelt helemaal als die nieuwe software iets kan wat je al gewend bent te doen met andere programmatuur. Mensen houden daarom graag vast aan wat ze al kennen. Dus maakt het zelfs niet uit dat een browser als Firefox aanmerkelijk veiliger in gebruik is als Internet Explorer. Nieuw is in dit geval te vreemd. De grote meute van gebruikers zal daarom niet overstappen.
Ik houd van software die mij een grote mate een keuzevrijheid laat, hoe ik mijn dingen wil doen, maar ben net zo’n gewoontedier.
Om een voorbeeld te geven: mijn browser opent met een zelfgemaakte homepage, waarop links staan naar alle webadressen die voor mij belangrijk zijn. Dat vind ik handig werken. Maar die keuze vereist wel dat ik snel die homepage kan oproepen.
Opera biedt me zo al vier mogelijkheden om dat te doen:
- ik kan CTRL-spatiebalk intypen;
- ik kan Alt-Home intypen;
- ik kan het icoontje homepage aanclicken in de menubalk [dat ik daar wel zelf heb neergezet, overigens];
- ik kan een zogeheten mousegesture maken. Dat is met mijn muis snel twee simpele handelingen doen. De eerste daarvan is een nieuwe pagina te openen, door de muis met de rechtermuisknop ingedrukt omlaag te bewegen. Ten tweede dubbel-click ik dan links in lege pagina.
Hoewel de laatste handeling verreweg de meeste woorden kostte om uit te leggen, is die erg simpel in gebruik. Maar ik merk toch meestal links commando’s in te typen, omdat ik rechts de muis al gebruik.
Dat CTRL-spatiebalk is een commando dat ik erg vaak gebruik. Maar dit valt pas op in browsers die niet begrijpen wat ik daar mee aanwil. Firefox, of Internet Explorer, zijn alleen daarom al minder prettig in gebruik.
Wat ik met dit onnozele voorbeeld maar wil aangeven, is dat het langdurig gebruik van dezelfde software iemands gedrag conditioneert. Dat hoeft op zich niet nadelig te zijn. Wie eenmaal geleerd heeft iets kan kopiëren via het toetsenbord-commando CTRL-C, zal diezelfde truc kunnen toepassen in de meeste andere software met een grafische gebruikersinterface.
Helaas zijn zelfs standaardcommando’s niet universeel. Zo is het in veel programma’s mogelijk het actieve venster te sluiten via CTRL-W, maar lang niet in alle. Ik heb fotosoftware die het plaatje dat ik niet langer wil bekijken prompt tot achtergrond van mijn bureaublad promoveert na CTRL-W.
Honderden keren is dit al mis gegaan.
En omdat ik me deze mechanismen zo goed bewust ben, moet software wel heel veel meer kunnen, wil ik overstappen. Maar nu sta ik voor zo’n bijna fundamentele keuze, toch.
Al die tijd dat ik serieus schrijf, heb ik maar twee verschillende tekstverwerkers gebruikt:
- 1991-1998: MacWrite ii
- 1997-2006: Word 97/2000
Ook al dwongen studie, werk of opdrachtgevers me om andere software te gebruiken, met bovengenoemde programmaatjes schreef ik alles. Desgewenst converteerde ik op het laatst nog weleens wat naar een ander bestandsformaat. Of alfabet.
Het wordt nu evenwel steeds logischer om volledig over te stappen op Writer van OpenOffice.org. Al hik ik nogal tegen die keuze aan. Dat programma heeft namelijk twee enorme voordelen.
- De software is volledig draagbaar. Dus kan ik, behalve mijn teksten, ook mijn tekstverwerker overal mee naar toenemen. Heb ik altijd dezelfde woordenboeken, sjablonen, en macro’s en andere handigheidjes onder bereik.
- Het Open Document Format (ODF).
Maar goed, bestandsformaten, dat is weer een heel ander verhaal.
Dit is het tweede deel van een zomerserie op eamelje.net: wordt vervolgd.
Deel éen staat hier.
[x]#1932 fan dinsdag 18 juli 2006 @ 22:57:31
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
maarten op 24 juli 2006 @ 06:12:06
Nog zo een: CTRL-D. In Firefox maak je daarmee een favoriet aan, in Windows Verkenner verwijder je daarmee een hele map. Zo heb ik vorige week een heel project van de server op het werk laten verdwijnen. Er zijn gelukkig backups.
Woordenaar op 19 juli 2006 @ 21:58:25
OpenOffice is een aangenaam prettig programma, het start een beetje traag, maar daar had je ook al een oplossing voor gevonden.