it is dochs oars, sûnt 2001

The Truman Show

Afgelopen maandag was World Subjectrights Day, een internationaal protest tegen de groeiende aanwezigheid van camera’s overal en andere elektronische veiligheidsmaatregelen. Deze actie is volkomen onopgemerkt aan mij voorbijgegaan. Andere media zagen er blijkbaar weinig in. Het protest zal ook niet erg leven op ’t Internet, waar tallozen zelfs vrijwillig een camera op hun harses richten.

Vraagje toch: tonen webcam’s vrijwel alleen maar vrouwen? Of ben ik gewoon niet erg geneigd naar plaatjes van kerels te kijken?

American Science & Engineering

New and improved

Mooi lullen ii

Jij was een paar maanden terug link op minister Donner, omdat hij de journalistiek kapittelde. Toen hij zei dat journalisten vaak onzorgvuldig waren, en hun vrijheden misbruikten. En dat het opmerkelijk was dat iedere andere bedrijfstak hard op zulke fouten afgerekend zou worden, maar de journalistiek nu net nooit.

Ja.

Dan zul je wel blij zijn dat hij er nu ineens wel weer alles aan wil doen om de vrijheid van meningsuiting te beschermen.

Dat zijn twee heel verschillende dingen. Allereerst liet Donner in die vreselijke toespraak van toen duidelijk zien niet te begrijpen wat vrijheid inhoudt, en wat zijn rol daarin is.

lees verder »»

een wens tot kwetsbaarheid

In het debatje tussen justitieminister Donner en advocate Britta Böhler vrijdag ontbrak wat mij betreft de belangrijkste vraag.

Waarom?

Maakt het extremisme van een paar enkelingen het werkelijk noodzakelijk de rechtstaat tot in zijn fundamenten aan te tasten? En wat mij betreft ook: zijn er de laatste jaren niet al genoeg mogelijkheden bijgekomen het gedrag van verdachten te observeren?

Zelfs de Raad van Europa maakt zich er tegenwoordig zorgen over dat de staat zo veel over iemands communicatiepatronen te weten kan komen. Of dat de mobiele telefoon het mogelijk maakt te reconstrueren waar de eigenaar daarvan zich bevindt op elk willekeurig moment.

Zo veel mogelijkheden tot toezicht op iemands gedrag bestonden er nooit eerder, in een democratie. En een debat hoeveel de overheid zou mogen weten van zijn onderdanen, blijft steeds maar uit. Dus worden er ook te weinig waarom-vragen gesteld.

Maar wat is het nut van een centrale database met de vingerafdrukken [pdf] van alle Nederlanders? Dat het nog net geen database is met de DNA-beschrijvingen van alle inwoners? Hier gaan toch andere instanties gebruik van maken.

Ik vind er een angstwekkende opbouw in zitten. Eerst iedereen te verplichten altijd een identiteitsbewijs te kunnen tonen. Dan opleggen dat ieder paspoort of ID-bewijs een verplicht uniek biometrisch kenmerk krijgt. En dan ineens al die unieke gegevens centraal willen verzamelen, in plaats van alleen technologie toe te staan die lokaal de controle van iemands identiteit mogelijk maakt.

Waarom?

Ik ken geen foutloze technologie. Ik kan de pijnlijke vergissingen, en de schrijnende overlast die fouten voor een onschuldig iemand zal meebrengen, nu al voorspellen.

Naakt onder uw kleren

Ik linkte hier drie jaar geleden al eens naar de fabrikant van deze camera’s. En vandaag kom ik dan toch eindelijk eens een Nederlandstalig artikel tegen over privacy-aspecten van dit soort beveiligingen.

Of dat zo’n TeraHertz-camera ook dwars door muren kijken kan.

Het zal nog wel even duren voor deze technologie zo goedkoop is dat niemand meer over straat zal kunnen gaan zonder bekeken te worden. Maar op dat moment maakt het ook helemaal niets meer uit, natuurlijk. Het is die verwarrende fase nu, waarin technologie door enkelen wordt toegepast om velen te kwetsen, die daar dan nog in toestaan ook omdat ze in ruil veiligheid wordt beloofd. Terwijl een beetje terrorist gewoon iemand van de luchthaven omkoopt, in plaats van zelf zijn wapens of explosieven naar zo’n vliegtuig te zeulen.

Toch?

the Security-Industrial Complex, or Goodbye to Privacy

We have created a unique identifier on everybody in the United States. Data that belongs together is already linked together.” Soon after 9/11, having seen the system that was to become the public-private surveillance engine called Matrix (in computer naming, life follows film art), Michael Mullaney, a counterterrorism official at the Justice Department, told O’Harrow: ”I sat down and said, ‘These guys have the computer that every American is afraid of.’

William Safire, Goodbye to Privacy

Anatomie van de angst

Pom’s vraag hoe ik een pamflet als Gedoemd tot kwetsbaarheid zou schrijven, is niet zo maar even te beantwoorden. Ik kan hoogstens wat gedachteflarden weergeven van de richting die zo’n stuk wat mij betreft uit moet gaan. Maar goed, dit weblog is al vaker een vruchtbaar kladschrift gebleken.

Ik ben helaas zo’n vreselijk stuk historicus die alleen maar kan denken vanuit het algemene naar het speciale. Voor mijn pamflet betekent dit, dat ik zo al denk minstens vier elementen te moeten inbrengen:

1. het profijt van angst, voor de zaaiers;
2. professionalisering, en de negatieve gevolgen daarvan voor politiek, ambtenarij, en de media;
3. de staat van het publieke debat in Nederland;
4. het werkelijke gevaar van [Islamistisch] terrorisme;

Om me nu alleen even tot het eerste punt te beperken: over het profijt van vrees aanjagen is erg veel te zeggen, dat vrijwel nooit wordt opgemerkt. Neem alleen al het nut voor de opvoeding, omdat het waarschuwen met straf het kind al goed gedrag inprent voor de hersentjes rijp genoeg zijn om de consequenties van daden in te zien.

Of zie het nog groter, en stel eens de vraag hoe die kastes van priesters of koningen ooit konden ontstaan. Zij produceerden niets direct tastbaars voor de stam, maar voorzagen blijkbaar toch in een behoefte. Zij konden geruststelling bieden, of zekerheid; in elk geval iets dat een bepaalde vrees wegnam. Omgekeerd is angst daardoor ook altijd als politiek middel gebruikt om opstandige zielen in het gareel te houden.

Ik zal hier niet de hele ontwikkeling van de Westerse cultuur beschrijven, van los stamverband tot natiestaat met geweldsmonopolie. Maar, angst is wel steeds een leidend principe voor mensen om te handelen of dat nu juist niet te doen. En, er was ook altijd reden genoeg om angstig te zijn. Oorlog, slechte hygiëne, dodelijke ziekten, sterven in het kraambed, armoede en honger, geen waardig christen zijn, het bestond tot voor kort allemaal nog hier.

Maar nu, in een verzorgingsstaat waarin iedereen van de wieg tot zijn begrafenis verzekerd is? Zijn de particuliere angsten die zo veel mensen op het moment in handen van de geestelijke zorg drijft te vergelijken met die oerangsten van een eeuw terug. Of zijn ze juist dieper omdat iedereen nu de luxe heeft er in zijn vrije tijd over na te denken?

Paradoxaal genoeg denk ik dat ons op het moment meer angst aan wordt gejaagd dan ooit, hoewel er veel minder te vrezen is.

Dit komt mede door een ander verschijnsel, namelijk dat overheden en NGO’s tegenwoordig hun bestaansrecht bewijzen door zich in naam almaar sterker op te werpen als de beschermer van de belangen van burgers. Ook als die daar helemaal niet om gevraagd hebben. Over de verklaring van dit verschijnsel hebben onder meer Achterhuis en Illich een duidelijke mening. Terwijl bijvoorbeeld Ankersmit over de uitwerking van zulk beleid schreef dat het meestal zo veel onbedoelde bijwerkingen heeft.

Om werknemers te beschermen tegen de grillen van hun bazen kwam er een ontslagrecht. Maar dat bleek zo streng dat het eenvoudiger was om personeelsleden te laten afkeuren dan te ontslaan, al dan niet met hun instemming, waardoor de WAO overvoerd werd. Ik noem maar een voorbeeld.

Onze verzorgingsstaat wil in steeds groter detail voor zijn burgers zorgen, zelfs al hebben die daar heel andere ideeën over. Van de verplichting van de veiligheidsriem in de auto en de invoering van de maximumsnelheid, tot het rookverbod in alle publieke ruimten, en de ideetjes om de vette hap extra te belasten omdat die ongezond zou zijn: de overheid heeft het beste met ons voor. Alleen heeft die zich daarbij wel ontpopt tot een opvoeder die vooral angst zaait om ons beter gedrag in te prenten. Het maakt niet uit of ik 48 kilo weeg of 125, meer dan 25 kilo mag er niet getild worden op mijn werk van de Arbo-wet, anders slijt mijn rug teveel.

Dus moeten allen lijden onder maatregelen tegen tamelijk zelden optredende problemen, terwijl die maatregelen meestal niet meer dan een schijnzekerheid bieden.

Op het oog wordt de Nederlandse bevolking steeds beter beschermd tegen kwaadwillende elementen. Want, er is inmiddels een identificatieplicht. Maar, op die ID-kaarten moet nog een zogeheten biometrisch kenmerk komen, anders zijn ze te makkelijk te vervalsen. Dat nu, wordt de vingerafdruk. En het kabinet wil een centrale database aanleggen van al die vingerafdrukken [pdf]. Met als kutsmoes dat de echtheid van de ID-kaarten zo makkelijker te controleren is.

Maar zijn dit werkelijk maatregelen tegen het terrorisme, of is dit een mogelijkheid die zich toevallig voordoet omdat de technologie zich nu zo ver ontwikkeld heeft?

En ach ja, bij bibliotheken kan de politie straks opvragen wat iemand allemaal aan boeken leent [pdf]. Overigens zonder dat daarvoor enige verdenking tegen hem of haar hoeft te bestaan. Internetbezoek dient ook al te worden vastgelegd, of zelfs waar iedere mobiele beller was op elk moment van de afgelopen drie jaar.

