Gerrit Komrij [1944 – 2012] ii
Literatuur is er om voortdurend zelf te ontsporen en anderen te laten ontsporen. Het is vanaf mijn vroegste jeugd toch een drijfveer geweest tegen de mensen te roepen: “Als jullie mij niet moeten, dan zal ik jullie eens wat vertellen, ik moet jullie ook helemaal niet!— Een soort pre -emptive strike. Ik hou niet van schelden, maar ik heb het nodig, als een soort zelfreiniging. Af en toe wordt het me te veel, dan zitten de mensen me te dicht op mijn nek. Mensen lullen ontzettend veel, ook al weten ze bijna van niks, het is on-voor-stel-baar hoe weinig mensen weten, maar ze hebben overal een prachtige mening over. Of ze hebben meningen over mij. En dan wordt het je soms te machtig, en denk je, nu ben ik aan de beurt, en leg je eens uit wat je vindt van die en die. Omdat je die stinkende adem in je nek kwijt moet.
in: Gerrit Komrij wordt zestig: ‘Zolang ik leef ben ik de kluts kwijt’
[x]#10206 fan vrijdag 6 juli 2012 @ 11:36:00
