In de herhaling
In The Observer stond dit weekend een pleidooi voor het herlezen van boeken. Daarnaast gaf een aantal Engelstalige auteurs aan welke romans zij graag herlezen. Want bij herlezen gaat het blijkbaar altijd om romans; nooit eens om een geschiedenisboek, of een wetenschappelijke verhandeling.
Opvallend vond ik daarbij dat niemand in The Observer signaleerde wat ik hier en op boeklog al verschillende keren beschreef. Herlezen is zo nuttig omdat het namelijk iets wegneemt van het toeval dat er altijd is bij het lezen. Een boek moet maar net bij je stemming, kennisniveau, of leeftijd passen op het moment dat dit voor het eerst wordt open geslagen.
En dat geldt zelfs als zo’n boek niet in korte tijd wordt uitgelezen, maar onder verschillende omstandigheden.
Herlezen kan dus ook de schokkende ontdekking opleveren dat je vroeger betrekkelijk weinig smaak had; en het je nog aan eigen oordeelszin ontbrak.
Bij het herlezen lost de hype op die een uitgave omringd kan hebben op het moment dat het boek pas in de handel was. Mode werd. Een onderwerp allereerst om over te discussiëren.
Literatuurbijlagen van de media en ook de meeste boekclubjes ontkomen te zelden aan die hype. Te zelden wordt beseft hoe vaak oordelen gekleurd worden door de waan van de dag.
[x]#10011 fan donderdag 12 april 2012 @ 10:16:16