Beleid als dit moet verkocht worden. Eenvoudigweg omdat de genomen maatregelen vrijwel nooit als wens onder de bevolking leven, of daar zelfs eerder afschuw oproepen. De maatregelen worden namelijk van bovenaf opgelegd. En om dan toch acceptatie af te dwingen, blijkt angstzaaien altijd effectief. Nadruk leggen op een mogelijk schadelijk effect legitimeert de ingreep, zonder dat het daarbij dus uitmaakt of het schadelijke effect nu vaak optreedt of niet.

Zo structureel is dat mechanisme, dat het automatisch toegepast wordt zonder dat politici dit zelf lijken te beseffen. Bestudeer maar eens de argumenten die kabinetsleden aanvoeren waarom de Nederlandse kiezer voor de Europese Grondwet zou moeten stemmen. Ook daarbij wordt als vanzelf vrees gezaaid, die op niets gebaseerd is. Door een massaal nee in het referendum zou de invloed van Nederland in de EU dalen. En Premier Balkenende gooide zelfs nog even Auschwitz in de strijd.

Waar politici toch al zo’n vanzelfsprekende drang hebben gekregen om middels angst het nut hun van aanwezigheid te bewijzen, is er geen natuurlijke rem meer als er eens echt gevaar dreigt, lijkt me.

Nu, ik wil het gevaar van terrorisme door Islamisten niet bagatelliseren als het om het Midden-Oosten gaat. Maar als er in Nederland meer dan handvol fanatici zijn die bereid hun leven te offeren, lijkt dat me al veel. Alleen is het inmiddels onmogelijk geworden nog te bepalen hoe reëel de gevaren zijn die van hen uitgaan; hoe de doodsbedreigingen aan het adres van Ayaan Hirsi Ali ingeschat moeten worden. Het debat hierover kan niet meer met enige nuance worden gevoerd, door het primaat van de angst.

Die teneur van Geert Mak’s pamflet lijkt me dan ook volkomen terecht. Alleen zou ik dus andere argumenten aanvoeren. Zoals dat het zaaien van angst een beleidsmiddel is geworden; of dat de nieuwsmedia in Nederland liever meehelpen om vrees te verspreiden dan afstand betrachten, domweg omdat ze structureel daartoe de kwaliteiten ontberen.

Zoiets.

Nu nog een gulle sponsor, en ik wil er best een boek van maken ook. Anders, excuses voor deze litanie.

Radio Frequency Identification [RFID]

Wat te zeggen van RFID-chips? Amper zo groot als een graankorrel en tegenwoordig te koop voor een cent of wat, zijn ze de natte droom van iedereen die aan voorraadbeheer moet doen. Houd een scanner voor het schap met zilveruitjes, en de chips in de etiketjes van de potjes antwoorden automatisch met zijn hoevelen ze nog zijn.

Nu nog even een RFID-chip in de bankpas en de kassaloze supermarkt wordt werkelijkheid. Gewoon even met de volgeladen boodschappenkar door een poortje. Wachten tot de uitgang openzwaait. Bon meepakken, klaar.

RFID wordt groot, volgens de redactie van Emerce, die daarom al tijden een oersaai weblog bijhoudt over de ontwikkelingen van de technologie.

Probleem is alleen, zoals vaker met technologie, dat de geboden oplossingen ook gebruikt gaan worden voor het verkeerde probleem. Dat hoeft niet erg te zijn, behalve dan dat vooral bij hen die er niets van begrijpen altijd zo’n stekeblind vertrouwen is in de techniek. Zoals onder politici. Dus moet in identiteitsbewijzen ook ineens een RFID-chip worden ingesloten. Zou het moeilijker maken ze te vervalsen.

Inmiddels is alleen wel duidelijk dat RFID-scanners op te voeren zijn. Kunnen die chipjes van twintig meter afstand uitgelezen wordig. Handig, als iedereen al verplicht een ID-kaart op zak heeft. Krijgt de droom van de Nederlandse politiecommissarissen om alle verkeer dat een stad binnenkomt te scannen [pdf], ineens een wel erg griezelige dimensie.

Nog aardiger is zijn de speculaties dat de Europese Centrale Bank RFID-chipjes in de eurobankbiljetten wil plakken. Alweer om het mogelijk vervalsers moeilijker te maken. Zakkenrollers zal het trouwens daarmee ook wel wat makkelijker worden geschikte slachtoffers te vinden, lijkt me. Er nog van afgezien dat er nadelen voor de privacy zijn.

Maar goed. Privacy, wat was dat ook alweer? En wie stond ons ook alweer bij die te beschermen?

Ontgoogled

De luddieten hadden gelijk, onze grootste vertrouwelingen zijn robots geworden. We typen geheimen die zelfs onze naasten niet mogen leren in zoekmachines in, om er meer over te weten. Zonder te beseffen dat die zoekvraag ergens opgeslagen blijft, gekoppeld aan ons internetadres.

Tim Wu, over privacy en de bewaardrang van zoekmachines.

een wens tot kwetsbaarheid ii

Waarom brengt De Volkskrant, of Nu.nl vandaag pas als nieuws dat het ministerie van Binnenlandse Zaken een centrale database aanlegt met biometrische informatie van alle Nederlanders?

Niet dat dit geen groot nieuws is, maar ik logde daar op deze plek vorig jaar al over.

In een latere beschouwing uit mei 2005 linkte ik ook nog naar de bron van die kennis, en deed ik een poging vast te stellen waarom er überhaupt zo’n database moet komen.

Moet ik nu teleurgesteld zijn in het onvermogen van de Nederlandse nieuwsmedia om nieuws te herkennen als het zich aandient? Of dien ik toch blij te zijn dat er nu eindelijk eens meer aandacht is voor die merkwaardige neiging van onze overheid om Big Brother te willen worden?

The Logic of Privacy

applying contextual integrity to questions of privacy not only results in better handling of those questions, but also helps to pinpoint why new methods of gathering information provoke indignation. In a world where the ability to handle data is rapidly outpacing agreement about how that ability should be used, this alone is surely reason to study it.

The Economist, ‘A new way to think about computing and personal information‘

The Chronological Order

People are always eager to believe that their behavior is a matter of morality, not chronology […]

Clay Shirkey, in: ‘Kids, the Internet, and the End of Privacy‘

Prefasy

Mijn zoektocht naar hoe het woord “privacy” op zijn Fries geschreven wordt, heeft nauwelijks iets opgeleverd.

Voor diegenen die zich afvragen of privacy in het Fries nu werkelijk dan anders geschreven wordt dan in andere talen waar het als leenwoord is opgenomen. Ja, het Fries wordt fonetisch gespeld. Ook in de leenwoorden. Dus waar de hele wereld “taxi” rijdt, is dat in het Fries “taksy”. Ook al komt dat woord van de eigennaam Thurn und Taxis. Friezen rijden ‘disel’, al heette de autouitvinder Diesel. En zo is er wel meer.

Op boeklog schreef ik het vermoeden op dat privacy in de fonetische spelling van het Fries dus ‘priffassy’ wordt, of misschien wel ‘preiwazy’. Want ja, dat is nu net het enorme nadeel van een fonetische spelling: welke uitspraak volg je?

Het Omkearwurdboek fan de Fryske taal, dat weinig anders is dan een lange lijst van in Friese teksten voorkomende woorden, kent overigens wel ‘prefasy’.

Prefasy?

Prefasy? Wat is dat nu weer voor woord?

Anatomie van de angst | 2

Hoe maak je van een drol een taartje? Onze politici doen dat meestal door zo veel slagroom te spuiten dat onzichtbaar wordt wat daaronder zit. Ook vandaag weer, nu de Rijksvoorlichtingsdienst meldt dat paspoorten straks overal kunnen worden aangevraagd. Een wetsvoorstel daartoe is door de ministerraad goedgekeurd. [pdf]

Dus koppen onze nieuwsmedia: Paspoort aanvragen kan in gemeente naar keuze. Voor zover ze al aandacht aan het nieuws besteden. Afgeleid door de slagroom, en te dom om te ruiken wat er stinkt.

Daarom zal ik het echte nieuws nog éen keer uitleggen. Onze Rijksoverheid gaat een centrale database aanleggen [pdf], met al onze persoonsgegevens. Op dit moment zal die database nog maar éen biometrisch kenmerk bevatten; die onmogelijke pasfoto die door computers herkend moet worden. Maar daar komt binnen afzienbare tijd een tweede kenmerk bij.

Drie keer raden welk onvervreemdbaar lichamelijk kenmerk daarvoor gebruikt gaat worden? Uw vingerafdrukken.

En wat ligt er, als het dan zo ver is, meer voor de hand dan om deze database te koppelen aan die van de politie? Terwijl de herkenning van vingerafdrukken statistisch gezien niet foutloos is. Terwijl er zowiezo fouten gaan optreden bij het databasebeheer, gezien de reputatie van de overheid op het terrein van de automatisering.

Wee degenen die van zulke vergissingen het slachtoffer worden.

En waarom? Waarom?

Hetgeen te bewijzen was

Drie jaar geleden heb ik het op dit eigenste weblog al voorspeld, en nu eindelijk is iemand zo eerlijk om te erkennen dat Big Brother werkelijkheid wordt. Er komt een centrale database met biometrische informatie, en die dient niet alleen om fraude bij de aanvraag van ID-kaarten te voorkomen.

