Het volkomen onwetenschappelijke experiment van gisteren heeft me toch veel geleerd.
Allereerst dat TV-kijken mij te saai is om een hele avond vol te houden. Een half uurtje hier en een half uurtje daar kan nog. Zo lang lukt het nog wel om me over te geven aan het gebodene. Zit ik meer tijd passief te kijken, dan slaat onverbiddelijk de verveling toe.
Televisiekijken vereist namelijk dat het verstand gedeeltelijk wordt afgeschakeld. En mij lukt dit niet al te lang, misschien omdat ik door al dat lezen van me anders gewend ben.
Omdat ik gisteravond voor eenmaal weigerde me over te geven aan het mij gedicteerde beleeftempo, en almaar zelf denken bleef, viel nogal pijnlijk op hoe weinig de TV me te bieden heeft op een gewone vrijdagavond in de herfst.
Maar waarom kan ik dan wel uren naar sportwedstrijden kijken? Waarschijnlijk omdat die me dwingen om mee te bewegen, en gewone TV-programma’s dat intense medeleven niet weten op te roepen.
Voor het overige ben ik tevreden over het technische verloop van de test. w.Bloggar bleek weer eens ideaal om met de hulp van wat sjabloontjes snel tekstjes online te zetten. Een volgende keer moet ik alleen iets bedenken om de screenshots automatisch een naam te geven.
Ook had ik wat weinig controle over de kwaliteit van die plaatjes. Als er veel rood in beeld is, moeten JPEG’s op een hogere kwaliteit worden weggeschreven dan nu gebeurde, bijvoorbeeld.
Bekijk alle zap-momenten van gisteravond in chronologische volgorde