it is dochs oars, sûnt 2001

Door boeken leer je meer

[…] Kijk, ik heb altijd sterk het idee dat mensen, in de gewone omgang, als ze met elkaar praten, nooit het achterste van hun tong laten zien, altijd iets achterhouden. Door boeken leer je meer over het innerlijk van alle mensen in je omgeving kennen dan door gesprekken, omdat je elkaar toch een klein beetje beïnvloedt als je praat, ook een beetje naar de mond praat. Op het moment dat je aan het praten bent weet je soms ook niet eens dat je er anders over denkt dan je gesprekspartner. En in de literatuur, althans wanneer het goed is, wanneer iemand het echt aandurft om iets over zichzelf te schrijven wat waar is, wat toch ook betrekkelijk zeldzaam is, laat je wél het achterste van je tong zien, durf je het wél aan om zoveel mogelijk over jezelf mee te delen, en dan ook nog in een geconcentreerde vorm. En dat vind ik zo mooi van literatuur.

Maarten ’t Hart in discussie met Frans Kellendonk

Uit de DBNL-reeks de 20e eeuw in honderd artikelen.

Bang om te denken

Bij toeval kwam ik op een Amerikaanse website met met een bijbelquiz uit. Maar, het is een quiz van de Freedom from Religion Foundation [FFRF]. Voor de hand liggende antwoorden kloppen niet.

Nu had ik Maarten ’t Hart net gelezen, dus was de quiz voor een deel heel goed te doen. Maar het valt wel op: selectief passages uit de bijbel quoten om zijn standpunt te bewijzen, kan werkelijk iedereen. Gelovig of niet.

Alleen wordt daardoor het raadsel nog maar weer eens vergroot wat er precies heilig is.

Laat ik het anders formuleren. De popgroep Genesis persifleerde ooit de Amerikaanse TV-evangelist Ernest Ainsley in het videoclip bij het liedje Jesus He Knows Me. Toen de zanger Phil Collins te gast was in het BBC-programma Room 101 werd daarin een clip getoond met de echte Ainsley aan het werk. Een indrukwekkende vertoning

Collins wilde vooral bewijzen wat een oplichter de TV-dominee is, geloof ik. Maar voor alle zekerheid heeft de BBC in de uitzending toch maar een lachband met deze preek mee laten lopen.

Boodschappen zijn blijkbaar niet subtiel over te brengen via TV.

Maar vind ik Ainsley nu wel zo veel belachelijker dan zijn collega’s hier in Nederland op radio en televisie? De mannen en vrouwen die hier de hulpjes van God uithangen?

Rationeel gezien niet. En toch moet je ieder mens zijn eigenaardigheden gunnen, denk ik. Al wordt het anders als ze daar anderen mee gaan lastigvallen. Vooral als ze claimen een gelijk te hebben dat groter is dan wat iemand anders heeft.

Daniel C. Dennett heeft recent een boek geschreven over de menselijke behoefte aan religie, ik linkte dit jaar al eerder naar hem. Hij stelt vragen als: wanneer is religie gevaarlijk?

Een actueler vraag dan die lijkt er op het moment niet te zijn. Merkwaardig genoeg. Omdat het een machtsvraag is.

Verdink Verdonk iii

Dan laat ook Maarten ’t Hart horen een pesthekel aan Rita Verdonk te hebben, waarbij en passant blijkt dat hij Taida Pasic aan een kamer heeft proberen te helpen in Leiden, waar zij gaat studeren.

Fragment 1,20 minuut:

[beluister het hele interview in Kunststof met Maarten ’t Hart hier]

Waan van de dag

De triomf in dat lachje van Andries Knevel [EO] zondagavond, toen hij zei dat de kerken weer zo veel jonge mensen trekken. Het is een teken van de tijd. Hoe weinig inhoudelijk het TV-programma ook was waarin hij met Maarten ’t Hart discussieerde over religie [WMA].

Vandaag verscheen de WRR-studie Geloven in het publiek domein, van onder meer Wim van de Donk [CDA].