De vraag blijft onverminderd alleen wel: waarom?

zie ook: ‘Volksopstand tegen de privacyschendingen’ op Sargasso

Overwegingen | 0526

Het wordt tijd voor burgerlijke ongehoorzaamheid, nu de Tweede Kamer akkoord is gegaan met het onzalige idee dat de verkeersgegevens van onze elektronische communicatie voor een jaar moeten worden vastgelegd;
Webwereld gaf al eens tien tips om de bewaarplicht te omzeilen;
Aanvullend daarop lijkt het me wel aardig om zo veel nutteloze data te genereren dat elke verzameling onbruikbaar wordt, door de enorme ruis. Laat dus elke Nederlander meerdere extra e-mailadressen aanmaken, waar zo veel mogelijk spam op binnen moet komen. Bijvoorbeeld;
Net zo: gebruik massaal die gratis belminuten die de telecombedrijven zo graag aanbieden toch eens om zinloos lijnen te bezetten;

Vind een gedicht, kortverhaal, of roman, ook als u daarvan de titel of de auteur niet meer weet;
Mits in het Amerikaans;

Mannen vinden sex even zwaar als sporten?
O, dat beweert een bedrijf dat van die blauwe pillen verkoopt, die zo gretig door spammers worden aangeboden;
Die hebben er belang bij van alles een probleem te maken;
Ook al schijnt de uitvinding van Viagra de triomf van technologie over biologie te wezen;

De Giro d’Italia voerde vandaag over onverharde weg, bergop. Auto’s mochten niet meerijden, alleen de renners moesten éen voor éen een klimtijdrit volbrengen. En nooit werd er door de winnaar langzamer gereden in een tijdrit bergop, in geen enkele grote wielerronde sinds 1936;

Zaterdag viel trouwens ook al op dat Denis Menchov weliswaar als snelste de laatste helling van de dag beklom, maar dat diens moyenne nogal verbleekte met dat waartoe de wielrenners vier jaar geleden in staat waren;
Menchov reed gemiddeld 18 km/h, toen had de snelste 22 km/h;
Hoe zou dat nu komen;

Overwegingen | 0827

Niet eerder in de geschiedenis van de milieubeweging zal het maatschappelijke aanzien van hun idealen zo beschadigd zijn door éen van de eigen mensen, als Wijnand Duyvendak is gelukt. Terwijl die toch een boek schreef met als voornaamste klacht dat het milieu te weinig leeft onder politici;
Maar ja, het zat allemaal in de marketing van dat product;

Trouwens, vervelend aan dat vergelijken met wat geoorloofd was in de jaren tachtig, en nu niet meer, is dat vergeten wordt hoe Janmaat met zijn Centrumpartij toen ook juridisch werd aangepakt. Een wat retorische vraag, maar wel éen die eens gesteld moet worden: hoeveel van de politici in het huidige parlement of kabinet zouden wegens discriminatie veroordeeld zijn, als die strikte normen van toen nu nog zouden opgaan?
Tijden hebben tijden;

Mijn probleem met alle aandacht voor de verkiezingen in de VS? Niet eens dat ik daarin niet stemmen mag. Meer dat ik structurele veranderingen uitsluit — welke president er ook verkozen wordt;
Nog afgezien van de grote invloed van het militair-industriële complex op het buitenlandbeleid van de VS, politici komen grotendeels uit dezelfde mal;

In hoeverre is onze privacy geschaad door dezelfde technologie die u in staat stelt deze woorden te lezen?

En in een andere makkelijke linkdump: de 100 interessantste engelstalige websites waar u niet eerder van gehoord had;

Overwegingen | 0314

Altijd als een instantie mij een nieuwe pas opstuurde, met een vervaldatum die ver in de toekomst lag, was dat voor mij een klein memento mori;
Maar nu drong de bank me een nieuwe kredietkaart op, en vond ik hen ineens optimistisch;
Dat ze zo zeker weten nog te bestaan, in 2012;

Mijn boodschappenfiets kleedt zich uit, ’s nachts in het hok;
Of begint althans een striptease;
’s Ochtends vind ik nu altijd de handvaten van het stuur op de vloer liggen;
Terwijl het toch redelijk veel moeite kost de krengen vervolgens weer aan te brengen;

Sinds ik gezonder ben gaan eten — een geslaagd voornemen uit 2007 — is mijn tolerantie voor sommige additieven naar bijna nul gedaald;
Geprefabriceerd eten is al gauw te zout. En mononatriumglutamaat bijvoorbeeld, laat me direct stuiteren. Dus sta ik tegenwoordig in de supermarkt altijd de etiketten van waren te bestuderen op de aanwezigheid van E621;

Op π-dag 0314 is er dus geen pizza voor mij;
Wel pisang;

Hebben de Angelsaksen toch een feestelijker keuze, door hun uitspraak van π;

De meteropnemer heet tegenwoordig data collector;

Waarop de vraag zich aandiende of ik iets zou zien in een afstand uitleesbare gas- of elektriciteitsmeter — met alle inbreuk op mijn privacy vandien;
Ik wil best, maar alleen als die energie dan geleverd wordt tegen dagprijzen, direct gekoppeld aan de kostenfluctuaties op de wereldmarkt;
En ja, ik weet best dat geen bedrijf nu al per dag inkoopt;

Google Chrome OS

Op zich interesseert het me niet welk besturingssysteem mijn computer draait — of mijn telefoon, moet ik daar tegenwoordig bij schrijven. Maar dat ik nogal wat verschillende systemen heb uitgetest op mijn netbook, had wel een reden.

Mijn computers thuis staan meestal te sluimeren, en werken binnen een paar tellen. De computers die ik meeneem, staan uit. Die moeten eerst aangevuurd worden voor er iets nuttigs mee kan. En dat opstarten duurt altijd te lang. Ook al omdat een besturingssysteem als Microsoft Windows net doet of het al bedrijfsklaar is, terwijl onzichtbaar nog allerlei processen worden afgerond.

Verschillende Linux-versies beloofden speciaal te zijn aangepast aan mijn MSI Wind, en die onder meer razendsnel te kunnen opstarten, plus een langer batterijleven te schenken. Onder de distributies die ik probeerde was Moblin. Dat is een Linux-versie die oorspronkelijk ontwikkeld werd door Intel; wat nogal veelbelovend leek omdat Intel zowel de rekenprocessor als de grafische chip van mijn netbook geleverd heeft. Als er éen besturingssysteem op maat zou zijn te maken voor mijn wensen, dan toch Moblin wel.

Maar helaas, Moblin verkeerde in een nog te primitief stadium. Misschien dat dit systeem over een jaar of twee interessant wordt om te gebruiken. Als zich tenminste mensen geroepen blijven voelen aan Moblin te werken.

Want, dat was toch mijn eerste idee toen Google aankondigde met een eigen besturingsysteem te komen, speciaal voor netbooks — dat ook al van Linux uitgaat. Prettig dat zich een groot bedrijf achter de ontwikkeling van open source software zet, maar o wat jammer daarmee van al die andere interessante open source projecten.

Google levert op het moment vooral online-diensten, die een browser vereisen om te kunnen gebruiken. Daarom verscheen eerder al de Google Chrome browser, om het werken in deze ‘cloud’ te veraangenamen.

Die browser is zeker geen slecht product, maar laat stiekem allerlei diensten draaien op mijn computer waar ik niet op zit te wachten. Dus gebruik ik in plaats van Chrome het gestripte zusje Iron, in voorkomende gevallen.

In die zin vrees ik ook dat Google allerlei informatie over de gebruiker van zo’n Google Chrome OS gaat opslaan op zijn servers, en weet ik tegelijkertijd anderen de code zullen strippen van al te grove invasies van de privacy, en er vast een ‘Iron OS’ komt.

Maar dit duurt allemaal nog jaren. Dus heb ik daar nu weinig aan.

Waarom schrijven… 2

Noam Chomsky is om veel redenen te prijzen, maar over éen aspect van zijn politiek activisme is hij altijd merkwaardig vaag. Terwijl daaraan toch een principiële kant zit.

Voor mij is een wezenlijke vraag: wat kan het protest van éen mens betekenen in een verre van perfecte wereld? Als die zich door dat protest nog eens extra isoleert? Chomsky uit zich hierover nooit…

Nu zeggen vragen vaak veel over de vragensteller. Zoals ook in dit geval. Ik zie te goed dat het effectiefste protest georganiseerd plaatsvindt; maar dat protestorganisaties ook makkelijk lobbyclubjes worden, en dan niet zelden voor andermans belangen — of door derden zo misbruikt worden.

Maar toch.

In februari 2005, bijna vierenhalf jaar geleden, maakte ik hier melding van de kabinetsplannen om een centrale database aan te leggen met de vingerafdrukken van alle Nederlanders; waarmee Nederland definitief politiestaat zou worden.

Mij bevreemde het toen dat geen van de publieksmedia dit keiharde feit meldde.

Mij bevreemdt het ook dat burgerrechtenvereniging Vrijbit nu pas klacht hierover wil neerleggen bij het Europees Hof voor de Rechten van de mens. Al neem ik aan dat er eerder protest zal zijn aangetekend; en dit een laatste mogelijkheid is, nu de Eerste Kamer begin juni Artikel 11. van de Rechten van de mens heeft afgeschaft.

En tegelijk heb ik mijzelf dus te verwijten niet al in februari 2005 de publiciteit te hebben gezocht; bijvoorbeeld door achtergrondstukken te gaan schrijven. In de hoop tegenstemmen te organiseren…

Flash, aha! Doder van de privacy

98% van alle webbrowsers heeft de flash-plugin geïnstalleerd, zo luidt het cijfer al jaren. En al deze internetgebruikers worden extra nauwlettend gevolgd, door een groot tal websites, die daar niets over zeggen.

Denk je zorgvuldig je ‘cookies’ te beheren, blijkt die flash-plugin nog veel kwalijker te zijn, omdat websites daarmee tot 100 KByte aan data op je harde schijf kunnen parkeren.

Eén troost is er nog wel. Adobe, de maker van Flash, biedt op twee plaatsen de mogelijkheid om de instellingen van die flash-plugin te wijzigen. Wat het verschil tussen beide is, weet alleen Adobe. Maar een bezoek aan beide webpagina’s bleek nodig te zijn, voor mij.

[Ben ik alleen toch een slechte journalist dat ik niet even beter gekeken heb welke websites precies informatie op mijn harde schijf hebben geplaatst. En goed, ik gebruik CrapCleaner, dus werd al die data toch al regelmatig gewist.]

Law of the Day | 0909

As increasing amounts of information on all of us are collected and disseminated online, scrubbing data just isn’t enough to keep our individual “databases of ruin” out of the hands of the police, political enemies, nosy neighbors, friends, and spies.

