boeklog i: bekentenissen van een verwende lezer
Ik herinner met niet als klein jongetje ooit blij gedacht te hebben: nu kan ik lezen. Nee, mijn sterkst aan lezen gebonden herinneringen dateren van veel later. Bijvoorbeeld van toen ik eindelijk besefte: in deze kultekst staat niets dat mij boeit, en voor het eerst een boek durfde weg te leggen zonder het uit te lezen.
Zo heilig was een gedrukte tekst voor mij. Dat er ook tal van boeken om platcommerciële redenen worden uitgegeven zonder verder enige verdienste te hebben, kwam lang niet bij me op.
Pas veel later ontlook het besef inmiddels toch oud en wijs genoeg te zijn teksten op hun inhoud te kunnen beoordelen, en durfde ik mensen onleesbaar te vinden. Maar dat was nog steeds niet de bevrijding. Telkens moest ik bij zo’n oordeel bijna altijd nog beargumenteren waarom ik die kritiek had.
Zo heilig waren auteurs voor mij.
Pas toen ik als bijvak journalistiek ging studeren, en merkte hoe simpel het was ergens iets gedrukt te krijgen – zelfs als ik het geschreven had – toen kantelde mijn wereldbeeld definitief.
Papier is goedkoop.
Zo merkte ik maar heel weinig te hebben aan andermans meningen over boeken. Recensies in kranten en tijdschriften bleken notoir onbetrouwbaar, omdat recensenten niet lezen. En bijna iedereen die ik persoonlijk ken, leest hoogstens nog wat in is [naast Elsevier’s belastingalmanak]. De bestseller van het moment, door iedereen geprezen.
Dus oordeel ik tegenwoordig zelf wel.
Dit maakt me een verwend lezer, die hoge eisen stelt.
Wat die eisen zijn? Dat is moeilijker te verwoorden. Het boeklog is ook opgezet om daar misschien eens wat beter achter te komen.
In elk geval heb ik een zekere allergie voor de geijkte succesnummers in de Nederlandse litteratuur, waarvan de beproefde receptuur al eens door P.F. Thomése is bespot. Maar evenmin heb ik veel op met auteurs die mij buiten willen sluiten door expres mistig of te experimenteel te schrijven. Dat geldt in zakelijke teksten net zo goed als in literair proza of poëzie. Krom of wollig formuleren staat voor mij gelijk aan niet helder kunnen denken. En ook, jargon heeft zijn nut om de communicatie tussen gelijken te bespoedigen, maar als het gebruikt wordt om kunstmatig afstand te creëren, heb ik dat door en beïnvloedt dat mijn oordeel.
* Nu ik dan toch mijn boeklog publiekelijk onder de aandacht breng,
leek het me nodig daarbij enige begeleidende woorden te schrijven.
Volgende afleveringen staan hier:
[x]#1093 fan vrijdag 25 februari 2005 @ 17:37:18
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
4 kommentaren
eamelje.net op 25 februari 2005 @ 20:18:11
heel veel lezen.
Overigens kom ik nog op dat leestempo terug in een vergelijkbaar postje.
mIKe op 26 februari 2005 @ 10:46:22
> Overigens kom ik nog op dat leestempo terug in een vergelijkbaar postje.
Ik kan bijna niet wachten.
De veronderstelde heiligheid van boeken is overigens een goeie. Zowel leestempo als objectiviteit worden daardoor bij voorbaat negatief beïnvloed. Ik kan ervan meepraten. Doet me trouwens ook denken aan het omgekeerde: langzaam schrijven door woorden op een goudschaaltje te leggen, en of zoiets dan wél vraagt om een geduldige lezer. Er zijn immers ook schrijvers zat die niet voor de commercie gaan, maar boeken even heilig vinden als U die ooit vond. Of dat goed is, is natuurlijk een tweede.
Naast Uw leestempo is ook Uw post- en reageer-frequentie nogal hoog. Het hangt vermoedelijk allemaal met elkaar samen. Een hoge verwerkingssnelheid werkt naar beide kanten toe. De laatste tijd raak ik er steeds meer van overtuigd dat die snelheid van U zo slecht nog niet is. Overdreven veel aandacht voor een enkel woord staat de geestelijke groei in de weg. Men staart zich letterlijk blind.
Ofschoon het soms prettig is om lang naar iets moois te kijken.
eamelje.net op 26 februari 2005 @ 11:42:15
@mIKe: mijn weblog is weinig anders dan een speelhoekje voor me. Bijna alles wat hier komt te staan, is niet meer dan een schets of eerste aanzet, in éen geut opgeschreven. Maar in die zin heeft het weblog al enorm veel nut gehad, omdat het me desalniettemin wel dwong mijn gedachten eens in woorden om te zetten.
Er is voor mij ook nog dat andere, professionele leven. Waar artikelen wel talloos veel versies kennen, en over woordjes gedubd wordt.
sylans op 25 februari 2005 @ 20:13:10
wat heb je ooit gedaan om 250 blz per uur te kunnen lezen? Is dat echt mogelijk? En lees je dan ook alle woorden?
Wow.