Overwegingen | 1022
Eén van de herhaalde conclusies op boeklog is dat er nauwelijks sterkere plots zijn te bedenken voor een roman dan een liefdesverhaal. Alleen wordt zo’n liefdesverhaal pas sterk als er belemmeringen zijn die verhinderen dat ze elkaar krijgen;
Dus is het genre in crisis — want al sinds de jaren zestig moet auteurs het in extremen zoeken om belemmeringen te verzinnen voor de liefde. De maatschappij is geïndividualiseerd. Sociale barrières voor de liefde bestaan niet meer;
Zond BBC1 gisteravond een zwaar cultureel programma uit, met precies diezelfde opmerkingen;
Normaal heb ik toch alleen met nieuwsprogramma’s dat ik al precies weet wat er komt;
Opmerkelijk was hoe de Belgische ex-sprinter Erik Wijmeersch over zijn dopinggebruik sprak, in het TV-programma Holland Sport;
Wijmeersch nam waarschijnlijk te veel, en te snel. Zijn spieren groeiden harder dan de rest van zijn lijf aankon — wat tot vele blessures leidde;
Bovendien ging zijn lichaam veel vrouwelijk oestrogeen aanmaken, ter compensatie voor de vloed aan extra mannelijke hormonen die werden ingebracht. Groeiden zijn tepels daar zo enorm van, dat hij ook daar aan geopereerd moest worden;
Aan de littekens die zulks oplevert onder de tepel herkennen de gebruikers elkaar dan weer, in het wild;
En denken velen al weinig genuanceerd over doping, wordt de discussie nog een stuk ingewikkelder als het gaat om middelen die de hersenen verbeteren;
Zelfs nog afgezien van het belang van de medicijnenmafia daarbij;
Wat kost het om de armoede in de wereld te laten verdwijnen, iedereen gezondheidszorg te garanderen, de bevolkingsgroei te stabiliseren, en het milieuprobleem aan te pakken?
190 miljard nog niet gedevalueerde dollars per jaar, zo stelt het Earth Policy Institute;
Da’s nog geen derde van wat de VS jaarlijks uitgeeft aan zijn staande leger en zijn oorlogsvloot;
De vraag is alleen niet waarom zulke ideeën nooit werkelijkheid zullen worden, de vraag wordt waarom onze democratisch gekozen politici dit verhinderen;
[x]#4526 fan woensdag 22 oktober 2008 @ 14:04:17
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
4 kommentaren
eamelje.net op 22 oktober 2008 @ 17:04:38
Blijkbaar zitten wij, zelfs als 21e-eeuwse mensjes, nog altijd zo in elkaar dat we alleen al willen doorlezen om antwoord te krijgen op de simpele vraag: ‘krijgen ze elkaar?’ En de lezer in elk geval iets bieden waardoor deze doorleest, is het begin van een goed boek.
Er is wel meer over te zeggen, net als over andere sterke plotmogelijkheden, en misschien moet ik er maar een apart postje aan wijden.
Heel intrigerend vind ik bijvoorbeeld Kurt Vonnegut’s idee dat ‘het liefdesverhaal’ een boek zo kan kleuren, dat een auteur zich daar maar beter verre van kan houden.
Uit zijn interview in Paris Review:
I try to keep deep love out of my stories because, once that particular subject comes up, it is almost impossible to talk about anything else. Readers don’t want to hear about anything else. They go gaga about love. If a lover in a story wins his true love, that’s the end of the tale, even if World War III is about to begin, and the sky is black with flying saucers.
mies op 22 oktober 2008 @ 17:31:07
Aha, het is een effect bij de lezer. Ik dacht dat je een esthetisch oordeel velde. Al zijn we allemaal lezers, natuurlijk.
“…misschien moet ik er maar een apart postje aan wijden.”
Dat is een uitstekend idee.
eamelje.net op 22 oktober 2008 @ 18:19:21
Ik had misschien ook moeten linken, naar de boeken waar ik de schrijver erop betrap toch een liefdesverhaal te willen vertellen — wat nu gezien het tijdsgewricht tot extremen leidt.
Eén voorbeeld is de dreigende incest in Henk van Woerden’s Ultramarijn; een element dat ik op boeklog niet zo uitdrukkelijk noem, vanwege het spoilereffect.
In het boeklogje over Bert Keizer’s Tijdelijk feest speel ik wat met het gegeven.
Maar ik heb me eerder veel duidelijker over dit onderwerp uitgesproken, dan zo online staat. Wat meestal betekent dat ik er in een mail of forum over gediscussieerd heb, ooit.
mies op 22 oktober 2008 @ 16:32:03
“…dat er nauwelijks sterkere plots zijn te bedenken voor een roman dan een liefdesverhaal”
Wat een vreemde bewering is dat. Waarmee ik niet wil zeggen dat het onwaar is. In tegendeel, het intrigeert me. Zelfs als ik liefde ruim interpreteer (en dus ook vriendschap e.d. eronder versta), dan vraag ik me nog af: Waarom zou dat de meest krachtige plots opleveren? Wat zijn de andere categorieën? Dood, oorlog, zingeving?