Paul Ohm

Ohm’s paper ‘Broken Promises of Privacy: Responding to the Surprising Failure of Anonymization‘.

Interest areas

Een adres waar ik weleens uithang online, heet Metafilter. En Metafilter had laatst iets leuks bedacht. Van alle geregistreerde leden werd op hun profielpagina zichtbaar gemaakt over welke onderwerpen zij zich het vaakst uitlieten. Die indeling was dan weer gebaseerd op de ‘tags’ die aan de berichten op de website worden gehangen.

Metafilter dacht hiermee goed te doen, omdat zo duidelijker werd wie waarin een expert zou zijn. Men had alleen nog niet nagedacht over consequenties. Of iemand er wel zo blij zou zijn om publiekelijk tot expert benoemd te worden in zaken als homoseksualiteit, drugstesten, of marihuanagebruik.

Na een massaal protest, zijn de ‘interest areas’ dan ook snel weer van de profielpagina’s verdwenen. Te snel eigenlijk voor mij om een standpunt te hebben over wat er gebeurd is.

Tegelijk is het simpel.

Ik heb twee publieke weblogs, waaruit iemand die daar tijd in wil investeren een redelijk profiel van mij zou kunnen samenstellen. Maar dat kost moeite, en dus gebeurt dit niet. Ik heb daarentegen geen actieve accounts op sociale netwerksites, als Hyves, Facebook, LinkedIn, of noem de hele bups maar op. Mede omdat me bekend is dat zulke sites automatisch persoonsprofielen met ‘interest areas’ aanmaken van mij, en aan adverteerders doorverkopen. Bovendien vind ik het iets onzindelijks hebben dat vreemden met een paar muisclicken mijn hele sociale netwerk in kaart zouden kunnen krijgen. Tenminste, dat netwerk van mensen die een computer kunnen gebruiken.

Bovendien, sinds Google het usenet-archief overnam, kan ik vrij makkelijk terugvinden wat ik in 1992 ook weer ergens van vond. Die kennis speelt ook mee. Eenmaal online gezet, is bijna niet meer ongedaan te maken.

Mijn voornaamste ‘interest area’ wordt privacy. Al was dat onderwerp altijd al belangrijk voor me. Eén van de eerste stukken die ik ooit een krant verkocht, in 1993, ging over ons schaduwbestaan in databestanden. Maar toen was het probleem nog simpelweg wat er zou gebeuren als databases gekoppeld werden. Tegenwoordig is het gevaar dat profielen worden opgesteld, uit datacollecties, en daar dan te veel gezag aan ontleend wordt.

Het Metafilter-voorbeeld mag daarbij illustratief heten. Post slechts een keer meer dan een ander online over een gevoelig onderwerp, en krijg meteen een stempel…

Où sont les neiges d’antan? | 2

Ik zong als jongetje ook dat Sint door de ramen gluurde, om te kijken of er nog iemand ondeugend was.

Hier moet niet geringschattend over gedaan worden. Noam Chomsky zou dergelijke teksten meteen aanwijzen als indoctrinatie. Het kind weet van jongs af aan permanent bekeken te worden door een oordelende instantie — voor zover het dit nog niet had meegekregen vanuit éen of ander geloof. In ruil krijgt het strooigoed.

Stelling voor een niet door mij te schrijven proefschrift: de Sinterklaas-traditie maakt dat Nederland extra mak staat tegenover de invoering van allerlei overheidsmaatregelen om gegevens over onschuldige burgers op te slaan.

Quote of the Day | 0106

There are plenty of things to worry about when it comes to social media.

They are Skinner boxes designed to condition us to undervalue our privacy and to disclose personal information. They have opaque governance structures. They are walled gardens that violate the innovative spirit of the internet. But to deride them for being social, experimental and personal is to sound like a total fool.

Cory Doctorow, ‘How to say stupid things about social media‘

‘Strippenkaart moet blijven’

De OV-Chipkaart maakt het openbaar vervoer fors duurder. Dat blijkt uit het SP-onderzoek ‘De OV-Chipkaart, een kostbare onvoldoende‘

Dat de invoering van de OV-Chipkaart een prijsopdrijvend effect heeft — naast de vele privacy-bezwaren — was me al opgevallen.

Maar, voorlopig geldt ook:

• dat ik éen OV-Chipkaart gratis kreeg, van de Friese provinciale overheid [Friezen, dit kunt u nog éen week afdwingen];
• dat nogal wat bussen die de OV-Chipkaart als vervoersbewijs zouden moeten accepteren niet de benodigde apparatuur hebben. Of misschien wel apparatuur hebben, maar die niet werkend krijgen. Waardoor ik inmiddels heel wat gratis ritjes heb gemaakt;

In 2010 zal de schok dus nog wel meevallen.

En stiekem merk ik toch ook wel opgelucht te zijn niet telkens weer strippenkaarten te hoeven kopen.

Citaat van de dag | 0120

Een van de meest opmerkelijke stijlkenmerken van de Nederlandse overheid is dat zij zich nauwelijks verplicht voelt om vooraf te bewijzen dat haar voorstellen voor wet- en regelgeving gepast zijn. Memories-van-toelichting zijn zelden meer dan een reclametekst, vrijwel nooit een bewijsvoering. Dat is in het bijzonder het geval met het E[lektronisch] Pat[iënten]D[ossier]. Nog voordat het wetsvoorstel daarover was aangenomen, kregen alle Nederlanders er een folder over in de bus die weinig meer was dan een bundel drogredenen, verpakt in bangmakerij.

Vincent Icke, ‘Gullivers Web‘ [doc]

via

Boeklog over Vincent Icke
Boeklog over het elektronisch patiëntendossier, en hoe de meest fundamentele problemen daarmee al in 1999 voorspeld werden

Trendkijken

Ik gebruik Google Analytics om de statistieken bij te houden van mijn websites. En eigenlijk wil ik dat niet. Omdat Google een groot bedrijf is, dat flink verdient aan het bijhouden van wat mensen doen online; en zo dus hun privacy schendt. Analytics gebruiken, maakt me hulpje van hun praktijken.

Dus moeten mijn weblogs nodig eens een privacy-disclaimer krijgen.

Tegelijk kan ik niet zonder Google Analytics, omdat geen enkel ander statistiekenprogramma zo duidelijk maakt hoe mensen mijn websites vonden. Vooral op boeklog, waar 90% van het bezoek via Google binnenkomt, valt het gauw op als mensen ineens in groten getale naar iets bepaalds op zoek zijn.

Nu zat gisteravond in De Wereld Draait Door een item over een vertaalde bloemlezing van David Sedaris . En zoals altijd met dit soort dingen van de televisie, die gaan te snel voor de gemiddelde kijker. Mensen willen daarna altijd meer weten.

Dus haalde ik gisteravond het boeklogje over de recente bundel van Sedaris naar voren uit de kleine buffer die ik toevallig heb. Poetste ik mijn Google ranking daarmee nog even op waar het die schrijver betrof. En zag het bezoek vervolgens langskomen.

De stroom Sedaris-zoekers bleef tot enige tientallen beperkt. Dat viel me tegen, gezien eerdere ervaringen met plotselinge hypes. Maar van vertaalde literatuur worden ook nooit heel veel titels verkocht.

Sedaris is niet te lezen in het Nederlands, trouwens.

boeklog over David Sedaris

Quote of the Day | 0725

Privacy protects us from being unfairly judged out of context on the basis of snippets of private information that have been exposed against our will; but we can be just as unfairly judged out of context on the basis of snippets of public information that we have unwisely chosen to reveal to the wrong audience.

Jeffrey Rosen, ‘The Web Means the End of Forgetting’

Citaat van de dag | 0930

Mensen zeggen wel eens “waar maak je je druk over? We hebben toch niets te verbergen?” Ik maak me druk omdat ik de kracht van data mining zie, weet wat je allemaal kunt met grote hoeveelheid gegevens. Al het mobiele verkeer zit hier bijvoorbeeld in databases. Als ik die database heb, dan kan ik zien wie met wie belt en sms’t. Vervolgens laat ik daar een slim programmaatje op los zodat ik patronen kan ontdekken. Om te beginnen heb ik dan alle geheime affaires van Nederland in mijn database. Maar ik kan ook zien dat een bepaald contract al voorgestoomd is of wie er wel en wie er niet bij de formatiebesprekingen is uitgenodigd. Wie die database in handen krijgt heeft de macht in dit land in handen. Dat is iets om je zorgen over te maken.”

Rop Gonggrijp, geciteerd in:‘Kill your darlings’

Citaat van de dag | 1101

Tegelijkertijd blijkt look-alike fraude met Nederlandse reisdocumenten de laatste jaren reeds een relatief kleinschalig fenomeen te zijn geweest. Deze constateringen roepen dringende vragen op over de algehele effectiviteit en efficiëntie van de nieuwe Paspoortwet. Hetzelfde geldt voor het biometrische paspoort als middel voor terrorismebestrijding, aangezien terroristen meestal authentieke reisdocumenten gebruiken. Dit nog afgezien van het feit dat het hier in wezen buitengewoon kostbare symptoombestrijding betreft en dat over de (bestrijding van de) oorzaken van terrorisme vrijwel geen politieke discussie heeft plaatsgevonden.

Vincent Böhre, ‘Happy Landings’ [pdf]

WRR-studie laat geen spaan heel van de politieke drang om een met biometrie beveiligd paspoort in te voeren, en de daartoe afgenomen vingerafdrukken centraal in een database op te slaan.

Al begin 2005 vroeg ik me af waarom zo’n paspoort er moest komen. Böhre laat zien dat er nooit over deze noodzaak is gediscussieerd, dat is nog wel het meest beangstigende aan zijn werk.

Het kon. Dat was al.

Overwegingen | WikiLeaks iii

Mijn voornaamste problem met WikLeaks is dat de kleine groepering daarachter ineens een wat overspannen speler werd in een koude oorlog die al zeker vijftien jaar woedt. De strijd die gaat om de openheid en onafhankelijkheid van internet.

Het internet is namelijk open en voor iedereen, en trekt zich niets van landsgrenzen aan. Nationale overheden kunnen daar tot nu toe maar moeilijk mee omgaan; zulke vrijheid verdraagt zich slecht met de regel- en bedilzucht die aan overheden kleeft; mede omdat beknotting en handhaving hun bestaan zo prettig rechtvaardigt.

