Prachtig enthousiasmerend interview met natuurkundige Vincent Icke in 747Live, over zijn held Christiaan Huygens. [RealMedia, tweede uur van de uitzending]
Met onder andere de uitleg dat Huygens Saturnus helemaal niet zo gezien kan hebben als op bovenstaand plaatje. Dat hij om dit te kunnen tekenen keek met zijn verstand.
Luister naar het slot hier [1.33 min.]
[En ja, Tellus is aarde, Luna de maan. Dit plaatje komt uit het genoemde boek Cosmotheoros.]
Wat vind ik nu de beste Nederlandse schrijver? Dat is een rijkelijk onnozele vraag, al was het maar omdat ik geen auteur ken van wie ik alles, zonder voorbehoud, waardeer. Maar bij de bespreking van een boek van Bert Keizer viel me op dat hij wel erg hoog scoort op mijn persoonlijke ranglijst.
Waarom is dat dan? En waar mankeert het anderen dan aan?
Laat ik eerst wat tegenvoorbeelden geven. De meest besproken auteurs op mijn boeklog zijn Gerrit Komrij, Rudy Kousbroek en Ethel Portnoy. Bijvoorbeeld van Komrij waardeer ik zijn zakelijke teksten en columns enorm, terwijl het me niet eens lukt om zijn romans zelfs maar uit te lezen. En nog geldt bij het werk dat ik wel hogelijk waardeer dat het vooral de stijl is waar ik voor val. Zelden de inhoud. Omdat die meestal inhoud mist.
Kousbroek is wat hors concours, moest ik hem beoordelen. Bijna alles van hem waardeer ik hoog, maar zijn boeken hebben hun werk twintig jaar geleden al gedaan. De opwinding die er toen was bij het lezen, zal me nu niet meer overkomen.
In de categorie Kousbroek kan ik overigens meer schrijvers noemen, die me ooit veel brachten, maar nu eerder bevestiging bieden bij het lezen dan heel nieuwe inzichten tonen. Karel van het Reve onder meer, W.F. Hermans, Bob den Uyl.
Ethel Portnoy, waarvan ik dit jaar veel heb gelezen, is dan weer geen Nederlandse schrijver, op de keper beschouwd. Ook al verschenen haar boeken alleen in het Nederlands, altijd waren ze vertaald uit haar moedertaal Engels. Maar met dit voorbehoud geldt wel dat ik haar enorm bewonder; al was het maar omdat ze enige intelligentie veronderstelt in mij als lezer. Veel ongezegd laat, en dan toch aanbiedt door erover te zwijgen.
De afgelopen anderhalf jaar las ik twee romans van Bert Keizer, een boekenweekessaytje, en een bundel columns. Die boden mij veel. Heel veel.
Maar een vraag moet toch zijn of dat zo is omdat hij éen vast onderwerp heeft waar ik misschien wel te weinig vanaf weet.
Een Vincent Icke, of bijvoorbeeld een Karel Knip, waardeer ik mede zo hoog omdat ze met een getrainder wetenschappelijk oog naar de werkelijkheid kijken dan ik kan.
Maar behalve over leven en dood, schrijft Bert Keizer ook erg goed over geneeskunst. Heeft hij humor, en weet hij uit de filosofie ook net die vragen te pikken die mij interesseren. En zijn romans zijn ook als boek heel erg rijk.
Toch maar de beste schrijver dan?
Ik heb alleen niet zo’n zin die opera over Alzheimer te gaan bezoeken, waarvan hij het libretto schreef.
En een Jaap van Heerden scoort ook erg hoog, bij mij.
boeklog 500: Alles wordt niets
boeklog 134: Het refrein is Hein
boeklog 071: Koud liggen
boeklog 070: Tijdelijk feest
Raadsel waar wel nooit een antwoord op zal komen: hoe kom ik ineens aan een boekenlegger waarop staat dat de Ramadan dit jaar van 22 augustus tot 19 september duurt?
Dat wordt over een jaar of zes zeven trouwens nog lijden, als de vasten van zonsopgang tot -ondergang op wel heel lange zomerdagen valt;
Jeuk is geen soort pijn, maar een op zichzelf staand gevoel;
Krabben helpt dan ook weer tegen lusteloosheid, en depressie – want activeert hetzelfde hersencentrum;
Een QI Elves tweet:
Scalping was not a traditional American Indian pastime. It was introduced by the Dutch.
Verrassendste Marathoninterviews tot nu toe beluisterd deze zomer: die met Vincent Icke, en die met Jan Eijkelboom;
Teleurstellendste Marathoninterview: dat met Jean-Paul Franssens — misschien omdat die een veel minder een goede prater bleek te zijn dan de legende wel wilde;
Webloggen is een spier die bijgehouden worden moet;
Een van de meest opmerkelijke stijlkenmerken van de Nederlandse overheid is dat zij zich nauwelijks verplicht voelt om vooraf te bewijzen dat haar voorstellen voor wet- en regelgeving gepast zijn. Memories-van-toelichting zijn zelden meer dan een reclametekst, vrijwel nooit een bewijsvoering. Dat is in het bijzonder het geval met het E[lektronisch] Pat[iënten]D[ossier]. Nog voordat het wetsvoorstel daarover was aangenomen, kregen alle Nederlanders er een folder over in de bus die weinig meer was dan een bundel drogredenen, verpakt in bangmakerij.
Vincent Icke, ‘Gullivers Web‘ [doc]
Boeklog over Vincent Icke
Boeklog over het elektronisch patiëntendossier, en hoe de meest fundamentele problemen daarmee al in 1999 voorspeld werden
ik beschouw computers als een triomf van de geest. Ik heb hun hele ontstaan bewust, opgewonden en opgetogen meegemaakt, zelf logische schakelingen gesoldeerd in de tijd dat er geen chips of zelfs transistors bestonden. Ik heb in tientallen computertalen code geschreven, en mijn professionele werk – zowel in de wetenschap als in de kunst – zou er drastisch anders uitzien zonder deze wonderschone instrumenten. Maar de e-reader, die ook een computer is, beschouw ik als een gevaar.
Vincent Icke, ‘Ik koop geen e-book, ik houd van vrijheid’
Wat zijn zwarte gaten? Dit was eerder de meest gestelde vraag, die sterrenkundige Vincent Icke op verjaardagsfeestjes kreeg. Tegenwoordig krijgt de wetenschapper steeds vaker de vraag ‘wat vind je van zwarte gaten’ voor zijn voeten geworpen. Een merkwaardige trend volgens Icke. Een zwart gat is immers een wetenschappelijk feit en daarom niet iets om een mening over te hebben.
Aankondiging OBA Live, voor een interview met Vincent Icke [MP3]
Bliuw op ’e hichte fan eamelje.net, troch in abonnemint op ’e RSS feeds.
© 2001–2019 eamelje.net. Alle rjochten foarbehâlden. Lês fral ek boeklog
Design primarily based on work by 
