De laatste paaseieren | 0413
Vervelend aan die Paasvuren zaterdagnacht in Duitsland, was dat de lucht daarvan zich eerst op éen plek in mijn huis concentreerde;
Dus dacht ik dat mijn televisie stof aan het verschroeien was, of er iets anders aan bedrading smeulde;
Buiten was aanvankelijk ook niets te ruiken;
Zou er weleens een groot kruis verbrand worden in zo’n paasvuur, als extra symbolische daad?
Grappig hoe anders Parijs — Robaix beleefd werd op de Belg, voor wie een zoon van het volk won, en door mij;
Daar superlatieven te over. Zelden had men daar een spannender strijd gezien;
Terwijl ik in de wedstrijdfinale rondzapte, of er niets leukers op televisie was. Ik bedoel, wat is er nu aan als iemand wint omdat zijn tegenstanders niet op hun fiets blijven zitten?
Om éen of andere reden werd een vorige, of zelfs een voorvorige bankkaart nooit geaccepteerd door de kaartjesautomaten van de Nederlandse Spoorwegen;
Sindsdien heb ik me dan weer aangewend meerdere datumloze kaartjes ineens te kopen, bij het loket;
En tot een paar maanden geleden voelde het als vervelend om altijd in de rij te moeten staan, en ook nog extra te moeten betalen voor deze grandioze service;
Maar toen ontleedde Paul Wiegmans een skimapparaat online. Waarbij me vooral opviel dat alle vroegere LTS-ers zwakstroom in een kwartiertje zo’n ding in elkaar kunnen bakken;
Sindsdien heb ik er vrede mee dat die kaartjesapparaten me zo vreemd zijn;
[x]#5784 fan maandag 13 april 2009 @ 22:03:28