Als burgers makkelijk in het buitenland kunnen kopen, of liever daar hun diensten afnemen, ondermijnt dit bovendien de nationale economie. Maar gelukkig is de bevolking vrijwel overal nogal inert, en blijft e-commerce vooral een nationale zaak. Verder helpt de entertainmentindustrie daar weer flink aan mee, door slechts licenties voor hun producten per land af te willen geven; zodat legaal downloaden nog altijd nauwelijks ontwikkeld is als industrie.

Dus ligt al erg lang, te lang, bij politici een nadruk op de illegale activiteiten die online mogelijk zijn. Onder het mom ‘het terrorisme’ moet bestreden worden — of anders is het de ‘kinderporno’ wel — zijn de afgelopen tien jaar de meest draconische maatregelen genomen om onze vrijheden te beknotten. Zo betalen wij onze telefoonmaatschappij en internetaanbieder onder meer om voor de overheid bij te houden met wie en wat we allemaal contact leggen. Het nut van deze verzameling data is overigens nooit bewezen.

Staatssecretaris Teeven van Veiligheid, die ik een zeldzaam foute man acht, bestond het vorige week om te opperen totale screening van ieders internetverkeer in te voeren. Alles natuurlijk weer tegen de kinderporno.

En natuurlijk, kindermisbruik is vreselijk. Alleen zal iedereen het daar mee eens zijn. Het probleem lijkt me absoluut veel te klein om de hele rechtstaat maar meteen voor af te schaffen.

Trouwens, als de overheid echt de kindermisbruik wilde bestrijden, was de Katholieke kerk toch allang tot misdadige organisatie uitgeroepen?

Het principiële probleem bij de discussie over wat er mag of kan op internet, is dat daar te veel mensen aan meedoen die geen idee hebben waarover ze praten, en dit niet beseffen. Zoals die Teeven. En dat tegenwicht slechts kan komen van mensen die doorgaans wel wat beters te doen hebben dan op kleuterniveau uitleggen wat internet is. Omdat zij allereerst mogelijkheden zien.

Dus is het nu slechts wachten op politici die WikiLeaks of vergelijkbare initiatieven willen verbieden. En omdat zo’n supranationale organisatie zich overal ter wereld kan verstoppen, zal alleen de plaatselijke actiegroep, die protesteert tegen de aanleg van een weg door een bos ergens, onder dat soort maatregelen lijden; omdat ze toevallig een trajectkaart online hebben staan die ze niet horen te hebben.

Terechte vragen die online gesteld worden zijn overigens: waarom wordt WikiLeaks zo hard aangepakt dan, en kranten als The Guardian, Der Spiegel, El País, en The New York Times niet?

En waarom zijn bedrijven als PayPal, Amazon.com, Visa, MasterCard, en die Zwitserse postbank maar al te bereid de dienstverlening aan WikiLeaks te staken, terwijl nog geen rechter waar dan ook die organisatie ergens voor veroordeeld heeft?

Mij gaat het dan te ver om deze conflicten een strijd om de informatievrijheid te noemen, die sommigen erin willen zien. Die strijd om de vrijheid van internet is namelijk al veel langer bezig. Dit is hoogstens éen van de veldslagen; éen die toevallig een keer zichtbaar is; omdat andere media er voor de verandering eens wel oog voor hebben. [wordt vervolgd]

16. Meten wordt weten

Boeklog bevat ook informatie die de bezoeker niet krijgt te zien. Omdat niemand daar wat mee nodig heeft, behalve ik. Hoewel ik soms wel degelijk in de boeklogjes meld of ik een boek gekocht heb, of geleend. En meestal wordt ook wel verteld of het om een tweede lezing gaat of dat ik een boek voor het eerst onder ogen kreeg.

Maar mij gaat het bij deze data meestal slechts om de trends. Meten is weliswaar weten. Maar al te nauwkeurig weten, is een beetje onzinnig. De grote trends kunnen zien, volstaat wel.

Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik sinds de start van boeklog minder herlees dan voorheen. En dat komt waarschijnlijk toch omdat dit weblog me oplegt om niet steeds over hetzelfde te schrijven.

Waar ik niet eerder bij stil had gestaan, is dat e-boeklezers automatisch statistieken aanmaken. Die kunnen zelfs bijhouden hoe lang u over een pagina doet. Of bij welke hoofdstuk de meeste lezers afhaken. Hoeveel uur iemand in de week besteedt aan lezen.

Waarom zou iemand dat in hemelsnaam willen weten?

Ik denk dat dit de vraag niet is. Ook weblogs kunnen de tijd bijhouden die een bezoeker uittrekt voor een visite. En alle weblogs labelen hun bezoek, door ze een cookie te geven. Bedrijven genoeg die vervolgens zulke informatie willen hebben. En opslaan.

Quote of the Day | 1223

That is how we come to the dismal saga of Wikileaks and its ongoing Cablegate affair, which is a melancholy business, all in all. The scale of it is so big that every weirdo involved immediately becomes a larger-than-life figure. But they’re not innately heroic. They’re just living, mortal human beings, the kind of geeky, quirky, cyberculture loons that I run into every day. And man, are they ever going to pay.

Bruce Sterling, ‘The Blast Shack’

Quote of the Day | 1227

in the Netherlands fear-mongering can be more effectively used by the government to pass oppressive laws. And it has been. Against a backdrop of increasing xenophobia the Dutch are databasing everything that involves moving people, money or bits, to be used against us in various ways. We are at the point now where – without any specific suspicion – a dutch homeowner can get a letter announcing a search of their home in order to “make the city safer”. And whatever bits of surveillance state are missing are being built at breakneck speeds.

I think we can say that when it comes to civil liberties my country is downwardly mobile.

Rop Gonggrijp, Keynote speech at 27C3

Citaat van de dag | 0101

Wie elke vorm van gedrag als verdacht beschouwd [sic] omdat ook criminelen het vertonen, redeneert wat mij betreft staatsgevaarlijk. Ik ga er dan voor het gemak vanuit dat die staat een democratische is, waar burgerrechten gerespecteerd worden en mensen onschuldig zijn tot het tegendeel is bewezen.

Zouden we de vage redenaties van de firma Faber volgen, dan wordt Nederland een staat waarin iedereen verdacht is omdat die een of meerdere gedragingen deelt met een crimineel. En niet zomaar een crimineel, maar een pedofiel

Arjan Dasselaar, ‘Iedereen een pedofiel’

Privacy
Rudie Kagie

[…] Elementaire mensenrechten, zoals dat de overheid niet iedereen als verdachte mag beschouwen, zijn zonder enige discussie afgeschaft.

Wat daarbij vooral opvalt, is hoe vaak zulke maatregelen telkens verkocht zijn met de propaganda dat zo onze veiligheid verbeterd werd. […]

boeklog 9 i 2011

Overwegingen | WikiLeaks v

Hoe lang zal het nog duren voor de VS WikiLeaks tot een terroristische organisatie uitroept?

Er bestond in democratieën altijd een zeker evenwicht tussen machthebbers en de media om het elkaar niet al te lastig te maken. Als de overheid net deed dat er vrijheid van meningsuiting bestond, konden journalisten net alsof ze de boven hen gestelden controleerden. Iedereen gelukkig. En aan historici de puzzel om decennia later, als het verder niemand meer wat schelen kon, te reconstrueren wat er allemaal echt gebeurd was.

Door de onthullingen van WikiLeaks is dat equilibrium wankeler geworden.

Ineens is duidelijk dat de media al jarenlang kritiekloos overheidspropaganda doorbrieven. En heel veel reflectie vanuit het vak op dat gegeven heb ik nog niet mogen ontwaren.

Natuurlijk telt bij laatste ronden aan onthullingen mee dat enkele gerespecteerde kranten met WikiLeaks samenspannen om de eigen nalatigheid ongedaan te maken. En nu kan de Amerikaanse overheid de New York Times niet zonder meer straffen voor het publiceren over alle geheimen uit de diplomatieke post.

Maar, als WikiLeaks iets duidelijk maakt, dan wel hoe veel middelen een overheid als de VS kan inzetten, legaal zowel als illegaal, om te kunnen corrigeren wat zij vindt dat correctie behoeft.

Bedrijven als Amazon, PayPal, en dus eBay, MasterCard, en Visa, hadden maar een klein beetje druk nodig om hun normale dienstverlening te stoppen, en weigeren nu om giften aan WikiLeaks door te geven.

Vermoed mag worden dat zij ook hebben doorgebrieft wie er aan WikiLeaks wilden doneren; of dit al eerder deden .

Slechts dankzij het fatsoen van een bedrijf als Twitter is duidelijk dat er in de VS een geheime grand jury werkt aan een rechtszaak tegen WikiLeaks; en al die daar mee verbonden zijn. Rop Gonggrijp prees Twitter daarom ook geinformeerd te zijn dat er een onderzoek tegen hem loopt; hoewel de onderneming wel de gegevens die ze over hem hebben aan de Amerikaanse justitie zal verstrekken.

De Googles, Visas, en MasterCards van deze wereld hebben dat immers niet gemeld.

Ondertussen zouden ook de gegevens van de tienduizenden volgens van WikiLeaks op Twitter door de Amerikanen verzameld zijn. En daar hoor ik dus ook bij.

Maar goed, dat ik Chomsky lees, of Johnson, en nog zo veel meer critici van de Amerikaanse politiek, staat uitgebreid op mijn weblogs vermeld.

Sue me.

Citaat van de dag | 0117

auteursrecht botst op zúlke fundamentele punten met internet dat daar een oplossing voor moet komen. En die moet er komen via verdienen discussie in het parlement en afgewogen wetgeving – niet via achterkamertjesverdragen of vonnissen afgedwongen door lobbyclubs.

