Tevreden rokers worden onruststokers
Die omslagfoto waar schrijver Adriaan Morriën op staat alsof hij de schlagerzanger Heino was in een eerder leven, is duidelijk geposeerd. En ook Herman Brusselmans koos er ooit bewust voor met sigaret af te worden gebeeld. Maar rookt hij eigenlijk nog?
Bij Gerrit Komrij weet ik niet of op de voorkant van zijn boek een publiciteitsfoto kwam, of een spontaan genomen kiekje. Net als met Herman de Coninck. Maar ze roken geen peuken. De lengte van hun sigaretten suggereert toch dat ook hier weer over de pose is nagedacht.
Het viel me ineens op dat als schrijvers met portret op de voorkant van hun boeken verschijnen, dat nog opvallend vaak is met zo’n klein wit staafje in de hand. Opvallend vaak bij publicaties die ik op mijn boeklog bespreek dan.
Misschien dat komende generaties ooit nog eens gaan denken dat de witte staafjes nu die pennen zijn, waar vroeger zo onhandig langzaam mee geschreven werd.
Maar voor ons, als tijdgenoten van de auteurs, verandert er toch ook al iets. Roken wordt zo sterk afgeraden, dat een sigaret opsteken al bijna een verzetsdaad lijkt. Profiteren die schrijvers er dan ineens toch ook weer van, dat ze met terugwerkende kracht rebels lijken. In plaats van drugsverslaafden.
Heel aardig bij Nobelprijswinnares Szymborska is dan weer dat ze niet met sigaret staat afgebeeld op de omslag van haar boek. Maar dat de goede kijker toch een asbak op kan merken, op de tafel voor haar.
[x]#1532 fan dinsdag 8 november 2005 @ 12:10:27
