The Russian Spy and I
Heb ik dus toch een held. Anders is mijn intense ergernis niet te verklaren over dit artikel waarin enkele Amerikanen ‘bewijzen’ dat Izzy Stone in de jaren dertig betaald werd door de Sovjet-Unie. Meer dan een bewijs van horen zeggen is dat niet. En verder boeten de auteurs nogal aan geloofwaardigheid in door de Russische geheime dienst telkens KGB te noemen. Terwijl de KGB toch pas in 1953 werd opgericht, zoals iedereen weet die zelfs maar de avonturen van James Bond gelezen heeft.
Historici die anachronismen invoeren, deugen niet voor hun vak.
Historici die van zijn biografe zeggen dat ze Izzy Stone heeft proberen wit te wassen, negeren me daarbij iets te makkelijk dat Myra MacPherson alle FBI-dossiers heeft ingezien, en daar uitgebreid uit citeert. De inlichtingdienst kon niets tegen hem vinden. Maar wat hadden de Amerikaanse autoriteiten graag iets belastends gevonden.
En tegelijk merk ik aan mijn reactie dat de journalist I.F. Stone in mijn opinie heiliger is, dan hij kan geweest zijn. Goed, dan ontving hij geld van de Russen. Of dan duurde het liefst tot in de jaren vijftig tot Stone in unverfrohren taal de Sovjet-Unie bekritiseerde. Iemand als Karel van het Reve, die ik verder zeer respecteer, was daar niet veel vroeger mee. Wat maakt dit dan uit.
Zo lang er geen betere bewijzen zijn over wat Stone precies verraden heeft, of wie daarvan het slachtoffer werden, is de beschuldiging ook nogal loos.
Maar helden moeten geheel foutloos zijn. Of anderen mogen in elk geval niet tegen hem aanpissen. Wat een primitief mechanisme is dat toch. Zo moet het dus zijn om te geloven.
[x]#5846 fan maandag 4 mei 2009 @ 12:13:28
