Far from the Madding Crowd | ch. 42 t/m 57
Thomas Hardy
Sergeant Troy schudt de roman aardig op, na zijn komst. De sterkste stukken in het boek zijn waarschijnlijk van hem. Het is alleen al opvallend hoe weinig moeite het kostte om met de schone Bethsheba te trouwen — zelfs al was er al een andere vrouw in zijn leven.
En behalve die andere echtgenote heeft Troy meer skeletten in de kast. Dus zelfs als het probleem van die vrouw is opgelost, meent hij alsnog te moeten verdwijnen.
Typerend genoeg voor het boek kan ook dat niet gewoon, maar moet het dramatisch. Troy wil getuigen hebben dat hij dood is, en fingeert een verdrinkingsdood in een rivier.
Daarna gaat hij als stuntman in een circus werken. Waar hij weigert zijn mond open te doen als het optreden dat van hem verlangt; uit angst toch nog herkend te worden.
Desalniettemin wordt hij uiteindelijk dood geschoten, door een andere bewonderaar van Bethsheba — die zijn kansen bij haar op deze wijze ook met éen schot ruïneert.
Dus was het verhaal uiteindelijk misschien niet vervelend, maar subtiel was het al evenmin. En ik ben inmiddels te verwend als lezer om echt mee te leven met nogal karikaturale verwikkelingen. Overstatement boeit niet zo.
Boeklogje volgt ergens volgende week.
Lees hier al mijn gedachten over Far from the Madding Crowd
[x]#10117 fan vrijdag 1 juni 2012 @ 11:20:05
