De canon en de mug | 10
Uitgezonderd van onze premier Balkenende is het de hele wereld duidelijk dat de VS in 2003 Irak niet binnenviel omdat dit land enkele VN-resoluties schond. De wetenschap dat Irak aantrekkelijk veel olie produceerde, levert al een beter motief op. Dezer dagen doet weer de theorie de ronde dat het regime Hussein misschien te zeer provoceerde door alleen nog betaling in euro’s te willen voor de olie. En dus niet langer Amerikaanse dollars te accepteren.
De werkelijke verklaring zal, zoals altijd, veel gecompliceerder liggen. Maar daarmee kom ik wel weer op mijn idee dat historische canons raar zijn. Canons leggen een richting vast van waaruit naar het verleden gekeken moet worden. Een meestal is dat met een bekrompen, nationalistische blik.
Dit maakt het ook zo makkelijk om tegen-canons te ontwikkelen. In gesprekken daarover stel ik nu voor de geschiedenis uit te leggen aan onze omgang met poep.
Heb je meteen de aandacht van kinderen.
Poep wordt tegenwoordig in modieuze yoghurtjes gedaan, en het zat altijd al in succesvolle parfums. Dat u niet denkt dat er werkelijk niets over te vertellen zou zijn. Denk er maar eens over na waarom u niet meer in de hoek van de kamer schijt. Wat dit over beschaving zegt, bijvoorbeeld. Of over uw weerzin.
Een goed idee is het ook om de geschiedenis te vertellen door eens op energie te focussen. Want, ook explosies zijn korte en hevige vormen van energiegebruik, dus neem je meteen alle vuurwapens mee.
Brandstichting.
De Brit Robert Newman schreef een ‘History of Oil‘, en maakte daar een energieneutrale cabaretvoorstelling van die drie kwartier duurt. Als het erom gaat om de geschiedenis levend te maken, heeft hij ook een goede vorm gevonden.
Hoe felgekleurd zijn opinies ook zijn, ze wijken wel af van het standaardverhaal. En blijven hangen.
[x]#2778 fan woensdag 23 mei 2007 @ 15:03:58
