Voorrem
Te fietsen | week 40
Elke vouwfiets is een rijdende verzameling aan compromissen. En aan de mijne heb ik opnieuw een net niet ideale oplossing toegevoegd.
De voorrem die met mijn exemplaar meekwam is eindelijk gemonteerd.
Ik wilde daar nooit aan, om meerdere redenen. Maar vooral omdat ik meende dat een terugtraprem wel goed genoeg was voor een fiets met éen versnelling. Die meestal op korte ritjes door een stad gebruikt werd bovendien.
Was er nog het esthetische aspect, dat een fiets zonder wapperende kabels er strakker uitziet dan eentje met.
Of dat het vouwen heel wat ingewikkelder gaat, of in elk geval ineens minder intuïtief is, dan wanneer er geen rekening gehouden hoeft te worden met zo’n remkabel.
Kwam daar tenslotte nog als onhandigheid bij dat ik een ossenkopstuurtje op de fiets gemonteerd had, met een doorsnede van 23,8 mm — zoals de oude maat van een racestuur was — en daar niet makkelijk remhandels voor te vinden waren. Op wat crosshandels na dan.
Alleen vond ik een extra rem uiteindelijk toch nodig omdat ik nogal snel blijk te fietsen op mijn vouwer. En boven de 25 km/u is een terugtraprem onhandig. Die grijpt domweg altijd net te laat aan. Ook al omdat je als fietser een voorwaartse beenbeweging ineens moet omdraaien naar een achterwaartse.
Zijn mijn reflexen bovendien afgesteld op het gebruik van velgremmen — en dus op het knijpen met mijn handen.
Stadsverkeer, en al helemaal dat in de grootstad, leverde kortom weleens te veel stress op. Onnodige drukte.
Woog ook nog mee dat mijn vouwfiets zelden helemaal klein gevouwen hoeft te worden. Dat het dus niet zo veel uitmaakt dat ik voortaan moet nadenken bij het vouwen; of dat dit vouwen nu structureel veel onhandiger gaat.
Ik moet het voorwiel nu eerst helemaal omdraaien — en dat gaat slechts éen kant op.
[x]#12656 fan zondag 9 oktober 2016 @ 12:50:50
