Geen gedicht

Ik schrijf een gedicht,
maar een gedicht heeft geen zin.
Ik schrijf twee gedichten,
maar twee gedichten hebben nog minder zin.
Ik kijk naar buiten, de zin schijnt, de lucht is blauw,
er koeren duiven,
een vrouw hangt de was op, roept iets naar binnen,
het is aan het eind van de winter,
en plotseling, koortsachtig en met trillende vingers, schrijf ik geen gedicht.
Geen gedicht heeft ooit zoveel zin gehad.
Ik leun achterover,
ik wist niet dat ik geen gedicht kon schrijven.
Ik vouw mijn handen achter mijn hoofd.
Ik leun nog iets verder achterover.
Toon Tellegen, uit: Minuscule oorlogen