Hellema [1921 – 2005 ]
Een klein berichtje in de krant vandaag. Schrijver en verzetsheld Hellema overleden [pseudoniem van Alexander Bernard van Praag], op de leeftijd van 84 jaar.
Ik heb nooit iemand ontmoet die hem ook had gelezen, deze wat onbekend gebleven meester. Maar ooit vond ik zijn eerste twee verhalenbundels tot het beste behoren wat er in het Nederlands geschreven is.
Langzame dans als verzoeningsrite
Enige reizen dienden niet ter zake
Het ging me niet alleen om zijn karige taal toen, maar vooral ook waren zijn persoonlijke uitgangspunten en daarmee zijn vertelstem nogal uniek in de Nederlandse literatuur. Hij was een realist. Een zakenman, die Europa rondreed om orders te verwerven voor een textielfabriek, en daarbij ook zaken moest doen met hetzelfde volk dat hem ooit in Buchenwald had gestopt. Want, het leven gaat verder.
En het was ook niet om zijn kwaliteiten als schrijver dat ik hem ietwat vergeten ben de laatste vijftien jaar. Het was dat eeuwige onderwerp van hem. Die Tweede Wereldoorlog die door zovelen nog eens over is gedaan in beeld en geschrift dat ik er een allergie voor ontwikkelde.
Maar daarmee doe ik dus ook mensen tekort.