Arnoud Engelfriet, ‘Internetrecht. Kroniek 2011’

RFID | OV-Chipkaart
Reau en ark

In de toekomstroman Little Brother laat Cory Doctorow zijn helden gratis en anoniem met het openbaar vervoer reizen, doordat ze telkens snel even de kaartinhoud van een ander klonen op hun eigen OV-Chipkaart. Dit kan, omdat deze kaarten met RFID-chips werken, en deze hebben als eigenschap dat ze op afstand uitleesbaar zijn.

RFID, ofwel radio frequency identification, is zo’n uitvinding waarvan doorgaans de voordelen meer nadruk krijgen dan de nadelen. De chips kosten weinig, en zijn desnoods zandkorrelklein, dus kan letterlijk alles er van worden voorzien. En in winkels of opslagplaatsen is daar zelfs nog wel wat voor te zeggen. Even een RFID-lezer bij de stapel houden, en zonder te tellen, wordt duidelijk hoeveel er nog in voorraad is.

Maar goed, dan zijn er altijd mensen die RFID in kleding willen aanbrengen, zodat de wasmachine altijd het juiste wasprogramma draait. Of weigert om te werken als er een rode sok tussen de witte was is gekomen; wat me al veel irritanter lijkt, gezien de matige kwaliteit van foutmeldingen in de technologie die ons omringt.

RFID in voedselverpakkingen maakt het mogelijk dat de koelkast zelf alvast aanvullingen gaat bestellen bij de supermarkt.

RFID in geld maakt dat veel moeilijker te vervalsen, in theorie, terwijl omgekeerd snoodaards van een afstandje kunnen meten hoeveel geld iemand bij zich draagt.

Zoals alle uitvindingen is RFID voor goede doeleinden en voor kwade zaakjes te gebruiken. En over het gebruik in de OV-Chipkaart heb ik zeer gemengde gevoelens; die ook na een jaar gebruik nog altijd niet helder zijn.

Dat de OV-Chipkaart zeer gemakkelijk te hacken zou zijn, was overigens als jaren terug bekend. Omdat de krentenwegers bij de overheid voor een veel te goedkope chip hebben gekozen, was het slechts een kwestie van tijd voor iemand software zou schrijven waarmee iedereen de kaart kan kraken.

Interessant vind ik overigens wel dat hackers inmiddels de perfecte misdaad hebben bedacht, door te bedenken dat iemand zelf zijn OV-Chipkaart van reisinformatie kan voorzien. Daardoor komt zo’n kaart nooit in aanraking met het in- en uitcheck-systeem, is bij controles niets zichtbaar, en verloopt een reis dus weer geheel anoniem.

Daar had Doctorow toch nog niet aan gedacht, in zijn toekomstroman.

En daarom, maar ook slechts daarom, zou ik er nog wel voor voelen zelf de OV-Chipkaart te gaan kraken.

Voorlopig, en zolang het kan, reis ik nog gewoon op een papieren kaartje in de trein. Bovendien is de OV-Chipkaart onhandig in gebruik voor treinreizen. Bij gebruik in de bus, hoogt het saldo automatisch op als het te laag wordt voor reizen. Maar de NS eist dat er meer dan een normale hoeveelheid saldo op de kaart staat — vanwege de hoge borg die gevraagd wordt — en doorgaans moet je dat met dezelfde automaat ophogen als die ook papieren kaartjes verkopen.

Heb ik voorlopig wel de 40% korting van mijn actiekaart, maar is er geen systeem dat bijhoud waar ik zoal heenreis. [Behalve dan dat mijn GSM die bewegingen verraadt].

Is er ook nog de irritatie dat dezelfde reis iedere keer een ander bedrag kost, dat vergeten uit te checken een kostbare affaire is; ook al omdat het zo’n berg werk kost de borgsom terug te krijgen.

Nee, de OV-bedrijven bewaren de gegevens over de reizen van hun klanten te lang. En dat is tegen de wet. Maar diezelfde wet heeft nog altijd geen enkele bijtkracht getoond.

Centraal afgeslagen

In 2005 schreef ik het al. Basale mensenrechten tellen niet in Nederland, zodra politici iets verteld wordt over handige techniek.

De centrale opslag van alle Nederlandse vingerafdrukken heeft vooral voor de politie nut. Zo veel moest de landsadvocaat gisteren uiteindelijk wel toegeven in een rechtszaak van Louise van Luijk tegen de gemeente Den Haag. Deze vrouw billijkt de eis dat een paspoort met extra data beveiligd moet worden. Begrijpt dat ze daartoe twee vingerafdrukken moet afstaan. Maar ze wil principieel niet dat die vingerafdrukken opgeslagen worden.

En dat hoeft ook niet. Zo’n biometrisch gegeven kan heel goed alleen in de chip van een paspoort of ID-kaart worden vastgelegd.

Vorig jaar toonde de WRR bovendien aan dat het gebruik van vingerafdrukken als extra beveiliging in een paspoort een oplossing is voor een probleem dat niet bestaat.

Maar ondertussen helpen rechtszaken niet. Eenvoudig omdat die centrale database met vingerafdrukken er eerst moet zijn, voordat een rechter kan zeggen dat die niet deugt.

De kwaliteit van politici blijft in Nederland zo laag, dat er dringend een Constitutioneel Hof nodig is — zoals beschaafde landen hebben — om domme wetten af te keuren, en de Rechtstaat te beschermen tegen al te makkelijke aanpassingen.

De kwaliteit van de politici is in Nederland zo laag dat zij menen dat zo’n Constitutioneel Hof er niet hoeft te komen.

En ja, ik weet dat er nu een Kamer-meerderheid lijkt te zijn om die vingerafdrukken dan maar niet centraal op te slaan. Hebben de gemeenten nog altijd wel een verzameling gegevens die daar niet hoort.

* update: Louse van Luijk’s website

Citaat van de dag | 0405

Er wordt wel eens omineus gesproken over de opkomst van een controlestaat, waarbij de burger steeds meer in de gaten gehouden wordt door een alziende overheid. Als het rapport van de WRR iets laat zien, is dat er van enige samenhang, overzicht, laat staan regie geen sprake is. Als er al een controlestaat opdoemt, dan sukkelen we daarin. Ik weet niet wat enger is.

Dimitri Tokmetzis, ‘Welkom in de sukkelstaat’

Citaat van de dag | 0409

De WRR gebruikt geen grote woorden, maar stelt vast dat zowel burgers als overheid onvoldoende beseffen dat een onbeheersbaar en onbeheerst systeem is gegroeid dat onze levens bespioneert en kan ruïneren. Een dronken dagboek dat nooit vergeet.

Marc Chavannes, ‘iOverheid vraagt om Deltaplan tegen gevaar datasnoodramp’

Privacy in het internettijdperk
Brenno de Winter

[…] Principiële uitspraken over privacy zijn ook nog altijd absolute uitspraken; die terugverwijzen naar zaken als wat mensenrechten zijn, en hoe zorgvuldig daar mee om zou moeten worden gegaan.

Wie internet anoniem gebruiken wil, volgt nu bovendien niet alleen het spoor van dissidenten, maar net zo goed van criminelen die ontdekking willen voorkomen. […]

boeklog 19 iv 2011

een wens tot kwetsbaarheid | v

Elders schreef ik al in 2004 dat er een centrale database met al onze vingerafdrukken zou worden ingesteld. Op eamelje.net wijdde ik er in maart 2005 voor het eerst woorden aan.

Publieksmedia, zoals de Volkskrant, pikten de notie pas op in 2006.

Protest tegen deze onzinmaatregel is pas van de laatste jaren.

En vandaag maakt minister Donner van Binnenlandse Zaken bekend dat de centrale opslag van digitale vingerafdrukken er niet komt, en met de decentrale opslag, in de gemeentehuizen, gestopt wordt. Al staat er wel ‘voorlopig gestopt’ in het bericht.

Reden is simpelweg dat het de gemeente-ambtenaren niet lukt om goede vingerafdrukken af te nemen. In zeker 20% van de gevallen deugt er iets niet. En de betekenis van dat simpele gegeven, wat toch uitermate voorspelbaar was, dringt nu pas door.

Ik schreef hier in 2005:

Ik ken geen foutloze technologie. Ik kan de pijnlijke vergissingen, en de schrijnende overlast die fouten voor een onschuldig iemand zal meebrengen, nu al voorspellen.

Ook bij het elektronisch patiëntendossier, dat enkele weken terug werd afgekapt in zijn ambities [pdf], is de discussie te zelden gegaan over wat iemand met enig gezond verstand binnen vijf tellen snapt. Is de informatie die in zo’n database wordt opgeslagen goede informatie, want neutrale informatie, want dezelfde informatie die elk ander er ook in op zou nemen?

Quote of the Day | 0517

Jack Balkin, a liberal law professor at Yale, agrees that the increase in leak prosecutions is part of a larger transformation. “We are witnessing the bipartisan normalization and legitimization of a national-surveillance state,” he says. In his view, zealous leak prosecutions are consonant with other political shifts since 9/11: the emergence of a vast new security bureaucracy, in which at least two and a half million people hold confidential, secret, or top-secret clearances; huge expenditures on electronic monitoring, along with a reinterpretation of the law in order to sanction it; and corporate partnerships with the government that have transformed the counterterrorism industry into a powerful lobbying force.

Jane Mayer, ‘The Secret Sharer’

Quote of the Day | 0604

One virtue of our current clunky system of identification is that if data gets leaked, a person can clean up the mess. If your Social Security number is seized by an identity thief, you can get a new one. For sure, it’s a hassle, but you can restore your identity. But what happens if your eye pattern gets into the hands of an identity thief? You can’t get new eyes. Given the government’s existing track record for data security, I’m not sure I’m ready to risk the government having such critical information about me that could cause such lasting and unfixable harm if lost. This isn’t Luddism — it’s caution. It is heeding the lessons of the Titanic. Security proponents just focus on the benefits of these technologies, but we also must think about what happens if they fail.

Daniel J. Solve, ‘Why “Security” keeps winning out over privacy’

Citaat van de dag | 0107

Het College Bescherming Persoonsgegevens heeft geen bezwaar tegen de actie, want iedereen doet vrijwillig mee en AH heeft beloofd de gegevens niet aan derden door te verkopen. Klinkt mooi – maar dat is nu net het probleem. AH wíl die gegevens helemaal niet doorverkopen. De gepersonaliseerde bonuskaart levert AH kostbare informatie over het consumentengedrag. Informatie waar de leveranciers niet over beschikken. AH kan hen straks van alles wijsmaken, tegen elkaar uitspelen, met van alles dreigen. Wég vrije markt.