Eerder al werd Herman Wijffels [CDA] benoemd tot informateur van een kabinet tussen CDA, PvdA, en Christen Unie; partijen met politieke leiders die allen zijn afgestudeerd aan de Vrije Universiteit [gereformeerd].

En vorige week nog, werd het verder o zo nuttige programma Boeken ontsierd door de aanwezigheid van de blije gelovige Cees Dekker, die nog maar weer eens mocht aantonen geen idee te hebben wat wetenschappelijk denken is.

Hoe is dit alles te duiden? En, gaat het hierbij wel om een trend?

Ik ben zelfs bij religie toch altijd meer geneigd te denken in termen van macht, dan van zingeving. Het beste voorbeeld deze eeuw van hoe het geloof misbruikt is door een machthebber blijft het bewind van George W. Bush in Amerika. Hoe opvallend Moslimterroristen verder ook hebben gedood.

Maar macht is bij ons niet zo maar af te dwingen. Macht moet worden gegund. Blijkbaar zijn er ineens vragen waarop religieus georiënteerden betere antwoorden hebben dan anderen.

Marathon-interview | 2

Hedenochtend een gesprek met Maarten ’t Hart.

PvdD | 2

Maarten ’t Hart reageert op de onthulling dat mevrouw Thieme van de Partij voor de Dieren (PvdD) aan relikul gelooft.

ik wil alles doen wat in mijn vermogen ligt, om de bio-industrie te bestrijden, want die beschouw ik als een schandvlek van de beschaving. Met mijn steun voor de partij hoop ik daar een kleine bijdrage aan te leveren. Maar wat heeft mijn geduw opgeleverd? Twee zevendedagsadventisten in de twee Kamers van onze volksvertegenwoordiging. Zevendedagsadventisten houden er lugubere opvattingen op na.

PvdD | 3

ik zie levensbeschouwing als een privé-aangelegenheid en het opkomen voor de rechten van dieren als een overstijgend belang.

Marianne Thieme antwoordt op Maarten ’t Hart

PvdV | 4

Hoorde ik Maarten ’t Hart toch ineens zeggen dat Marianne Thieme best fractievoorzitter mag blijven, van de Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer.

Het is dat het geen verkiezingstijd meer is, anders had ik hem verdacht van sluwe mediastrategieën. Ook negatieve aandacht roept belangstelling op.

Hart tegen hart

delen van een dagstaatje van zoekwoorden
waarmee boeklog gevonden werd

Het mooie van een welgevuld, en goed geïndexeerd weblog is dat alleen al te zien valt aan hoe het bezoek binnenkomt, waar de goegemeente zich op het moment druk om maakt in Nederland.

Dat ik ooit twee bundeltjes van Maarten ’t Hart las, en daar iets over schreef op boeklog, levert me deze week elke dag honderden bezoekers extra op. Ik weet niet eens waarom, al zijn er zo vermoedens.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Büch

Voegde die documentaire van Coen Verbraak gisteren nog iets toe aan mijn kennis over Boudewijn Büch?

Nee. De meningen die ik nog niet kende, zoals van Maarten ’t Hart of Adriaan van Dis, voegden niets toe aan de mij al vertelde verhalen. Verbraak had bovendien nogal wat van dezelfde gesprekspartners als VN-collega Rudie Kagie opvoerde in diens biografie over Büch. En dan was het boek toch beter dan de film.

Soundbites waren het nu, die langskwamen op het scherm, dat eeuwige gebrek van het medium. Dus lachte Gerrit Komrij nu maar wat om die malle Büch, waar hij in Demonen met zo veel meer mededogen over hem had geschreven.

Het enige echt aardige aan Verbraak’s poging waren de archiefbeelden met Büch.
 
