Gedoemd tot kwetsbaarheid [epiloog]
Mij was al wel opgevallen dat de tegenstanders van Geert Mak’s pamflet zich niets gelegen lieten liggen aan de eindconclusie daarin. Ik had alleen nooit een verklaring waarom.
Tot ik Frank Ankersmit’s boek Macht door representatie las [bespreking hier]. Daarin betoogt deze hoogleraar in de intellectuele geschiedenis:
Er is nog een […] reden waarom in het politieke debat in de democratie het vermijden van de opinie van de tegenstander wenselijk is. De suggestie dat de opinie van de tegenstander niet zozeer onjuist alswel (wat veel erger is) irrelevant is, geeft aan het standpunt van degene die deze suggestie succesvol weet te formuleren een aura van onpartijdigheid. Want de implicatie is immers, dat wellicht iets ten gunste van dat standpunt van de tegenstander gezegd kan worden (en dat de goede bedoelingen van de tegenstander ook geen moment betwijfeld worden), zoals men dat ook van het tegenovergestelde standpunt zou kunnen zeggen, maar dat beide standpunten, zowel het oorspronkelijke als zijn tegendeel, eenvoudigweg irrelevant zijn voor een goed begrip van de zaak in kwestie. En dat beide daarom in quarantaine geplaatst zullen moeten worden.
pagina 158
Over die implicatie moet ik nog even nadenken. En ook vraag ik me af het niet gewoon een debattruc is om geen enkele aandacht aan de conclusies van de tegenstander te geven. Ook al omdat het makkelijker is zo iemand verdacht te maken, en daarmee alles wat die gezegd heeft irrelevant te verklaren, dan inhoudelijk te reageren.
Enfin.
zie het hele Dossier Gedoemd tot kwetsbaarheid
[x]#1148 fan vrijdag 25 maart 2005 @ 18:45:22