Marcel Hulspas, ‘Albert is watching you’

Source of the Day | 0917

Privacy Resources and Sites on the Internet

Klantgegevens
week 21

Vreemd eigenlijk dat nu het nieuws haalde dat banken hun klantgegevens wilden doorverkopen. Ik was er namelijk van overtuigd dat dit allang gebeurde. Of dat anders de winkels wel een bankrekening koppelden aan een transactie.

Als er iemand vermist wordt in Nederland, komt toch altijd al snel in het nieuws wanneer deze voor het laatst zijn of haar bankpas gebruikt heeft. En doorgaans ook wat daar dan mee werd gekocht.

En als in de VS de supermarkten kunnen weten wanneer vrouwen zwanger zijn — want dan verandert plots wat ze inslaan — lijkt me dat de winkels hier dat ook kunnen.

Met mijn paranoïa over zulke ontwikkelingen valt het overigens wel mee — ondanks alle makkelijk te formuleren bezwaren tegen datamining en profilering.

De kwaliteit van de commerciële analyse van klantgegevens valt namelijk tot nu toe behoorlijk tegen. Slechts de hele grote veranderingen lijken te worden opgepikt; zoals dat een zwangere vrouw ineens andere spullen koopt.

Vrijwel alle boekwinkels online waar ik weleens iets kocht, wilden mij bijvoorbeeld de nieuwste van Dan Brown aansmeren. Verschillende noemden dat boek in hun mailings zelf het nieuwste meesterwerk van Dan Brown. Terwijl toch helemaal niets in mijn aankoopgeschiedenis waar ook laat zien dat ik werk van deze schrijver zou appreciëren.

Sterker nog, in discussies online heb ik in het verleden vrolijk gemaakt over diens ongelooflijk klunzige manier van schrijven.

Dan Brown is voor mij een schrijver om hoogstens aan te schaffen als cadeau voor een gehate ander, en dan nog in een vreemde stad, in een boekhandel waar niemand mij kent, contant afgerekend.

Zal ik wel op de fiets naar die vreemde stad moeten overigens. En dan geen telefoon meenemen. Zelfs anonieme OV-chipkaarten zijn niet anoniem. Kentekens van auto’s worden automatisch overal geregistreerd. En GSM’s die aan staan blijven maar naar de dichtstbijzijnde zendmasten zoeken — zodat uit die verkeersgegevens ook een reis is af te leiden.

Dat intermediair Equens nu plots de pin-gegevens niet meer verkoopt, komt ook omdat dit een commercieel bedrijf is; afhankelijk van klanten. Commotie verkoopt dan slecht.

De overheid trekt zich van bedenkingen over privacy-schendingen niets aan. Die handelt oneindig veel blinder en dus gevaarlijker op dit gebied.

Quote of the Day | 0609

Q: Is it possible to put security in place to protect against state surveillance?

A: “You are not even aware of what is possible. The extent of their capabilities is horrifying. We can plant bugs in machines. Once you go on the network, I can identify your machine. You will never be safe whatever protections you put in place.”

‘NSA whistleblower Edward Snowden:
‘I do not expect to see home again”

Quote of the Day | 0820

The state that is building such a formidable apparatus of surveillance will do its best to prevent journalists from reporting on it. Most journalists can see that. But I wonder how many have truly understood the absolute threat to journalism implicit in the idea of total surveillance, when or if it comes – and, increasingly, it looks like “when”.

We are not there yet, but it may not be long before it will be impossible for journalists to have confidential sources. Most reporting – indeed, most human life in 2013 – leaves too much of a digital fingerprint.

Alan Rusbridger, ‘David Miranda, schedule 7
and the danger that all reporters now face’

Quote of the Day | 1023

the balance between privacy and transparency is especially in need of adjustment in times of rapid technological change. That balance itself is a political issue par excellence, to be settled through public debate and always left open for negotiation. It can’t be settled once and for all by some combination of theories, markets, and technologies. As Simitis said: “Far from being considered a constitutive element of a democratic society, privacy appears as a tolerated contradiction, the implications of which must be continuously reconsidered.”

Evgeny Morozov, ‘The Real Privacy Problem’

Boeklog on Morozov

Citaat van de dag | 0105

U weet niet of u niets te verbergen heeft. U bepaalt niet volgens welke regels de computers van een vreemde mogendheid u beoordelen, hoe profielen werken en of ze wel correct zijn. Dat bepalen diensten waar we nog onvoldoende van weten. Wat wel duidelijk is dat men niet werkt volgens regel die wij met elkaar hebben afgesproken. Specifiek op de NSA: De Amerikanen behandelen niet Amerikanen anders en erkennen het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens niet. Dus hoe kan iemand beweren dat ze niets te verbergen heeft. Uiteindelijk bepalen we dat niet zelf, maar een cluster aan computers van een dienst die stelselmatig blijkt te liegen over wat ze nou wel of niet doen;

Brenno de Winter, ‘Ik heb niets te verbergen,
Waarom 1984-retoriek onlogisch is’

Citaat van de dag | 0105

Ik vind het onbegrijpelijk dat we internet, een techniek die het in zich heeft om de hele wereld toegang te geven tot kennis, aan het ombouwen zijn tot één grote surveillancemachine.

Douwe Schmidt in: ‘Versleutel je mail en mijd Albert Heijn’

Citaat van de dag | 0108

Het rapport hekelt ook de waargenomen passiviteit van lidstaten om de Verenigde Staten tot de orde te roepen en de eigen bevolking te beschermen tegen buitenlandse spionage. Ook moeten de lidstaten afzien van informatie die aangeboden wordt door de VS over hun eigen burgers. De parlementaire commissie heeft blijkbaar aanwijzingen dat nationale inlichtingendiensten via de achterdeur data over hun eigen burgers krijgen. Bewijs hiervoor is niet bij het rapport geleverd.

Dimitri Tokmetzis, ‘Europa uit keiharde kritiek op de NSA.
En de lidstaten blijven stil’

Boeklog over Dimitri Tokmetzis

Quote of the Day | 0109

The sadder reality, Mr. President, is that NSA itself had enough information to prevent 9/11, but chose to sit on it rather than share it with the FBI or CIA. We know; we were there. We were witness to the many bureaucratic indignities that made NSA at least as culpable for pre-9/11 failures as are other U.S. intelligence agencies.

‘NSA Insiders Reveal What Went Wrong’

Citaat van de dag | 0506

Wij bevinden ons in een fase waar de ‘big data’ verzameldrift op tal van gebieden om zich heen grijpt. Het ongericht en ongebreideld verzamelen van persoonsgegevens wordt goedgepraat met het argument dat de overheid er pas naar kijkt als het nodig is.

Op 4 mei herdachten wij het verzet tegen de Duitse bezetting. Een van de grote heldenfeiten uit die bezetting is de aanslag op het Amsterdamse bevolkingsregister met als doel verzamelde persoonsgegevens te vernietigen om de Duitse bezetter te verhinderen onschuldige burgers op te pakken. Afgezet tegen het gemak waarmee vandaag over het massaal verzamelen van persoonsgegevens wordt gepraat, lijkt dat zo langzamerhand wel heel lang geleden.

Egbert Dommering en Nico van Eijk, “Verzameldrift ‘big data’ grijpt om zich heen”

Quote of the Day | 0729

Microsoft collects data to operate effectively and provide you the best experiences with our services. You provide some of this data directly, such as when you create a Microsoft account, submit a search query to Bing, speak a voice command to Cortana, upload a document to OneDrive, or contact us for support. We get some of it by recording how you interact with our services by, for example, using technologies like cookies, and receiving error reports or usage data from software running on your device.

‘Microsoft Privacy Statement’

Citaat van de dag | 1223

Als je Orwell terugleest dan zul je opmerken dat Oceanië eigenlijk best goed was in gegevensbescherming. Onze eigen gedachtenpolitie is als een auto vol met clowns, zonder waarborgen of toezicht, zonder het vermogen de meest gevoelige informatie te beveiligen en met niemand achter het stuur.

Maciej Ceglowski, ‘Wat er hierna gebeurt zal je verbijsteren’

Citaat van de dag | 0801

Met cynisme concludeerde Kohnstamm ‘dat het kennelijk politiek lonender is om privacybeperkende maatregelen af te kondigen dan om als bestuurder effectief orde op zaken te stellen bij organisaties als politie, justitie, inlichtingen- en veiligheidsdiensten.’

Jacob Kohnstamm in: ”Misschien moeten we het woord privacy niet meer gebruiken’, zegt de man die er toezicht op hield’

Citaat van de dag | 1004

En hoewel al die wetten er gekomen zijn omdat men graag goed wilde doen, zijn er twee grote problemen. Ten eerste is het zelden hard te maken dat de inbreuk op uw privacy ook daadwerkelijk leidt tot verbetering van de situatie of bijvoorbeeld een hogere pakkans.

Ten tweede is er nooit een echte afweging gemaakt of de inbreuk op uw privacy wel opweegt tegen het resultaat (proportionaliteitsbeginsel).

En daarnaast is er al helemaal niet goed gekeken naar wat het effect is van het “stapelen” van al deze privacy-inbreuken.

Steeph, ‘Privacy – death by a thousand cuts’

Klont
Maxim Februari

[…] dan is Klont van Maxim Februari dus ineens een roman over die ene onmogelijke vraag, die daarin overigens nooit rechtstreeks zo aan de orde komt. Wat betekent het als data gezien wordt als de olie van de eenentwintigste eeuw? Als het nieuwe goud? […]

boeklog 29 xi 2017

Citaat van de dag | 1202

De nominaties laten ook de dataverslaving van uitvoeringsinstanties zien. Met name de Belastingdienst bietst als een ware verslaafde naar gevoelige data bij NS, autoleasebedrijven, parkeerautomaten, crèches en minstens 180 (!) andere databronnen. Bovendien onthulde tv-programma Zembla dat de Belastingdienst door bestuurlijk wanbeleid te weinig goede inspecteurs in dienst heeft en daarom externe consultants inhuurt die onze datadossiers elders onderzoeken – onrechtmatig en onveilig.