 
 
 
 
 
 
 

Overwegingen | 0718

Zijn er meer mensen die Jaap van Heerden niet kennen, maar toch vaak aan hem denken, zo vraagt Martin Bril zich af;
Jazeker. Ook ik;
Ik verspreid mijn bewondering bovendien, online;
En lid worden van de Vereniging Van Mensen Die Vaak Aan Jaap van Heerden Denken? Waarschijnlijk ben ik dat dus al…

Het mooiste Pauw en Witteman-verhaal is trouwens van Maarten ’t Hart, en dit moet nodig nog eens gelinkt worden hier;

Fark-nieuws, in de categorie Nederlandse media kopiëren blind wat in buitenlandse media al te onnozel voor woorden was:
Vrouwen nemen de blogwereld over, melden Volkskrant en Nu.nl;
En die heerschappij bestaat er dan uit dat een traditioneel mediabedrijf iets investeert in een weblog-collectief dat al jaren bestond. Vervolgens worden er allerhande nieuwtjes bijgesleept om van een trend te kunnen spreken. Dat is zo simpel gedacht dat het hele bericht daardoor belachelijk wordt;
Bovendien, zelfs voor Jorn Barger het begrip weblog muntte, waren er al duizenden vrouwen actief met dagboeken online. Toen heetten die journals, of live journals, nu zouden ze stuk voor stuk weblogs genoemd worden;
Het bestaan van een verschijnsel gaat meestal aan de naam voor het verschijnsel vooraf – dat is een wet;
Maar zij die alleen de naam van een verschijnsel kennen, en niet de geschiedenis, zijn gedoemd tot onnozelheid – dat is het tweede artikel van dezelfde wet;

Exhibitionistische gargouilles, en chimera, op kathedralen [via];

One of Hitchens’s favourite aphorisms regards heat and light: people say that in discussion we need to generate light rather than heat, but basic physics tell us that it’s heat that generates light. That insight and truth spatter like sparks from the fires of aggression.

Max Dunbar, over de hier al vaker genoemde Christopher Hitchens

Hitchens op eamelje.net [sinds 2002];
Hitchens op boeklog;

Zo’n dag

Zo’n weblog bijhouden, is dat nu nog veel werk, vroegen ze.

Nee, als de boel eenmaal geïnstalleerd is niet. Nu ja, voor boeklog moet ik al die boeken wel eerst nog helemaal zelf lezen. Maar dat deed ik zonder boeklog ook al.

Alleen veranderen de makers van de software waarop mijn weblogs draaien weleens wat specificaties. Zonder dat zulke wijzigingen ergens aangetekend worden. En dat kan dan soms wel enorme tijdschade opleveren.

Alles dat goed moet, kost tijd. Dat wel weer.

Zo hield ik me vandaag bezig met het probleem dat de naam ‘Maarten ’t Hart’ op het moment door de database anders wordt opgeslagen dan de naam ‘Maarten ’t Hart’. En nee, ik zie ook geen verschil.

Erger nog was dat als ik niet zelf Maarten ’t Hart schreef, maar het systeem automatisch de naam Maarten ’t Hart liet voorstellen, die dan nog altijd verkeerd in de database kwam te staan. En dat die naam goed in de database komt, is dan weer van belang voor de auteursindex.

Enfin.

Spontaan Zomergasteneffectje

Goh, over welk boek ging het ook alweer in het gesprek tussen Maarten ’t Hart en Jelle Brandt Corstius?

De man achter het raam
Gerrit Krol

[…] Aardigst aan De man achter het raam was evenwel de vreemde reactie op de roman van Maarten ’t Hart. Die was met het boek naar de wiskundigen van zijn universiteit gelopen, en had van hen te horen gekregen dat wat Krol beschreven had ‘een volstrekte misser’ was.

Voor ’t Hart was dit reden om de roman de toegang tot de literatuur te ontzeggen, omdat het verhaal niet echt mogelijk kon zijn.

Voor Gerrit Krol was die reactie reden om eens af te wegen wat al dat lezen van Maarten ’t Hart nu waard was. Zo veel wist ’t Hart over literatuur, om er dan blijkbaar toch helemaal niets van te begrijpen. […]

boeklog 6 xii 2013