Een zwart-wit voorbeeldje: dat het bronstijdwijsheden zijn, doet nog geen afbreuk aan de eventuele waarheid van die wijshijd. Iets dat oud is, is een kwantitatieve meetlat in jaren; ook kennis uit 2008 is iets uit het electronisch tijdperk voor de wetenschappers van over duizenden jaren. Maakt dat verschil in jaren kennis van toen, of nu, of dan, betrouwbaarder? Ligt het niet meer op het vlak van de kwaliteit van de kennis?

Als het om kwaliteit van kennis gaat, zou een openbaring van iemand (god?) die weet hoe het zit (al is dat zoveel jaar terug) waar moeten zijn. De kennis van vandaag de dag beroept zich op modellen, kan en zal steeds bijgesteld worden, en is dus op zn best een glanzend gepolijst vermoeden; en dat er nu zoveel modern onderzoek is gedaan en wordt gedaan, zegt opnieuw vooral iets over de kwantiteit van onderzoek, en bar weinig over de kwaliteit van de kennis die dat onderzoek oplevert.

Ook de claim dat wetenschappers het vandaag de dag beter weten dan hun voorgangers en dat het arrogant is om de huidige situatie met zn consensus aan te valen… mwah.

Was het niet Popper of Kuhn die overtuigend heeft betoogd dat kennis niet puur groeit maar steeds van model wisselt, zonder toename van waarheidswaarde, hoogstens met toename van verklaringswaarde. Maar iets dat meer verklaart, hoeft nog niet waarder te zijn of beter te kloppen met hoe het echt zit.

Absoluut zeker-weten van de waarheid van kennis is, volgens mij, in de wetenschap onmogelijk. Een tegenvoorbeeld is altijd mogelijk. Terwijl als – al is het zoveel jaar geleden – een god met alwetendheid begifitigd vertelt hoe het is, dat ruwe feiten zijn. Of men gelooft dat die god werkelijk bestaat, is een 2de.