Axel Arnbak, ‘Big Brother Awards verklaren vertrouwensbreuk burger en politiek’

Ziet ook het boeklogje over Klont van Maxim Februari.

Tweet of the Day | 0101

People who say "I have nothing to hide" misunderstand the purpose of surveillance. It was never about privacy. It's about power. https://t.co/YF2kFYeefB

— Edward Snowden (@Snowden) January 1, 2018

Quote of the Day | 0126

Companies earn their profits by exploiting their environment. Mining and oil companies exploit the physical environment; social media companies exploit the social environment. This is particularly nefarious because social media companies influence how people think and behave without them even being aware of it. This has far-reaching adverse consequences on the functioning of democracy, particularly on the integrity of elections.

George Soros, Remarks delivered at the World Economic Forum

Citaat van de dag | 0314

De AIVD wil onder de nieuwe inlichtingenwet op grote schaal en op geautomatiseerde wijze gegevens verzamelen via internetkabels op zoek naar onbekende terroristische dreigingen. Maar dit werkt niet, waarschuwen experts. Het heeft geen zin om nog meer gegevens te verzamelen als je niet weet waar je zoekt.

Sterker nog, het is zelfs contraproductief om steeds meer hooi te gooien bovenop die ene speld.

Platform Investico, ‘Experts waarschuwen: ‘Datasleepnet’ werkt niet’

ziet ook boeklog: Numbers Rule Your World

Tweet of the Day | 0321

Prof. Van Eijk over de sleepnetbepaling: de tekst had ook vervangen kunnen worden door de tekst 'alles mag'. #radar #sleepwet

— Bits of Freedom (@bitsoffreedom) March 5, 2018

Sleepnetwet
Overwegingen | week 12

Het beste aan die onverwacht gunstige uitslag van het referendum woensdag zal zijn dat er voor het eerst iets van bewustzijn lijkt te bestaan over privacy in Nederland. Helemaal bij de jongeren; die stemden massaal tegen.

Voor het eerst weer sinds de protesten tegen de volkstelling begin jaren zeventig dan.

Privacy is geen simpel onderwerp. En mij intrigeert het toch, al vijfentwintig jaar inmiddels. Niet eens alleen uit de elementaire wens gewoon met rust gelaten te willen worden. Door wie dan ook. Maar inmiddels juist omdat privacy-vraagstukken nogal principiële kanten hebben.

Want, is dit de samenleving waarin wij willen leven? Waarin bedrijven online momenteel ons gedrag zo goed in data hebben weten te vangen, dat ze in staat zijn om dat gedrag stiekem bij te sturen — door ons enkel gekleurde informatie voor te zetten online?

Bescherming tegen de gulzigheid waarmee de Facebooks van deze wereld ons in kaart brengen, en manipuleren, moet dan van de overheid komen. Alleen heeft die er zelf ook zo’n vervelend handje van om databases aan te leggen over ons; zonder zich te bekommeren over de kwaliteit van de opgenomen informatie.

Ik schreef daar al zo veel vaker over.

Dus zie ik ook dat de machtsgreep in de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv), die het de geheime diensten mogelijk maakt het internetverkeer van iedereen op te slaan, past in een patroon; en daarmee eerder een symptoom is, dan een nu even bestreden kwaal.

Toen in 2005 werd aangekondigd dat de vingerafdrukken die iedereen moest afstaan voor een nieuw paspoort, of een ID-kaart, ook centraal zouden worden gaan opgeslagen, duurde het wel erg lang voor anderen dan ik daar het probleem van inzagen. Alleen al omdat geen publiek medium er over berichtte.

Zo zou het ook tien jaar duren voordat duidelijk werd dat zeker een kwart van de afgenomen vingerafdrukken nooit correct was vastgelegd.

Was er ondertussen ook de verplichte dataretentie nog, die het de telecombedrijven en internetproviders verplichtte om alle metadata vast te leggen over ons communicatiegedrag. Het Europees Hof moest er aan te pas komen om uit te leggen dat dit tegen alle privacy-regels inging. Onze politici was dat tien jaar lang niet aan het verstand te peuteren geweest.

In de aanloop naar het referendum zag ik op TV zowel onze minister-president als de minister van Binnenlandse Zaken aantoonbaar liegen over de Wiv — anders dan zij beweerden hadden de geheime diensten de bevoegdheid al om kabels af te tappen; voorwaarde was alleen dat dit gericht moest gebeuren, en niet willekeurig zoals nu ineens mag.

En als politici zeggen: vertrouw ons toch vooral. De Nederlandse overheid heeft het beste met u voor. Dan moeten ze zeker niet zo makkelijk aantoonbaar gaan liegen. Want dan kan ik dezulken echt geen tel meer serieus nemen. Dan zijn het domweg bullshitters.

Geen is trouwens ooit in staat gebleken om uit te leggen waarom grondrechten er zo weinig toe doen. Of om te verklaren hoe de Nederlandse overheid als enige in de wereld in staat is om eenvoudige statistische wetten te weerleggen. De wereld wordt er niet veiliger van door zonder benul nog meer data vast te leggen. Daar neemt het tal valse positieve meldingen hoogstens sterker van toe.

Dus weet je ook: omdat basale kennis over dataverzamelingen er nooit toe heeft gedaan, er zal niets met de uitslag van dit referendum gaan gebeuren.

Ziet ook het dossier privacy op boeklog.

Sociaal
Overwegingen | week 15

Mocht vrijdagnacht toch de Derde Wereldoorlog zijn begonnen, met de bombardementen op Syrië, dan wordt alles wat ik sindsdien geschreven met terugwerkende kracht onnozel.

Nu ja, nog wat onnozeler dan normaal.

Nieuws van de week was voor mij evenwel toch de ondervraging van Mark Zuckerberg in het Amerikaanse Congress, twee dagen lang, over het beleid van zijn Facebook. Enkel omdat er ineens een wat algemener bewustzijn lijkt te ontstaan over wat voor vies bedrijf dit eigenlijk is.

Toch, die ondervragingen stelden niets voor. Politici zijn nergens expert in, en oude politici weten al helemaal niets van technologie. Er was eentje bij die al niet begreep hoe een bedrijf ogenschijnlijk gratis diensten aan kon bieden. En de vragen die er wel toe deden beantwoordde Zuckerberg niet. Hij stond nu eenmaal onder ede.

Nu heeft Facebook me nooit een tel geïnteresseerd, vanwege alle restricties. Facebook is als een vol gepist pierebadje online, waar ik al zo veel langer vrij zwemmen kon in de woeste oceaan die internet heet.

En dan kan ik het waarschijnlijk niemand kwalijk nemen lever voor de zekerheid van het pierebadje te kiezen, en enkel internet te gebruiken met zwembandjes om; met de hoop zo nooit kopje onder te gaan. Denkend zelfs dat alle gespartel daar helemaal gratis is. Alleen ga ik al zolang online met adblockers als die er zijn. Trackers van bedrijven worden geblokkeerd, of anders gewist als ik mijn webbrowser sluit. Mijn anonimiteit op internet is me lief.

Helaas maken al die voorzorgsmaatregelen dus in het geheel niet uit. Want de grote internetbedrijven, als Facebook, als Google, leggen ook gedragsprofielen vast van degenen die er geen account hebben aangemaakt. Dat kunnen ze ook makkelijk doen, door de onnozelheid van hun vaste gebruikers.

Kan ik nog zo zorgvuldig willen omgaan met mijn e-mailadres; door iedereen die me iets post van een Gmail-account is dat toch bekend geraakt bij Google.

Mag ik nog zo proberen om dat hele Facebook te negeren. Iedereen met mijn mailadres, of telefoonnummer in de contactenlijst op hun telefoon heeft Facebook allang vertelt dat ze mij kennen.

En nee, Zuckerberg ging niet in op de vraag in het Congress of Facebook schaduw-profielen aanlegt van niet-leden. Alleen is het vrijwel uitgesloten dat dit bedrijf dat niet zou doen. Dus bemoeit zo’n onderneming zich toch ook met mij. Tegen mijn zin. En daar vind ik wel iets van.

Hello World
Hannah Fry

[…] Toch lijkt me dat het belangrijkste hoofdstuk het allereerste is in dit boek. Als het om de macht gaat die de verzamelaar van data krijgt over degenen van wie de gegevens verzameld zijn. Daarbij loopt het om tal van redenen weleens iets spaak. Waarbij het meest fundamentele probleem bestaat uit een oerwet van de informatica:

Garbage in = garbage out [gigo].

[…]

boeklog 17 x 2018

Quote of the Day | 1026

Apple and Microsoft—how would you compare them?

Microsoft and Apple have been changing places. For a long time, Microsoft was the main enemy of users’ freedom, and then, for the past ten years or so, it’s been Apple. When the first iThings came out, around 2007, it was a tremendous advance in contempt for users’ freedom because it imposed censorship of applications—you could only install programs approved by Apple. Ironically, Apple has retreated from that a little bit. If a program is written in Swift, you can now install it yourself from source code. So, Apple computers are no longer 100 per cent jails. The tablets too. A jail is a computer in which installation of applications is censored. So Apple introduced the first jail computer with the iPhone. Then Microsoft started making computers that are jails, and now Apple has, you might say, opened a window into the jail—but not the main door. A study of mobile apps found that, on average, each app informed a hundred different sites about the user; the worst one informed 2,000 sites.

Richard Stallman, in: ‘TALKING TO THE MAILMAN’

McSweeney’s 54
The End of Trust

[…] Voor de verandering is de inhoud gratis online beschikbaar gesteld ook, omdat de burgerrechtenorganisatie de Electronic Frontier Foundation (EFF) de publicatie sponsort. Niettemin zijn de boekuitgaven van McSweeney’s altijd fraai; en regelmatig op zich al hebbedingen. In de pdf ontbreken nogal wat foto’s. […]

boeklog 1 xii 2018