Lezen voor de lijst
Lezen vind ik op zich wel aardig om te doen, maar het lezen voor de lijst was een crime. Met terugwerkende kracht begrijp ik dat dit kwam door het stuitende egoïsme van mijn docenten. Lezen voor dé lijst was bij hen: lezen van hún lijst. En hoewel daarop vast alle scholierentoppers zullen hebben gestaan — waarvan de voornaamste kwaliteit het geringe aantal pagina’s was — deugde die lijst domweg niet. Alleen al niet, omdat die bestond. Het wilde er bij mij ook niet in dat als een auteur meerdere boeken had geschreven, daarvan er maar éen goed genoeg zou zijn om gelezen te mogen worden.
Met terugwerkende kracht begrijp ik wel iets van de poging van mijn docenten om hun werk overzichtelijk te houden. En dat ik ze tot werk aanzette, door titels te willen lezen waarvan niet eens uittreksels bestonden.
Heb ik achteraf bekeken nog ongekend hoge cijfers voor de mondelinge overhoringen gekregen.
Ik weet niet of deze ervaring meeweegt, maar ik heb een hekel aan het lezen voor of van een lijst. Anderen moeten mij niet gaan aangeven wat goed voor mij zou zijn; waaraan ik nu werkelijk iets mis.
Toch zijn er nogal wat lijsten met boeken. Het lijkt wel of er niets anders met boeken te doen is, dan ze te verzamelen op een lijst.
Dus of het nu om Max Pam’s ranglijst gaat van de 100 beste Nederlandse boeken van de 20e eeuw, of Joost Zwagerman’s keuze uit anderhalve eeuw kortverhalen — om maar twee voorbeelden te noemen — ik geloof daarvan nooit dat zij uit een totaaloverzicht hebben kunnen kiezen.
Lijsten die zijn opgesteld in commissie kunnen al helemaal niet deugen. Daar zit altijd het element in van een populariteitspoll te zijn. En wat in het algemeen als goed bevonden wordt, zegt niets over de intrinsieke kwaliteit van een boek. Er zijn weinig schrijvers die zowel een publiek hebben onder de mensen die alles lezen, als de mensen die niets meer lezen dan hem of haar.
Gisteravond bleken vijfduizend Nederlanders gestemd te hebben op het beste buitenlandse boek. The Lord of the Rings won. En dat was dan nog wel aardige straf voor de pretentie bij de organisatoren.
Neemt niet weg dat ik Marc van Oostendorp bewonder, om diens plan voor zijn lol de ‘honderd invloedrijkste boeken aller tijden’ te lezen. Ik zou dat niet kunnen. Behalve dan misschien door vijfduizend boeken naast die honderd te lezen.
[x]#3441 fan dinsdag 11 maart 2008 @ 23:51:02
Marc van Oostendorp op 15 maart 2008 @ 10:21:19
Het idee dat je boeken voor een lijst zou lezen, schrok mij tot een paar jaar geleden ook af. Maar het blijkt dat de discipline me wel bevalt, het ‘gedwongen’ worden om boeken te lezen waar ik anders niet aan zou beginnen. En tot nu toe heb ik van geen enkel boek spijt gehad.
Verder zijn u en ik natuurlijk heel anderssoortige lezers. U leest iedere dag een boek en daar kijk ik dan weer met bewondering naar.